Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Roman Hauser Sędziowie Sędzia NSA Jerzy Siegień Sędzia del. WSA Piotr Korzeniowski /spr./ Protokolant sekretarz sądowy Artur Patalan po rozpoznaniu w dniu 13 czerwca 2018 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej G. [...] Sp. z o.o. z siedzibą w R. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 11 kwietnia 2016 r. sygn. akt IV SA/Wa 2264/15 w sprawie ze skargi G. [...] Sp. z o.o. z siedzibą w R. na decyzję Ministra Środowiska z dnia [...] kwietnia 2015 r. nr [...] w przedmiocie cofnięcia bez odszkodowania zezwolenia na odzysk odpadów oddala skargę kasacyjną
Wyrokiem z 11 kwietnia 2016 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, sygn. akt IV SA/Wa 2264/15 (dalej: Sąd I instancji), po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 kwietnia 2016 r. sprawy ze skargi G. [...] sp. z o.o. z siedzibą w R. (dalej: Spółka, skarżący kasacyjnie) na decyzję Ministra [...] z [...] kwietnia 2015 r. znak: [...], w przedmiocie cofnięcia bez odszkodowania zezwolenia na odzysk odpadów, oddalił skargę.
W skardze kasacyjnej Spółka reprezentowana przez r.pr. K. B. zaskarżyła w całości wyrok Sądu I instancji.
Jako podstawy kasacyjne wskazano:
1) na podstawie art. 174 pkt 2 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm., dalej: p.p.s.a.) - naruszenie przepisów postępowania, tj. art. 145 § 1 pkt 1 lit. c p.p.s.a. w zw. z art. 7 i 77 § 1 ustawy z 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 267 ze zm., dalej: k.p.a.) oraz art. 151 p.p.s.a., art. 134 § 1 p.p.s.a, które to uchybienie mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy, poprzez niesłuszne oddalenie zaskarżonym wyrokiem skargi, pomimo że brak było ku temu podstaw, gdyż decyzja Ministra [...] z [...] kwietnia 2015 r. została wydana z naruszeniem art. 7 i 77 § 1 k.p.a., polegającym na niewyjaśnieniu przez organ istotnych dla sprawy okoliczności w zakresie ustalenia w jaki sposób odpady komunalne znalazły się na terenie wyrobiska w P. zagospodarowywanego przez skarżącego oraz jaka była ilość tych odpadów. Powyższe okoliczności miały istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia, gdyż w ocenie skarżącego wbrew stanowisku organów jak i Sądu I instancji - skarżący nie może ponosić konsekwencji związanych z cofnięciem ww. zezwolenia, w sytuacji gdy to nie on doprowadził do tego, że odpady komunalne znalazły się na terenie wyrobiska, a jedynie osoby trzecie.
W związku z tym ustalenie, że odpady komunalne bezprawnie wrzuciły na teren wyrobiska osoby trzecie, zwolniłoby skarżącego z konsekwencji w postaci cofnięcia zezwolenia na odzysk odpadów. Opisane uchybienie mogło, a nawet w ocenie skarżącego miało istotny wpływ na wynik sprawy, gdyż Sąd I oddalił skargę skarżącego, pomimo, iż nie zostały wyjaśnione istotne dla sprawy okoliczności, których ustalenie mogło doprowadzić do wydania dla skarżącego pozytywnego rozstrzygnięcia.
2) Na podstawie art. 174 pkt 1 p.p.s.a. - naruszenie prawa materialnego przez błędną wykładnię i w konsekwencji niewłaściwe zastosowanie art. 47 ust. 1 w zw. z art. 47 ust. 2 ustawy z 14 grudnia 2012 r. o odpadach (Dz. U. z 2013 r. poz. 21 ze zm.; dalej: ustawa o odpadach) - polegające na niesłusznym przyjęciu, iż wykazywana przez skarżącego kwestia braku winy, za to iż na terenie wyrobiska w P. znajdują się odpady komunalne - nie ma znaczenia dla podstaw uzasadniających cofnięcie zezwolenia, gdyż dla zaistnienia odpowiedzialności posiadacza odpadów wynikającej z art. 47 ust. 1 w zw. z ust. 2 ustawy o odpadach, wystarczające jest wykazanie, że posiadacz odpadów zachował się sprzecznie z obowiązującą normą naruszając postanowienia decyzji zezwalającej na odzysk określonych odpadów. Wbrew stanowisku Sądu I instancji, kwestia braku winy na gruncie art. 47 ust. 1 w zw. z ust. 2 ustawy o odpadach ma istotne znaczenie, gdyż przepis ten ustanawia sankcję administracyjną za naruszenie przepisów ustawy o odpadach w zakresie działalności objętej zezwoleniem lub za działanie niezgodnie z wydanym zezwoleniem, a sankcja ta co podkreślane jest w orzecznictwie Trybunału Konstytucyjnego nie może mieć charakteru absolutnego i nie powinna obciążać podmiotu, w sytuacji gdy nie ponosi on winy za dane uchybienie, czy też naruszenie określonych obowiązków.