Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Zygmunt Niewiadomski Sędziowie sędzia NSA Wojciech Chróścielewski ( spr.) sędzia NSA Krzysztof Ziółkowski Protokolant Monika Dworakowska po rozpoznaniu w dniu 7 grudnia 2007 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej Prezydenta Miasta T. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 14 kwietnia 2006 r. sygn. akt I SA/Wa 1613/05 w sprawie ze skargi Prezydenta Miasta T. na decyzję Ministra Kultury z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy wydania zezwolenia na rozbiórkę budynku dawnego młyna oddala skargę kasacyjną.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 14 kwietnia 2006 r. (I SA/Wa 1613/05) oddalił skargę Prezydenta Miasta T. na decyzję Ministra Kultury z dnia [...], nr [...] w przedmiocie odmowy wydania zezwolenia na rozbiórkę budynku dawnego młyna.
Wyrok został wydany w następujących okolicznościach sprawy. Minister Kultury decyzją z dnia [...], po rozpatrzeniu odwołania Prezydenta Miasta T., utrzymał w mocy, decyzję [...] Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków z dnia [...] nr [...] odmawiającą zezwolenia na dokonanie rozbiórki budynku dawnego młyna z przybudówkami, zlokalizowanego na działkach ewidencyjnych nr [...] i [...] (w decyzji mylnie podano nr [...] i [...]) położonych przy ul. [...] w T.. W uzasadnieniu organ II instancji stwierdził, że w decyzji z dnia [...] organ I instancji wskazał, iż nie może zezwolić na rozbiórkę budynku dawnego młyna z przybudówkami, ponieważ przedmiotowy budynek zlokalizowany jest na obszarze układu urbanistyczno-krajobrazowego miasta T., wpisanego do rejestru zabytków pod numerem [...] decyzją Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w T. z dnia [...] i stanowi istotny, cenny element dziewiętnastowiecznej zabudowy przemysłowej T.. Z opinii Regionalnego Ośrodka Badań i Dokumentacji Zabytków w R. z dnia [...] wynika, że budynek dawnego młyna stanowi znaczący element zabytkowego układu urbanistyczno-krajobrazowego T.. Wbrew twierdzeniu Prezydenta Miasta T., obszar ten nadal zachował wartości zabytkowe. Prace rozbiórkowe dawnego młyna doprowadziłyby do dalszej degradacji wartości kulturowo-krajobrazowych historycznego przedmieścia T.. Zgodnie z opinią pomimo złego stanu technicznego obiekt kwalifikuje się do przeprowadzenia prac remontowych.
Skargę na powyższą decyzję złożył Prezydent Miasta T.. W jej uzasadnieniu wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji jako naruszającej prawo oraz interes prawny i faktyczny Skarbu Państwa, a także zawierającej uchybienia formalne poprzez błędne użycie w zaskarżonej decyzji Ministra: nazwy organu I instancji, numeru decyzji organu I instancji oraz numerów działek ewidencyjnych.
W odpowiedzi na skargę Minister Kultury wniósł o jej oddalenie, podtrzymując argumentację zawartą w zaskarżonej decyzji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny oddalając skargę stwierdził, iż z analizy akt sprawy wynika, że Minister Kultury przy podejmowaniu zaskarżonej decyzji rozważył zarówno interesy właściciela jak i interesy ogółu, wynikające z konieczności ochrony dóbr kultury, dając w rezultacie przeprowadzonych rozważań pierwszeństwo potrzebom ochrony dóbr kultury, w interesie, których leży zachowanie historycznych układów urbanistycznych oraz możliwość ich odtworzenia. Całokształt postępowania odzwierciedlonego w aktach sprawy wskazuje, że zostały wnikliwie zbadane okoliczności faktyczne i prawne sprawy, a stanowisko zajęte w przedmiocie uzgodnienia pozwolenia na dokonanie rozbiórki przedmiotowego budynku szczegółowo i wyczerpująco uzasadnione. Oznacza to, że organ administracji działając na podstawie przepisów prawa materialnego przewidujących uznaniowy charakter rozstrzygnięcia, prowadził to postępowanie i wydał rozstrzygnięcie nie uchybiając przepisom postępowania administracyjnego, w szczególności art. 7, 77 § 1 i 80 k.p.a.