Sprawa ze skargi na postanowienie P. Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w przedmiocie wszczęcia postępowania w sprawie kontroli stanu sanitarno
Uzasadnienie strona 2/4

Sąd wywiódł, że z treści ww. przepisu wynika, iż obowiązek utrzymania nieruchomości w należytym stanie obciąża wszystkie wskazane w tym przepisie podmioty, a więc zarówno właściciela (współwłaścicieli) nieruchomości, jak i jej posiadacza lub zarządzającego nieruchomością.

Z kierowanych do organów inspekcji pism skarżącej wynikało, że w lokalu mieszkalnym nr ... przy ul. D. w R. zamieszkuje T. M., któremu przysługuje tytuł prawny do tego lokalu i który gromadzi w nim duże ilości odpadów, generujące fetor również na klatce chodowej oraz zagnieżdżenie się różnych gatunków owadów, które coraz liczniej można zaobserwować w budynku. Znalazło to również potwierdzenie w oświadczeniu M. K., jak również mieszkańców klatki schodowej, na której znajduje się lokal.

Sąd argumentował, że zadaniem Państwowej Inspekcji Sanitarnej jest sprawowanie bieżącego nadzoru sanitarnego, w tym kontrola przestrzegania przepisów określających wymagania higieniczne i zdrowotne, dotyczących m.in. higieny środowiska i czystości powietrza w pomieszczeniach przeznaczonych na pobyt ludzi w zakresie ustalonym w odrębnych przepisach czy też utrzymania należytego stanu higienicznego nieruchomości (art. 4 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy).

W takim stanie sprawy organy inspekcji sanitarnej, po uzyskaniu informacji, że T. M. nieprawidłowo gospodaruje odpadami komunalnymi gromadząc je w dużych ilościach w miejscu do tego nieprzeznaczonym, tj. w lokalu mieszkalnym, winny były ustalić, czy nie stanowi to zagrożenia sanitarno-epidemiologicznego, bowiem owady czy gryzonie, które w takim środowisku się lęgną, mogą przenosić drobnoustroje chorobotwórcze. Należało zatem ustalić, jaki jest stan sanitarno-higieniczny tego mieszkania i czy nie stanowi on zagrożenia dla zdrowia mieszkańców lokali sąsiadujących.

Sąd nie podzielił stanowiska organów, że nie mogło dojść do wszczęcia postępowania z uwagi na treść art. 26 ust. 1 ustawy, który stanowi, że inspektor sanitarny ma prawo wstępu do mieszkań w razie podejrzenia lub stwierdzenia choroby zakaźnej, zagrożenia zdrowia czynnikami środowiskowymi, a także jeżeli w mieszkaniu jest lub ma być prowadzona działalność produkcyjna lub usługowa.

Zdaniem Sądu, z przepisu tego wynika, że inspektor może wejść do lokalu mieszkalnego w razie podejrzenia zagrożenia zdrowia czynnikami środowiskowymi. Ustawodawca nie precyzuje w ustawie, co należy rozumieć pod pojęciem "czynniki środowiskowe". Sąd nadał mu więc znaczenie jakie ma w języku ogólnym i przyjął, że czynniki środowiskowe zagrażające zdrowiu ludzkiemu to wszelkie czynniki występujące w środowisku człowieka, które mogą mieć negatywny wpływ na jego zdrowie. Mogą to być zatem czynniki biologiczne (np. przenoszone przez owady drobnoustroje czy pasożyty wywołujące choroby), czy zanieczyszczenie powietrza. Śmieci są miejscem rozwoju drobnoustrojów i niektórych grzybów. Składowane odpady mogą więc stać się wylęgarnią chorób. Zagrożenie to jest potęgowane przez obecność funkcjonujących dzięki resztkom żywności gryzoni i insektów, które są roznosicielami groźnych chorób. Zdaniem Sądu, okoliczności wynikające z akt sprawy, dawały zatem podstawy do stwierdzenia, że zachodzi podejrzenie zagrożenia zdrowia czynnikami środowiskowymi.

Strona 2/4
Inne orzeczenia o symbolu:
6205 Nadzór sanitarny
Inne orzeczenia z hasłem:
Inspekcja sanitarna
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Inspektor Sanitarny