Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Grzegorz Czerwiński (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Małgorzata Masternak - Kubiak Sędzia del. NSA Leszek Kiermaszek Protokolant asystent sędziego Marta Romanowska po rozpoznaniu w dniu 19 lutego 2015 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Wspólnoty Mieszkaniowej "B." w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 12 kwietnia 2013 r. sygn. akt VII SA/Wa 2622/12 w sprawie ze skargi Wspólnoty Mieszkaniowej "B." w W. na decyzję Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia [...] września 2012 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania odwoławczego oddala skargę kasacyjną
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 12 kwietnia 2013 r., sygn. akt VII SA/Wa 2622/12 oddalił skargę Wspólnoty Mieszkaniowej "B. [...]" w W. na decyzję Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia [...] września 2012 r. znak [...] w przedmiocie umorzenia postępowania odwoławczego.
Powyższy wyrok Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zapadł w następującym stanie faktycznym i prawnym.
Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego decyzją z dnia [...] września 2012 r., nr [...], po rozpatrzeniu odwołania Wspólnoty Mieszkaniowej Nieruchomości B. [...], umorzył postępowanie odwoławcze od decyzji Stołecznego Konserwatora Zabytków z dnia [...] lipca 2012 r., nr [...], pozwalającej Z. T. P. na rozbiórkę altany śmietnikowej usytuowanej na tyłach budynku przy ul. B. [...] w W..
W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji organ wskazał, iż Stołeczny Konserwator Zabytków decyzją z dnia [...] lipca 2012 r., nr [...], wydaną na podstawie art. 36 ust 1 pkt 11 ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami pozwolił Z. T. P. na rozbiórkę altany śmietnikowej, usytuowanej na tyłach budynku przy ul. B. [...] w W..
Odwołanie złożyła Wspólnota Mieszkaniowa Nieruchomości B. [...], która w ocenie organu odwoławczego nie jest stroną postępowania w sprawie dotyczącej pozwolenia konserwatorskiego.
Organ odwoławczy wskazał, iż pozwolenie konserwatorskie stosownie do art. 36 ust 5 ww. ustawy wydaje się na wniosek osoby fizycznej lub jednostki organizacyjnej posiadającej tytuł prawny do korzystania z zabytku wpisanego do rejestru, wynikający z prawa własności, użytkowania wieczystego, trwałego zarządu albo ograniczonego prawa rzeczowego lub stosunku zobowiązaniowego.
W rozpoznawanej sprawie właściwość konserwatorska wynika z faktu, że nieruchomość objęta planowaną inwestycją tj. działka nr ew. [...] znajduje się na obszarze układu urbanistycznego K. M. M., wpisanego do rejestru zabytków decyzją z dnia [...] sierpnia 2009 r., pod numerem [...].
Działka nr ew. [...] na której usytuowana jest altana śmietnikowa podlegająca rozbiórce stanowi własność miasta stołecznego Warszawy, natomiast Z. T. P. posiada tytuł prawny do dysponowania przedmiotową działką wynikający z trwałego zarządu.
Wspólnota Mieszkaniowa Nieruchomości B. [...] nie posiada żadnego tytułu prawnego do nieruchomości, której dotyczy pozwolenie konserwatorskie.
Zdaniem organu odwoławczego zaskarżona przez Wspólnotę Mieszkaniową decyzja nie narusza interesu prawnego Wspólnoty w rozumieniu art. 28 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2000, Nr 98, poz. 1071 z późn zm. j.t., dalej k.p.a.), bowiem nie powoduje powstania w jej sferze prawnej żadnych praw ani obowiązków.
Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego powołując się na orzecznictwo sądowe podkreślił, iż stronami postępowania w sprawach pozwoleń konserwatorskich są wyłącznie osoby posiadające tytuł prawny do zabytku.
Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na powyższą decyzję Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego wniosła Wspólnota Mieszkaniowa "B. [...]", zaskarżając tę decyzję w całości i zarzucając jej naruszenie art. 28 K.p.a.