Skarga kasacyjna od wyroku WSA w Gliwicach w sprawie ze skargi A. P. na zarządzenie Burmistrza Miasta C. nr (...) w przedmiocie ustalenia opłat na cmentarzach komunalnych
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Roman Ciąglewicz Sędziowie sędzia NSA Anna Łuczaj sędzia del. WSA Kazimierz Bandarzewski /spr./ Protokolant starszy inspektor sądowy Marcin Sikorski po rozpoznaniu w dniu 19 czerwca 2019 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Burmistrza Miasta C. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 6 kwietnia 2017 r. sygn. akt IV SA/Gl 865/16 w sprawie ze skargi A. P. na zarządzenie Burmistrza Miasta C. z dnia (...) kwietnia 2016 r. nr (...) w przedmiocie ustalenia opłat na cmentarzach komunalnych oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie strona 1/6

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 6 kwietnia 2017 r. sygn. akt IV SA/Gl 865/16 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach po rozpoznaniu skargi A. P. na zarządzenie Burmistrza Miasta C. z dnia (...) kwietnia 2016 r. nr (...) w przedmiocie ustalenia opłat na cmentarzach komualnych, stwierdził nieważność zaskarżonego zarządzenia.

W przedmiotowej sprawie A. P. wniósł skargę na zarządzenie Burmistrza Miasta C. z dnia (...) kwietnia 2016 r. nr (...) w sprawie ustalenia opłat na cmentarzach komunalnych w C. Sąd pierwszej instancji kontrolując zaskarżone zarządzenie stwierdził, że bezsprzecznie zostało ono podjętę w sprawie z zakresu administracji publicznej, skarga została wniesiona w terminie, a skarżący przed jej wniesieniem wezwał organ do usunięcia naruszenia prawa.

Sąd pierwszej instancji zwrócił uwagę, że zarówno w orzecznictwie jak i w doktrynie podkreśla się, że aby zarzuty skargi dotyczące zarządzenia zostały przez sąd administracyjny merytorycznie rozpoznane, musi zostać naruszony interes prawny skarżącego. W ten sposób wyłączone spod kontroli sądowej zostały skargi tych osób, których uprawnienia ani obowiązki nie zostały zmodyfikowane przez zaskarżony akt. Nie można skutecznie wnieść skargę w przypadku jedynie potencjalnego zagrożenia interesu prawnego.

Sąd pierwszej instancji uznał, że podmiot skarżący wykazał, że zaskarżone zarządzenie narusza jego interes prawny, ponieważ jest dysponentem dwóch grobów zlokalizowanych na cmentarzu komunalnym w C., w związku z tym jest podmiotem zobowiązanym do wnoszenia opłat wynikających z zarządzenia.

W przedmiotowej sprawie kwestią sporną pozostaje określenie charakteru zarządzenia z dnia (...) kwietnia 2016 r. nr (...), a zwłaszcza ustalenie, czy sporne zarządzenie jest aktem prawa miejscowego.

Ustawodawca nie przedstawił legalnej definicji aktu prawa miejscowego, ale w doktrynie i orzecznictwie powszechnie przyznaje się, że taki charakter mają akty normatywne, w których ujęto normy postępowania o charakterze generalnym i abstrakcyjnym. Normatywny charakter aktu oznacza, że jest on skierowany do adresatów w celu wskazania określonego sposobu zachowania się w postaci nakazu, zakazu czy uprawnienia (zob. wyrok WSA w Krakowie z dnia 6 maja 2019 r. sygn. akt II SA/Kr 248/19).

Zdaniem Sądu pierwszej instancji zaskarżone zarządzenie zawiera w szczególności katalog opłat za pochowanie zwłok, udostępnienie murowanych miejsc grzebalnych i za korzystanie z urządzeń cmentarnych. W konsekwencji organ uregulował jednostronnie kwestie rodzaju i wysokości powyższych opłat, jednocześnie obciążył wszystkie podmioty korzystające z cmentarzy komunalnych i urządzeń cmentarnych. Ze względu na skutki, jakie wywołało zaskarżone zarządzenie należy uznać, że stanowi ono akt prawa miejscowego. Zdaniem Sądu pierwszej instancji adresaci zostali określeni w sposób generalny co oznacza, że na podstawie spornego zarządzenia dochodziło do wiążącego obciążenia mieszkańcow gminy i nie tylko ponoszeniem opłat za korzystanie z cmentarzy komunalnych. Biorąc powyższe pod uwagę adresaci zarządzenia zostali określeni generalnie nie zaś indywidualnie, natomiast zarządzenie dotyczyło sytuacji powtarzalnych, a nie jednorazowych, w związku z tym ma charakter zewnętrzny, normatywny, generalny i abstrakcyjny, cechy te pozwalają zaliczyć sporne zarządzenie do aktów prawa miejscowego.

Strona 1/6