Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Maria Czapska - Górnikiewicz Sędziowie sędzia NSA Jan Paweł Tarno /spr./ sędzia del. WSA Arkadiusz Despot - Mładanowicz Protokolant Agnieszka Kuberska po rozpoznaniu w dniu 22 października 2009 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej Wojewody Małopolskiego od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 20 maja 2008 r. sygn. akt III SA/Kr 210/08 w sprawie ze skargi Wojewody Małopolskiego na uchwałę Sejmiku Województwa Małopolskiego z dnia [...] września 2007 r. nr [...] w przedmiocie niewyrażenia zgody na rozwiązanie stosunku pracy z radnym Województwa Małopolskiego 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od Wojewody Małopolskiego na rzecz Sejmiku Województwa Małopolskiego kwotę 200 (słownie: dwieście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wyrokiem z 20 maja 2008 r., sygn. akt III SA/Kr 210/08 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie oddalił skargę Wojewody Małopolskiego na uchwałę Sejmiku Województwa Małopolskiego z [...] września 2007 r., nr [...] w przedmiocie niewyrażenia zgody na rozwiązanie stosunku pracy z radnym Województwa Małopolskiego. W uzasadnieniu Sąd stwierdził, że zaskarżona uchwała została podjęta na [...] Sesji Sejmiku Województwa Małopolskiego [...] września 2007 r. Sesję tę zwołał Przewodniczący Sejmiku w dniu [...] września 2007r., wskazując jej tematykę poprzez załączenie porządku obrad, w którym w punkcie 6 przewidziano podjęcie uchwały w sprawie wyrażenia/niewyrażenia zgody na rozwiązanie stosunku pracy z radnym Województwa Małopolskiego W. B.. Przed sesją Sejmiku projekt uchwały został zaopiniowany przez Komisję Główną SWM oraz Zarząd Województwa Małopolskiego. Z protokołu obrad Sejmiku w dniu [...] września 2007 r. wynika, że w posiedzeniu w chwili podejmowania uchwały uczestniczyło 29 radnych z 39 składu osobowego, za wyrażeniem zgody na rozwiązaniem stosunku pracy oddano 1 głos, przeciw 12, zaś 8 radnych wstrzymało się od głosowania. Uchwała została zatem podjęta uzyskując wymaganą przepisami prawa (art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie województwa - tekst jedn. Dz. U z 2001 r., Nr 142, poz. 1590, ze zm.) zwykłą większość głosów w obecności co najmniej połowy ustawowego składu Sejmiku. Należy zatem stwierdzić, że przedmiotowa uchwała została wprowadzona do porządku obrad i uchwalona zgodnie z treścią art. 19 ust. 1 i art. 21 u.s.w.
W ocenie Sądu nie znalazł uzasadnienia podniesiony w skardze zarzut naruszenia przez Sejmik przysługujących mu kompetencji do odmowy wyrażenia zgody na rozwiązanie stosunku pracy z radnym. Zgodnie z art. 27 ust. 2 u.s.w.: "Rozwiązanie z radnym stosunku pracy wymaga uprzedniej zgody sejmiku województwa, którego radny jest członkiem. Sejmik województwa odmówi zgody na rozwiązanie stosunku pracy z radnym, jeżeli podstawą rozwiązania tego stosunku są zdarzenia związane z wykonywaniem mandatu przez tego radnego". Analiza treści tego przepisu prowadzi do wniosku, że pracodawca nie może rozwiązać z radnym stosunku pracy bez uzyskania zgody sejmiku wyrażonej w postaci uchwały. Zestawienie ze sobą treści obydwu zdań przytoczonego przepisu prowadzi do konkluzji, że w przypadku, gdy rozwiązanie stosunku pracy z radnym następuje w związku z wykonywaniem przez niego mandatu, to Sejmik ma obowiązek odmówić zgody na takie rozwiązanie stosunku pracy (zd. 2 art. 27 ust. 2). W pozostałych zaś przypadkach Sejmik ma prawo uzależnić swoją decyzję od okoliczności danej sprawy, ma bowiem w takich przypadkach daleko idącą swobodę w ocenie, czy wyrazić zgodę na rozwiązanie stosunku pracy z radnym. Sąd orzekający w niniejszym składzie podziela w tym zakresie poglądy prezentowane w dotychczasowym orzecznictwie sądowym, że wyrażenie zgody na rozwiązanie z radnym stosunku pracy lub jej odmowa pozostawione jest uznaniu właściwego sejmiku, a okoliczności rozwiązania tego stosunku, wskazane w piśmie pracodawcy, podlegają jego ocenie (por. m.in. wyrok NSA z 12.10.1990r., S.A./Lu 663/90 ONSA 1990/4/6; por. też uchwałę SN z 22 listopada 1994r., I PZP 48/1994 z glosą aprobującą T. Kuczyńskiego, OSP 1995/10/215; wyrok NSA z 6 maja 2003r., II SA/Kr 363/03, ST 2003/12/66; także wyrok SN z 11. 07. 2006 r. sygn. l PK 9/06, OSNP 2007/13-14/193). Nieuprawnione jest zatem wyprowadzanie z przytoczonej regulacji prawnej wniosku, że wyrażenie zgody przez Sejmik na rozwiązanie przez pracodawcę stosunku pracy z radnym wymagane i możliwe jest tylko wówczas, gdy podstawą rozwiązania są zdarzenia związane z wykonywaniem przez radnego mandatu. W przypadku, gdy rozwiązanie stosunku pracy z radnym następuje z przyczyn związanych z wykonywaniem mandatu, sejmik ma obowiązek zgody odmówić, w pozostałych zaś przypadkach sejmik ma prawo zająć stanowisko w sposób nieskrępowany, oceniając wniosek pracodawcy z punktu widzenia poszanowania standardów i kryteriów obowiązujących w prawie pracy (S. Płażek w: "Komentarz do ustawy o samorządzie gminnym, P. Chmielnicki (red.), Warszawa 2007, s. 312). Przyznany przez ustawodawcę Sejmikowi zakres uprawnień jest zatem szeroki, obejmując też przypadki rozwiązania stosunku pracy z innych przyczyn niż związane z wykonywaniem mandatu, co jednak nie oznacza, że jest nieograniczony i dowolny.