Skarga kasacyjna na uchwałę Sejmiku Województwa M. w przedmiocie zmiany rozporządzenia Wojewody M. w sprawie [...] Obszaru Chronionego Krajobrazu
Sentencja

Dnia 11 kwietnia 2017 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Jerzy Stelmasiak Sędziowie sędzia NSA Barbara Adamiak /spr./ sędzia del. WSA Tomasz Grossmann Protokolant starszy sekretarz sądowy Mariusz Szufnara po rozpoznaniu w dniu 11 kwietnia 2017 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Sejmiku Województwa M. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 13 kwietnia 2015 r. sygn. akt IV SA/Wa 451/15 w sprawie ze skargi Wojewody M. na uchwałę Sejmiku Województwa M. z dnia [...] listopada 2014 r. nr [...] w przedmiocie zmiany rozporządzenia Wojewody M. w sprawie [...] Obszaru Chronionego Krajobrazu oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie strona 1/6

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 13 kwietnia 2015r. sygn. akt IV SA/Wa-451/15, po rozpoznaniu sprawy ze skargi Wojewody Mazowieckiego na uchwałę Sejmiku Wojewódzkiego Mazowieckiego z [...] listopada 2014r. nr [...] w przedmiocie zmiany rozporządzenia Wojewody Mazowieckiego w sprawie [...] Obszaru Chronionego Krajobrazu, stwierdził nieważność zaskarżonej uchwały.

Wyrok zapadł w następującym stanie sprawy.

Uchwałą Nr [...] z [...] listopada 2014r. Sejmik Województwa Mazowieckiego zmienił rozporządzenie Nr 68 Wojewody Mazowieckiego z 23 czerwca 2005 r. w sprawie Nadwiślańskiego Obszaru Chronionego Krajobrazu położonego na terenie powiatów garwolińskiego, mińskiego i otwockiego (Dz. Urz. Woj. Maz. nr 14, poz. 5193) w zakresie wyłączenia działki o nr ew. [...] położonej we wsi K., gm. M., działek o nr ew. [...] i [...] położonych w miejscowości M., gm. M. oraz działki o nr ew. [...] położonej w miejscowości S., gm. S. spod zakazu o którym mowa w ust.1 pkt 8 rozporządzenia. Uchwała została opublikowana w Dzienniku Urzędowym Województwa Mazowieckiego w dniu 28 listopada 2014 r.

Wojewoda Mazowiecki wniósł na uchwałę skargę zarzucając, że została wydana z naruszeniem przepisów prawa:

1. art. 23 ust. 3 ustawy z 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (Dz. U. z 2013 r. poz. 627 ze zm.) oraz art. 80a ust 1 ustawy z 5 czerwca 1998 r. o samorządzie województwa (Dz. U. z 2013 r. poz. 596 ze zm.).

2. § 34 załącznika do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z 20 czerwca 2002 r. w sprawie "Zasad techniki prawodawczej" (Dz. U. Nr 100, poz. 908).

Rozpoznając skargę Sąd wskazał, że rozporządzeniem z 23 czerwca 2005r. Nr 68 Wojewoda Mazowiecki - działając na podstawie art. 23 ust. 2 ustawy 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody wyznaczył Nadwiślański Obszar Chronionego Krajobrazu położony na terenie powiatów garwolińskiego, mińskiego i otwockiego.

Na podstawie art. 21 ustawy z 23 stycznia 2009 r. o zmianie niektórych ustaw w związku ze zmianami w organizacji i podziale zadań administracji publicznej w województwie (Dz. U. z 2009 r. Nr 92 poz. 753), dokonano zmiany art. 23 ust. 2 ustawy 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody. Zmiana polegała na przekazaniu dotychczasowych kompetencji wojewodów w zakresie wyznaczania obszarów chronionego krajobrazu sejmikom województw. Innymi słowy oznacza to, że po wejściu w życie ustawy nowelizującej sejmik wojewódzki może w drodze uchwały, zmieniać obostrzenia prawne funkcjonujące na obszarze chronionego krajobrazu, znosić niektóre spośród wcześniej ustanowionych zakazów albo ustanawiać zakazy dodatkowe. Taka późniejsza zmiana katalogu zakazów obowiązujących w danym obszarze chronionego krajobrazu również będzie aktem prawa miejscowego z wszystkimi konsekwencjami tego stanu rzeczy, a zatem będzie również podlegała zaskarżeniu do sądu administracyjnego (na podstawie art. 90 ustawy o samorządzie województwa).

Mając na uwadze przepis przejściowy, tj. art. 35 ust. 1 ustawy nowelizującej, zgodnie z którym do czasu wejścia w życie aktów prawa miejscowego wydanych na podstawie upoważnień zmienianych niniejszą ustawą zachowują moc dotychczasowe akty prawa miejscowego, Sąd nie podzielił zatem zarzutu skargi, że zmiana organu upoważnionego do wydania aktu prawa miejscowego skutkuje zakazem nowelizowania tego aktu, którego czasowo zachowano moc obowiązywania - w myśl § 34 załącznika do rozporządzenia w sprawie Zasad techniki prawodawczej. Twierdzenie takie - w ocenie Sądu - jest zbyt daleko idące. Skoro ustawa nowelizująca nie uchyliła przepisu art. 23 ustawy o ochronie przyrody i nie wprowadziła istotnych zmian odnośnie któregokolwiek z wymogów dotyczących tego aktu to zasadne jest twierdzenie, że taki akt zachowuje moc obowiązującą. Zmiana organu upoważnionego do wydania aktu wykonawczego, oznacza nie tyle zmianę normy upoważniającej, co jej przeniesienie na inny organ, na co wskazuje § 32 ust. 3 załącznik do rozporządzenia w sprawie Zasad techniki prawodawczej. W takiej sytuacji dotychczasowy akt wykonawczy traci, co prawda, podstawę prawną, ale jeśli nowy organ należy do kategorii organów wyposażonych przez Konstytucję bądź inne przepisy ustrojowe do tworzenia aktów tego samego rodzaju, nie ma przeszkód by ustawodawca (albo inny prawodawca w przypadku zmieniania przepisów upoważniających do wydania niektórych aktów wewnętrznie obowiązujących) postanowił, że dotychczasowe akty wykonawcze będą nadal obowiązywać (por. G. Wierczyński, Komentarz do zał. § 32 rozporządzenia w sprawie "Zasad techniki prawodawczej", teza 7.3).

Strona 1/6