Sprawa ze skargi na uchwałę Rady Miasta C. w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Małgorzata Dałkowska-Szary Sędziowie NSA Andrzej Gliniecki del WSA Dorota Dąbek (spr.) Protokolant starszy sekretarz sądowy Agnieszka Kuberska-Pellegrino po rozpoznaniu w dniu 6 lutego 2015r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej Gminy Miasta C. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 3 kwietnia 2013 r. sygn. akt II SA/Gl 1154/12 w sprawie ze skargi J. P. oraz P. P. na uchwałę Rady Miasta C. z dnia [...] sierpnia 2010 r. nr [...] w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego 1. uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Gliwicach, 2. zasądza od J. P. oraz P. P. solidarnie na rzecz Gminy Miasta C. kwotę 330 (trzysta trzydzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie strona 1/11

Wyrokiem z dnia 3 kwietnia 2013r., sygn. akt II SA/Gl 1154/12 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach stwierdził nieważność uchwały Rady Miejskiej w C. z dnia [...] sierpnia 2010r. nr [...] w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego w części wyznaczającej na rysunku planu szerokość strefy kontrolowanej dla gazociągu wysokoprężnego DN 350 CN 4,0 MPa relacji C. - B..

Powyższy wyrok zapadł w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych:

P. P. i J. P., po uprzednich wezwaniach Rady Miejskiej w C. do usunięcia naruszenia prawa, na podstawie art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990r. o samorządzie gminnym, wnieśli skargi na uchwałę Rady Miasta C. nr [...] z dnia [...] sierpnia 2010r. w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego terenu położonego w C. w dzielnicy M. w rejonie ulic: K., M., M., M. i granicy miasta. W skargach skarżący zawnioskowali o stwierdzenie nieważności uchwały w części dotyczącej ustanowienia w załączniku graficznym do planu strefy kontrolowanej dla gazociągu wysokiego ciśnienia DN 350 CN 4,0 MPa niezgodnie z przepisami prawa, tj. na podstawie nieobowiązującego rozporządzenia. Zarzucili naruszenie § 9 ust. 6 rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 30 lipca 2001r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać sieci gazowe (Dz. U. nr 97, poz. 1055), poprzez nieprawidłowe wyznaczenie strefy kontrolowanej w części rysunkowej planu, z zastosowaniem odległości wskazanych w uchylonym rozporządzeniu Ministra Przemysłu i Handlu z dnia 14 listopada 1995r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać sieci gazowe (Dz. U. nr 139, poz. 686). Zarzucili także naruszenie art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. nr 80, poz. 717 z późn. zm., zwanej dalej u.p.z.p.), poprzez nieuwzględnienie przy sporządzeniu załącznika graficznego treści opisowej planu. W konsekwencji skarżący podnieśli, że doszło do naruszenia art. 21 ust. 1 i art. 64 ust. 3 Konstytucji RP poprzez nieuprawnioną ingerencję w ich prawo własności i jego ograniczenie w sposób nadmierny w stosunku do regulacji wprowadzonej rozporządzeniem z 2001r. W uzasadnieniach skarg skarżący wskazali, że zgodnie z § 12 ust. 1 zaskarżonej uchwały, w strefach kontrolowanych gazociągów wysokoprężnych zakazuje się budowy budynków, urządzania stałych składów i magazynów oraz sadzenia drzew; zagospodarowanie i użytkowanie terenu dopuszcza się z zachowaniem przepisów rozporządzenia z 2001r. natomiast na rysunku planu strefa kontrolowana została wyznaczona po obu stronach osi gazociągu niezgodnie z tym rozporządzeniem, z zastosowaniem przepisów uchylonego rozporządzenia z 1995r. Przez działki skarżących przebiega gazociąg DN 350 CN 4,0 MPa, zatem zgodnie z § 9 ust. 6 rozporządzenia z 2001r. strefa kontrolowana winna wynosić 8 m, zaś na rysunku planu wyznaczono strefę o szerokości ponad 30 m. W ten sposób doprowadzono, zdaniem skarżących, do sprzeczności między częścią tekstową planu (§ 12 ust. 1), a częścią rysunkową. Wyznaczono strefy kontrolowane niezgodnie z obowiązującym przepisami, a przyjmując plan Rada winna stosować obowiązujące przepisy. Gdyby strefa kontrolowana została wyznaczona prawidłowo, to skarżący mieliby możliwość zagospodarowania swoich działek i wzniesienia na nich obiektów. Skarżący uważają, że w zaistniałym stanie, możliwości takiej zostali bezpodstawnie pozbawieni, co stanowi o naruszeniu ich interesu prawnego i uzasadnia wniesienie skarg. Skarżący zwrócili uwagę, że przepis § 89 rozporządzenia z 2001r. wyklucza stosowanie aktualnych przepisów w stosunku do gazociągów powstałych pod rządami uprzedniego stanu prawnego, ale nie w stosunku do zabudowy sąsiadującej. Aktualne rozporządzenie rezygnuje także z ustalania odległości gazociągów od innych obiektów, wprowadzając pojęcie strefy kontrolowanej, definiowanej w § 2 pkt 5 rozporządzenia z 2001r. Powołując się na tezy zawarte w wyrokach WSA w Warszawie z dnia 19 października 2005 r., VII SA/Wa 1288/04 oraz WSA w Gdańsku z dnia 4 stycznia 2011 r., II SA/Gd 10/10 i NSA z dnia 12 marca 2009 r., II OSK 337/08 skarżący wskazali, że funkcją przepisów przejściowych rozporządzenia z 2001r. jest pozostawienie istniejących sieci w sferze wcześniejszych wymagań technologicznych i umożliwienie zastosowania wcześniej obowiązujących przepisów w przypadku ich remontu lub przebudowy, ale nie ma żadnej podstawy do przyjęcia, że obiekty obecnie lokalizowane w sąsiedztwie takich istniejących sieci podlegają normatywom odległości wynikającym z uchylonych przepisów, taka praktyka prowadzi bowiem do przerzucania konsekwencji dbałości o stan sieci z jej operatora na właścicieli gruntów. W konsekwencji doszło do ustalenia na rysunku planu strefy kontrolowanej w wadliwej szerokości, co narusza prawa skarżących w zakresie wykraczającym poza rzeczywistą potrzebę.

Strona 1/11