Skargi kasacyjne L. R. i E. K. od wyroku WSA w Warszawie w sprawie ze skarg L. R. i E. K. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji
Sentencja

Dnia 31 marca 2015 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Jacek Chlebny /spr./ sędzia NSA Robert Sawuła sędzia del. WSA Sławomir Pauter Protokolant starszy sekretarz sądowy Mariusz Szufnara po rozpoznaniu w dniu 31 marca 2015 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skarg kasacyjnych L. R. i E. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 13 lutego 2013 r. sygn. akt IV SA/Wa 2109/12 w sprawie ze skarg L. R. i E. K. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia [...] czerwca 2012 r. nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji oddala skargi kasacyjne.

Inne orzeczenia o symbolu:
6053 Obywatelstwo
Inne orzeczenia z hasłem:
Administracyjne postępowanie
Obywatelstwo
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Spraw Wewnętrznych
Uzasadnienie strona 1/4

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 13 lutego 2013 r. sygn. IV SA/Wa 2109/12 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargi L. R. i E. K. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia [...] czerwca 2012 r. w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji w wyniku wznowienia postępowania administracyjnego.

Wyrok ten został wydany w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy.

Decyzją z dnia [...] stycznia 2011 r. Wojewoda Małopolski, w wyniku rozpatrzenia wniosku E. K. z dnia 2 sierpnia 2010 r., stwierdził utratę obywatelstwa polskiego przez L. L. urodzonego [...] listopada 1889 r. w [...], syna [...] i [...] z domu [...], zmarłego [...] lipca 1986 r. w [...]. Z przyjętych przez organ ustaleń wynikało, że [...] [...], którego wniosek o stwierdzenie utraty obywatelstwa polskiego dotyczył, nabył obywatelstwo polskie na podstawie art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 stycznia 1920 r. o obywatelstwie Państwa polskiego (Dz. U. Nr 7, poz. 44 ze zm.) i obywatelstwo to posiadał w dacie opuszczenia kraju podczas II wojny światowej. W świetle zgromadzonego materiału dowodowego, utrata obywatelstwa polskiego przez L. L. nastąpiła najpóźniej z dniem 1 stycznia 1950 r., tj. z chwilą zwolnienia z obowiązku powszechnej służby wojskowej w wojsku polskim na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 9 kwietnia 1938 r. o powszechnym obowiązku wojskowym (Dz. U. Nr 25, poz. 220 ze zm.). Organ miał w tym zakresie na uwadze, że L. L., posiadający obywatelstwo izraelskie od 15 maja 1948 r., ukończył 60 lat w dniu 11 listopada 1949 r., a zatem obowiązek wojskowy ciążył na nim do końca 1949 r.

Wnioskiem z dnia 23 listopada 2011 r. skierowanym do Wojewody Małopolskiego L. R., będąca spadkobiercą L. L. w zakresie należących do niego nieruchomości położonych w Polsce, wystąpiła o wznowienie postępowania zakończonego ostateczną decyzją z dnia 24 stycznia 2011 r., wskazując, że nie brała w tym postępowaniu udziału bez swojej winy jako strona (art. 145 § 1 pkt 4 k.p.a.).

Uwzględniając wniosek o wznowienie postępowania, Wojewoda Małopolski po przeprowadzeniu ponownego postępowania decyzją z dnia [...] lutego 2012 r., stosownie do art. 151 § 1 pkt 1 k.p.a., odmówił uchylenia własnej decyzji z dnia [...] stycznia 2011 r. stwierdzającej utratę obywatelstwa polskiego przez L. L. W wyniku rozpatrzenia odwołania L. R., Minister Spraw Wewnętrznych decyzją z dnia [...] czerwca 2012 r. utrzymał w mocy decyzję Wojewody Małopolskiego z dnia [...] lutego 2012 r. Organ odwoławczy przyjął, że w sprawie zachodziła przesłanka wznowienia, o której mowa w art. 145 § 1 pkt 4 k.p.a. w związku z tym, że składającej wniosek jako spadkobiercy zmarłego L. L. przysługiwał w zakończonym postępowaniu status strony w rozumieniu art. 28 k.p.a. Minister Spraw Wewnętrznych stwierdził brak podstaw do uchylenia decyzji, wskazując na poprawność ustaleń Wojewody Małopolskiego, zgodnie z którymi kwestię utraty obywatelstwa polskiego przez L. L. regulowały przepisy ustawy o obywatelstwie Państwa polskiego. Organ nie zgodził się ze stanowiskiem strony wnioskującej o wznowienie postępowania, zgodnie z którym mieszkańcy Izraela, pomimo powstania w dniu 15 maja 1948 r. Państwa Izrael, nie posiadali obywatelstwa izraelskiego do czasu uchwalenia ustawy o obywatelstwie izraelskim z 1952 r. Minister wskazał, że w dniu 6 lipca 1950 r. - w czasie obowiązywania ustawy o obywatelstwie Państwa Polskiego - wydano w Izraelu ustawę "o powrocie", która przyznawała status obywatela. Ustawa o obywatelstwie izraelskim "zatwierdzała" wiec niejako posiadane obywatelstwo izraelskie uzyskane przed 1952 r. L. L. przestał podlegać powszechnemu obowiązkowi wojskowemu w dniu 1 stycznia 1950 r., stąd w tej dacie stosownie do art. 11 pkt 1 ustawy o obywatelstwie Państwa polskiego, utracił z mocy prawa posiadane dotąd obywatelstwo polskie.

Strona 1/4
Inne orzeczenia o symbolu:
6053 Obywatelstwo
Inne orzeczenia z hasłem:
Administracyjne postępowanie
Obywatelstwo
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Spraw Wewnętrznych