Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Włodzimierz Ryms Sędziowie Sędzia NSA Robert Sawuła ( spr. ) Sędzia del. NSA Leszek Kiermaszek Protokolant starszy asystent sędziego Anna Sidorowska - Ciesielska po rozpoznaniu w dniu 29 stycznia 2015 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej Agencji Nieruchomości Rolnych w Warszawie od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 3 kwietnia 2013 r. sygn. akt II SA/Gd 674/12 w sprawie ze skargi Agencji Nieruchomości Rolnych w Warszawie na uchwałę Rady Miejskiej w Sztumie z dnia 10 listopada 2010 r. nr LII/415/2010 w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od Agencji Nieruchomości Rolnych w Warszawie na rzecz Gminy Sztum kwotę 200 (dwieście) zł tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wyrokiem z dnia 3 kwietnia 2013 r., sygn. akt II SA/Gd 674/12 Wojewódzki Sąd Administracyjny (dalej: WSA) w Gdańsku w sprawie ze skargi Agencji Nieruchomości Rolnych w Warszawie na uchwałę Rady Miejskiej w Sztumie z dnia 10 listopada 2010 r. nr LII/415/2010 w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla terenu byłej Fermy Tuczu Trzody Chlewnej w Czerninie z obszarem terenów przyległych, położonych częściowo w obrębach Barlewice i Postolin, w pkt I. stwierdził nieważność zaskarżonej uchwały w części obejmującej § 10 pkt 7, 9, 11, w pkt II. zasądził koszty postępowania (na rzecz "skrzącej" - uwaga Sądu). Wyrok ten zapadł w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych sprawy:
W dniu 10 listopada 2010 r. Rada Miejska w Sztumie, po stwierdzeniu zgodności projektu planu z ustaleniami Studium Uwarunkowań i Kierunków Zagospodarowania Przestrzennego Miasta i Gminy Sztum z dnia 27 kwietnia 2002 r., podjęła uchwałę nr LII/415/2010 w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla terenu byłej Fermy Tuczu Trzody Chlewnej w Czerninie z obszarem terenów przyległych, położonych w obrębach Barlewice i Postolin.
W związku z nieuwzględnieniem przez Radę Miejską w Sztumie zarzutów zgłaszanych przez Agencję Nieruchomości Rolnych w Warszawie (dalej: Agencja) do projektu planu w trakcie prowadzonej procedury planistycznej, w dniu 20 maja 2011 r., Agencja wystąpiła z wezwaniem o usunięcie naruszenia prawa spowodowanego ww. uchwałą i wniosła o zmianę miejscowego planu polegającą na uchyleniu, sprzecznych z prawem w ocenie Agencji, postanowień planu: § 7 pkt 5, 6, 7, § 10 pkt 7, 9, 11, 14, § 13 ust. 4 pkt 5, § 23 ust. 4 pkt 1a, b, c, d oraz § 23 pkt 3c. Agencja wniosła także o zmianę skali załącznika graficznego do planu ze skali 1:2000, do skali 1:1000.
Uchwałą z dnia 11 lipca 2011 r. Rada Miejska w Sztumie nie uwzględniła powyższego wezwania. Wobec powyższego Agencja, w trybie art. 101 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t. j. Dz. U. z 2001 r., Nr 142, poz. 1591 ze zm. - dalej jako: Usg) wniosła skargę na opisaną na wstępie uchwałę Rady Miasta w Sztumie.
Zaskarżonej uchwale zarzucono szereg naruszeń przepisów prawa materialnego. Skarżąca wniosła o stwierdzenie nieważności uchwały w całości, a nadto o zasądzenie kosztów postępowania. W ocenie skarżącej Agencji Rada Miejska w Sztumie naruszyła przywołane w zarzutach skargi przepisy, a w związku z powyższym powinna zostać stwierdzona nieważność zaskarżonej uchwały.
W odpowiedzi na skargę Rada Miejska w Sztumie wniosła o jej oddalenie.
Wyrokiem z dnia 7 marca 2012 r., wydanym w sprawie o sygn. akt II SA/Gd 789/11, WSA w Gdańsku stwierdził nieważność zaskarżonej uchwały. Sąd wojewódzki uznał, że postanowienia uchwały naruszają przepis art. 15 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy z 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2012 r., poz. 647, dalej Upzp). Zapisy zawarte w postanowieniach planu dotyczące nakazu likwidacji lagun osadowych, nakazu likwidacji wszelkich otwartych kanałów służących do transportu płynnych osadów z rolnictwa, nakazu rekultywacji lagun, emisji odorów wykraczają poza określoną przepisami ustawy treść postanowień planu miejscowego. Sąd wojewódzki uznał, że również postanowienia § 10 pkt 7, 9 i 11 planu naruszają prawo. Postanowienia te zostały zamieszczone w części planu dotyczącej zasad rozwiązań komunikacyjnych. Postanowienia te dotyczą obowiązku uzgodnienia z zarządcą drogi wymienionych w planie rozwiązań. Za niezgodne z prawem uznano także postanowienia planu zawarte w § 32 w zw. z § 7 pkt 7, § 10 pkt 14, § 13 ust. 4 pkt 5. Za niezgodne z prawem sąd ten uznał również zapis § 23 ust. 4 pkt 3 lit. c planu dotyczący ustalenia dopuszczenia hodowli nie większej niż 800 DPJ. Za niezasadny natomiast uznał zarzut naruszenia art. 16 ust. 1 Upzp poprzez sporządzenie planu w skali 1:2000.