Po rozpoznaniu sprawy Wojewódzki Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 21 października 2011 r. w sprawie I SA/Wa 997/11 uchylił zaskarżoną decyzję i decyzję Stołecznego Konserwatora Zabytków z dnia [...] r.
W uzasadnieniu wyroku Sąd pokreślił, że decyzja w przedmiocie pozwolenia na prowadzenie i wykonywanie prac wydawana w trybie art. 36 ust. 1 pkt 11 ww. ustawy ma charakter uznaniowy. Wobec tego, obowiązkiem organu jest szczególnie dokładnie ustalić stan faktyczny w sprawie i wnikliwie wyjaśnić dlaczego dokonana wymiana okien spowodowała niedopuszczalną zmianę w wyglądzie elewacji budynku i czy rzeczywiście, wobec precyzyjnego odtworzenia wyglądu okien do takiej zmiany doszło. Poza tym, wobec zarzutu skarżącego, iż innym podmiotom z sąsiedztwa, znajdującym się w identycznej sytuacji prawnej, udzielono pozwolenia na wymianę okien na plastikowe, Sąd pokreślił, że obowiązkiem organów jest ustalenie, czy zasada równości jest przestrzegana w odniesieniu do kryteriów pozwolenia na wymianę okien na plastikowe w budynkach objętych ochroną na podstawie tego samego wpisu do rejestru zabytków, a jeśli występują różnice, to czy są one prawnie uzasadnione.
Rozstrzygając sprawę ponownie, decyzją z dnia [...] r. nr [...] na podstawie art. 45 ust. 1 pkt 2 ustawy i ochronie zabytków Stołeczny Konserwator Zabytków zobowiązał K. K. do doprowadzenia zabytku do jak najlepszego stanu poprzez wymianę okien w ramach PCV znajdujących się na drugiej kondygnacji budynku przy ul. D. [...] w W., na okna w ramach drewnianych, zachowując te same parametry oraz podziały okien, które występują obecnie, w terminie dwunastu miesięcy od dnia, w którym decyzja stanie się ostateczna. Organ stwierdził, że wymianę okien na drugiej kondygnacji budynku z drewnianych na okna w ramach PCV wykonano bez pozwolenia organu ochrony zabytków. Z uwagi na to, że doszło do naruszenia przepisu art. 36 ust. 1 ustawy o ochronie zabytków, zaistniała przesłanka do wszczęcia postępowania administracyjnego w trybie art. 45 ust. 1 ww. ustawy. Organ podał, że z konserwatorskiego punktu widzenia, w ochronie zabytkowych zespołów budowlanych i układów urbanistycznych ważne jest dążenie do zachowania pierwotnych cech zabytkowej architektury. Posłużenie się współczesnym materiałem, jakim jest PCV powoduje obniżenie jej wartości historycznych.
Wykonując wytyczne Sądu dotyczące zarzutu naruszenia zasady równego traktowania podmiotów prawa Stołeczny Konserwator Zabytków podał, że zarówno Stołeczny Konserwator Zabytków jak i Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego, nie wydawali pozwoleń na wymianę okien na plastikowe w zabytkowych obiektach na tym obszarze. Należy zatem podkreślić, że jeżeli na przedmiotowym obszarze występują nieprawidłowo skonstruowane okna, to są one wymienione bez wiedzy i zgody tych organów. W odniesieniu do remontu dachu i poczynionych odstępstw od warunków pozwolenia Stołecznego Konserwatora Zabytków nr [...] z dnia [...] r., organ odstąpił od wydania nakazu w trybie art. 45 ust. 1 ustawy o ochronie zabytków. W ocenie Stołecznego Konserwatora Zabytków montaż okien połaciowych w przedmiotowym budynku oraz zmiana formy dachów lukarn od strony ogrodu z pulpitowych na dwuspadowe są dopuszczalne pod względem konserwatorskim. Po ponownym rozpatrzeniu sprawy, Stołeczny Konserwator Zabytków odstąpił od wydania nakazu wykonania prawidłowej izolacji tarasu znajdującego się od strony ogrodu oraz wykonania prawidłowego systemu odprowadzania wód opadowych z tego tarasu. W ocenie organu, zakres tego obowiązku wykracza poza ww. przepis art. 45 ustawy o ochronie zabytków.