Dnia 21 czerwca 2017 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Jacek Chlebny sędzia NSA Roman Hauser sędzia del. NSA Andrzej Irla (spr.) po rozpoznaniu w dniu 21 czerwca 2017 roku na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Komendanta Wojewódzkiego Policji w Opolu od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 31 maja 2016 r. sygn. akt II SAB/Op 3/16 w sprawie ze skargi J. B. na bezczynność Komendanta Wojewódzkiego Policji w Opolu w przedmiocie wydania pozwolenia na posiadanie broni palnej w celach łowieckich 1. uchyla pkt 4 zaskarżonego wyroku i w tym zakresie oddala skargę; 2. w pozostałym zakresie oddala skargę kasacyjną; 3. odstępuje od zasądzenia zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu objętym skargą kasacyjną wyrokiem z dnia 31 maja 2016 r. (sygn. akt II SAB/Op 3/16) po rozpoznaniu skargi J. B. na bezczynność Komendanta Wojewódzkiego Policji w Opolu w przedmiocie wydania pozwolenia na posiadanie broni palnej w celach łowieckich: w pkt 1 wyroku umorzył postępowanie sądowoadministracyjne w zakresie zobowiązania organu do wydania aktu; w pkt 2 stwierdził, że organ dopuścił się bezczynności i przewlekłego prowadzenia postępowania; w pkt 3) stwierdził, że bezczynność i przewlekłe prowadzenie postępowania nie miały miejsca z rażącym naruszeniem prawa; w pkt 4) wymierzył Komendantowi Wojewódzkiemu Policji w Opolu grzywnę w kwocie 500 zł.; w pkt 5) oddalił skargę w pozostałej części, zaś w pkt 6) zasądził od Komendanta Wojewódzkiego Policji w Opolu na rzecz skarżącego zwrot kosztów postępowania sądowego.
Wyrok ten zapadł w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych:
Skarżący J. B., wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu skargę na bezczynność i przewlekłe prowadzenie przez Komendanta Wojewódzkiego Policji w Opolu sprawy dotyczącej wydania pozwolenia na posiadanie broni palnej w celach łowieckich. Podał, że w dniu 10 sierpnia 2015 r. wystąpił do tego organu administracji o wydanie decyzji o pozwoleniu na posiadanie broni palnej w celach łowieckich. W dniu 25 sierpnia 2015 r. organ pierwszej instancji otrzymał odpis pisma pełnomocnika o cofnięciu skargi kasacyjnej od wyroku WSA w Warszawie oddalającego skargę na decyzję Komendanta Głównego Policji (nr [...]). Tą decyzją utrzymana została w mocy decyzja Opolskiego Wojewódzkiego Komendanta Policji z dnia 10 czerwca 2013 r. (nr [...]) cofająca skarżącemu pozwolenie na posiadanie broni palnej w celach łowieckich. Wskazane postępowanie było przeszkodą do wydania ponownej decyzji w sprawie o pozwolenie na broń. Skarżący podał, że dopiero w dniu 11 września 2015 r. organ zawiesił postępowanie administracyjne. Wskazał przy tym, iż miesięczny termin na załatwienie sprawy, upłynął jeszcze przed dniem zawieszenia postępowania. Podjęcie postępowania również nastąpiło ze zwłoką - po blisko 3 tygodniach. W ocenie skarżącego, kolejnym przejawem niecelowego przedłużenia postępowania było uznanie pełnomocnika skarżącego za nieuprawnionego do uzyskania telefonicznej informacji o stanie postępowania. Działaniem na zwłokę było też postępowanie dowodowe tj. przesłuchanie w dniu 18 listopada 2015 r. świadka M. M., podczas gdy organ mógł wezwać tego świadka wcześniej (już 13 sierpnia 2015 r.). W tym bowiem dniu dopuszczony został ten dowód. Jako niezrozumiałe skarżący ocenił dopuszczenie przez organ dowodów określonych w piśmie z dnia 13 sierpnia 2015 r., przy jednoczesnym braku dopuszczenia innych, korzystnych dla skarżącego, dowodów.
W odpowiedzi na skargę Komendant Wojewódzki Policji w Opolu wniósł o jej oddalenie. Podał, że postępowanie jest prowadzone dynamicznie, gdyż już 12 sierpnia 2015 r. udokumentowano pierwsze czynności w sprawie. Wskazał na art. 10 ust. 1 o broni i amunicji i podkreślił, że w dniu 11 sierpnia 2015 r. z Prokuratury Rejonowej w N. wpłynęło do organu zawiadomienie o wszczęciu śledztwa w sprawie podejrzenia popełnienia przez skarżącego przestępstwa z art. 263 ust. 2 i 3 kodeksu karnego. Powołując się na wyrok NSA z dnia 20 lutego 2015 r., sygn. akt II OSK 1683/13 stwierdził, że w niniejszej sprawie organ był zobowiązany do dokładnego zbadania okoliczności związanych z istnieniem zagrożenia ze strony wnioskodawcy dla porządku lub bezpieczeństwa publicznego.