Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Anna Łuczaj (spr.) Sędziowie sędzia NSA Jerzy Bujko sędzia NSA Tomasz Zbrojewski Protokolant Marcin Rączka po rozpoznaniu w dniu 31 marca 2009 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej H. G. i E. G.- następców prawnych K. G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 18 kwietnia 2007 r. sygn. akt II SA/Lu 993/06 w sprawie ze skargi K. G. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Zamościu z dnia [...] października 2006 r. nr [...] w przedmiocie przywrócenia stosunków wodnych na gruncie oddala skargę kasacyjną
Wyrokiem z dnia 18 kwietnia 2007 r., sygn. akt II SA/Lu 993/06 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie oddalił skargę K. G. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Zamościu z dnia [...] października 2006 r., nr [...] w przedmiocie przywrócenia stosunków wodnych na gruncie.
W uzasadnieniu rozstrzygnięcia Sąd podał, iż zaskarżoną decyzją Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Zamościu - po rozpatrzeniu odwołania K. G. - utrzymało w mocy decyzję Burmistrza Szczebrzeszyna z dnia [...] sierpnia 2006 r. odmawiającą nakazania A. Ł. przywrócenia stosunków wodnych na działce położonej w Szczebrzeszynie, przy ulicy [...]. Kolegium wyjaśniło, iż organ I instancji dopuścił dowód z opinii biegłego rzeczoznawcy, w celu ustalenia, czy w wyniku zawyżenia terenu na działce A. Ł. został zakłócony naturalny spływ wód opadowych. Sporządzenie opinii zostało poprzedzone oględzinami terenu, w wyniku których ustalono, że działka A. Ł. położona jest wyżej od poziomu działki K. G., stąd też naturalny kierunek spływu wód opadowych zwrócony był zawsze w kierunku działki odwołującego. Zawyżenie terenu nie wpłynęło na zmianę kierunku spływu wód. W świetle powołanej opinii nie doszło do naruszenia stosunków wodnych, skutkującego nakazaniem A. Ł. zlikwidowania zawyżenia terenu w celu zachowania naturalnego spływu wód na działce będącej jego własnością. Organ odwoławczy stwierdził, iż stosownie do art. 29 ust. 1, 2 i 3 ustawy z dnia 18 lipca 2001 r. Prawo wodne (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 239, poz. 2019 ze zm.), w niniejszej sprawie brak jest podstaw do wydania decyzji nakazującej zlikwidowanie zawyżenia terenu w celu zachowania naturalnego spływu wód, skoro naturalny spływ wód nadal odbywa się w kierunku działki odwołującego.
W skardze na powyższą decyzję K. G. wniósł o jej uchylenie i nakazanie Burmistrzowi Szczebrzeszyna wydania decyzji merytorycznej w sprawie o nr "[...]" Skarżący podkreślił, że nie zgłaszał wniosku w przedmiocie zmiany stanu wody na działce stanowiącej własność J. Ł. i A. Ł., więc nie jest stroną tego postępowania. Zarzucił, iż zaskarżona decyzja nie rozstrzyga problemu podniesionego w jego wniosku z dnia 25 kwietnia 2002 r., dotyczącego wstrzymania robót niwelacyjnych na działce J. Ł. i A. Ł. oraz zniwelowania zawyżenia na terenie tej działki. K. G. podniósł, iż w chwili stwierdzenia dokonywania zmian w naturalnym ukształtowaniu terenu, polegających na zawyżaniu poziomu działki w stosunku do poziomu własnej działki położonej niżej, zwrócił się do Burmistrza Szczebrzeszyna z prośbą o interwencję i wydanie decyzji w przedmiocie stwierdzenia, czy działania podejmowane na działce sąsiedniej były prawnie uzasadnione. Decyzja taka nie została w sprawie wydana, pomimo upływu czterech i pół roku od dnia złożenia wniosku.
Skarżący zarzucił również organowi odwoławczemu brak należytej analizy akt sprawy, brak oceny decyzji organu I instancji od strony merytorycznej, brak ustosunkowania się do bezczynności i stronniczości tego organu, a także niepodjęcie żadnych prób przyspieszenia załatwienia tej sprawy oraz niewyznaczenie Burmistrzowi Szczebrzeszyna terminu do załatwienia niniejszej sprawy.