Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jerzy Bujko (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Jerzy Stelmasiak Sędzia del. WSA Iwona Bogucka Protokolant asystent sędziego Marta Romanowska po rozpoznaniu w dniu 10 grudnia 2013 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej A.D. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 28 lutego 2012 r. sygn. akt VII SA/Wa 2506/11 w sprawie ze skargi A.D. na decyzję Wojewody Mazowieckiego z dnia [...] sierpnia 2011 r. nr [...] w przedmiocie odmowy zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę oddala skargę kasacyjną
Wyrokiem z dnia 28 lutego 2012 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę A.D. na decyzję Wojewody Mazowieckiego z dnia [...] sierpnia 2011 r., nr [...], w przedmiocie odmowy zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na rozbudowę budynku mieszkalnego jednorodzinnego oraz budowę budynku gospodarczo-inwentarskiego w zabudowie zagrodowej na działce nr ew. 1 w miejscowości T., gm. Czosnów.
W uzasadnieniu Sąd I instancji wskazał, że decyzją z dnia [...] czerwca 2011 r. Starosta Nowodworski, działając na podstawie art. 35 ust. 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz.U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623 ze zm.), po rozpatrzeniu wniosku A.D., odmówił zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwalnia na przedmiotową rozbudowę. Organ uznał, że planowana inwestycja jest niezgodna z ustaleniami Miejscowego Planu Zagospodarowania Przestrzennego Gminy Czosnów zatwierdzonego Uchwałą Rady Gminy Nr 32/X/03 z dnia 30 grudnia 2003 r. (Dz.Urz. Woj. Mazowieckiego z dnia 17 lutego 2004 r. Nr 32, poz. 982), gdyż przedmiotowa działka znajduje się w całości na obszarze Kampinoskiego Parku Narodowego i przeznaczona jest pod tereny leśne oznaczone na rysunku planu symbolem RL. Zgodnie zaś z § 37 planu na terenach leśnych obowiązuje zakaz zabudowy kubaturowej, z wyjątkiem istniejących obiektów związanych z gospodarką leśną. W toku postępowania Kampinoski Park Narodowy wniósł zastrzeżenia wskazując, że w jego opinii planowane przedsięwzięcie jest niemożliwe do realizacji. Grunty prywatne w rejonie wsi T., w celu zachowania cennych walorów przyrodniczych, zostały przeznaczone do wykupu na rzecz Skarbu Państwa - Kampinoskiego Parku Narodowego. Podkreślił także, że zlokalizowane na przedmiotowej działce stare, opustoszałe od lat obiekty budowlane nie stanowią już istniejącego siedliska rolniczego, a budowa nowego jest w tym miejscu niedopuszczalna. Ponadto inwestor odrzucił propozycję Parku wykupu przedmiotowej działki.
Zaskarżoną decyzją Wojewoda Mazowiecki, po rozpoznaniu odwołania A.D., utrzymał w mocy decyzję organu I instancji. Organ odwoławczy podkreślił, że działka, na której ma zostać zlokalizowana inwestycja, położona jest na obszarze terenów leśnych, gdzie występuje zakaz lokalizowania nowej zabudowy kubaturowej poza już istniejącą i związaną z gospodarką leśną. Ponadto przedmiotowa działka została przeznaczona do wykupu przez Skarb Państwa. Z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oraz z art. 5 pkt 8 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (Dz.U. z 2009 r. Nr 151, poz. 1220 ze zm.) wynika, że właścicielka może korzystać z istniejącej zabudowy natomiast nie ma podstaw prawnych do realizacji nowych obiektów. Planowana zabudowa jest niezgodna z przeznaczeniem działki i miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego.
Skargę na powyższą decyzję do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie wniosła A.D., zarzucając jej: naruszenie art. 7, art. 77 § 1, art. 80 k.p.a. polegające na niewyczerpującym rozpatrzeniu całego materiału dowodowego i jego dowolnej ocenie; art. 107 § 3 w związku z art. 8 k.p.a. przez nieodpowiadające prawu uzasadnienie decyzji z uwagi na zawarcie zbyt ogólnych twierdzeń, nierzetelne powołanie i nieprecyzyjne wskazanie wszystkich przepisów mających zastosowanie w sprawie; naruszenie art. 8 k.p.a. poprzez przeprowadzenie postępowania i rozstrzygnięcie sprawy w sposób niebudzący zaufania do organów administracji; art. 9 i 11 k.p.a. poprzez niewyjaśnienie podstaw utrzymania w mocy decyzji organu I instancji oraz naruszenie przepisów prawa materialnego, tj. art. 32 Konstytucji RP przez odmowę wydania decyzji o pozwoleniu na budowę, naruszenie art. 35 ust. 3 w związku z art. 35 ust. 1 Prawa budowlanego poprzez błędne zastosowanie i przyjęcie, że inwestycja jest niezgodna z obowiązującym planem miejscowym, gdyż organ ograniczył się wyłącznie do analizy § 37 planu i pominął inne jego zapisy; naruszenie § 10 i § 37 miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego poprzez błędną wykładnię, podczas gdy prawidłowa wykładnia tych przepisów powinna prowadzić do wniosku, że plan ustala zakaz zabudowy kubaturowej dla terenów leśnych, ale położonych poza granicami Kampinoskiego Parku Narodowego; art. 15 ust. 2 pkt 5 w związku z art. 15 ust. 1pkt 1 ustawy o ochronie przyrody i art. 140 k.c. poprzez błędną wykładnię i przyjęcie, że przepisy te nie mają zastosowania w sprawie, a w przypadku działki położonej na terenie Parku granice ustawowego korzystania właściciela z jego nieruchomości wyznacza miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego oraz art. 5 pkt 8 ustawy o ochronie przyrody, a także naruszenie art. 10 ust. 5 ustawy o ochronie przyrody poprzez przyjęcie, że Skarbowi Państwa przysługuje uprawnienie o charakterze wywłaszczeniowym i uznaniu, że działka nr 1 została przeznaczona do wykupu, podczas gdy przepis ten dotyczy wyłącznie uprzywilejowania parków narodowych w zakresie prawa pierwokupu.