Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Zofia Flasińska Sędziowie Sędzia NSA Arkadiusz Despot-Mładanowicz Sędzia del. NSA Tomasz Zbrojewski (spr.) Protokolant starszy inspektor sądowy Elżbieta Maik po rozpoznaniu w dniu 6 marca 2013 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej E. W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 14 lipca 2011 r. sygn. akt IV SA/Wr 253/11 w sprawie ze skargi E. W. na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] marca 2011 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania uprawnień kombatanckich oddala skargę kasacyjną.
II OSK 2090/11
U Z A S A D N I E N I E
Wyrokiem z dnia 14 lipca 2011 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu oddalił skargę E. W. na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] marca 2011 r. w przedmiocie odmowy przyznania uprawnień kombatanckich.
Powyższy wyrok zapadł na tle następujących okoliczności faktycznych i prawnych:
W dniu 13 grudnia 2010 r. E. W. wystąpiła do Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych o przyznanie uprawnień kombatanckich z tytułu represji. W uzasadnieniu wniosku strona wskazała, że w roku 1945 r. jej ojciec został aresztowany przez NKWD i wywieziony na Syberię, a bezpośrednio po wojnie rodzina była szykanowana, poddawana nocnym rewizjom i okradana najpierw przez NKWD, a potem przez Korpus Bezpieczeństwa Wewnętrznego i Urząd Bezpieczeństwa. W roku 1952 r. rodzinie został odebrany cały majątek, a skarżąca została społecznie wykluczona - bez dachu nad głową i bez środków do życia. W roku 1955 skarżąca została aresztowana i osądzona wyrokiem Sądu za rzekome zniszczenie mienia i manko, a w roku 1984 r. została ukarana sankcją karną za udział w manifestacji patriotycznej we Wrocławiu.
Pismem z dnia 17 grudnia 2010 r. organ wezwał skarżącą do uzupełnienia wniosku m.in. o poświadczone za zgodność z oryginałem kopie dokumentów oraz rekomendację stowarzyszenia właściwego dla określonej działalności kombatanckiej lub represji.
W odpowiedzi na wezwanie, przy piśmie z dnia 11 stycznia 2011 r., strona przedstawiła m.in. kopię postanowienia Sądu Okręgowego we W. z dnia [...] lipca 2010 r. o stwierdzeniu nieważności orzeczenia Kolegium do Spraw Wykroczeń przy Naczelniku Dzielnicy W. - F. z dnia [...] sierpnia 1984 r., którym ukarano E. W. karą grzywny za udział w manifestacji patriotycznej w dniu [...] sierpnia 1984 r., kopię Monitora Polskiego Nr A-105 z 1951 r., zawierającego orzeczenie Ministra Handlu Wewnętrznego z dnia 23 listopada 1951 r. o przejściu przedsiębiorstw na własność Państwa, kopię postanowienia Sądu Powiatowego w M. z dnia [...] lutego 1960 r. o stwierdzeniu prawa do spadku po S. L. oraz kopię postanowienia Okręgowego Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych we W. z dnia [...] stycznia 1977 r. o przywróceniu do pracy. Jednocześnie strona oświadczyła, że rekomendację prześle w najbliższym czasie, gdyż z uwagi na stan zdrowia nie jest w stanie aktualnie odbyć podróży do siedziby Związku Więźniów Okresu Stalinowskiego i Osób Represjonowanych.
Decyzją z dnia [...] stycznia 2011 r. Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych, na podstawie art. 1-4 i art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego (tekst jedn. Dz. U. z 2002 r. Nr 42, poz. 371 z późn. zm.), odmówił przyznania uprawnień kombatanckich z uwagi na fakt, że akta sprawy nie zawierają żadnych dowodów represji - działalności kombatanckiej strony w rozumieniu ustawy.
W dniu 8 lutego 2011 r. do organu wpłynęło pismo strony, potraktowane jako wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy. Została do niego załączona rekomendacja wniosku o przyznanie uprawnień kombatanckich, wystawiona przez Związek Więźniów Politycznych i Represjonowanych Okresu Stalinowskiego. Z rekomendacji wynika, że za udokumentowane i wiarygodne uznane zostały: represja za czyn związany z działalnością na rzecz suwerennego, niepodległego Państwa Polskiego w latach 80., represja w związku z prześladowaniami przez okupanta radzieckiego i Urząd Bezpieczeństwa PRL w latach 1945-1950, a uwięzienie i nieuzasadnione oskarżenia w latach 50. i 70. przyjęto za ciąg represji.