Sprawa ze skargi na decyzję Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej w przedmiocie stwierdzenia wydania decyzji z naruszeniem prawa
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Elżbieta Kremer Sędziowie Sędzia NSA Wojciech Mazur (spr.) Sędzia del. WSA Mariola Kowalska Protokolant starszy inspektor sądowy Wioletta Lasota po rozpoznaniu w dniu 8 kwietnia 2015 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej H.K.-G. i K.G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 15 maja 2013 r. sygn. akt IV SA/Wa 2866/12 w sprawie ze skargi H.K.-G. i K.G. na decyzję Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia [...] października 2012 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia wydania decyzji z naruszeniem prawa oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie strona 1/7

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 15 maja 2013 r., sygn. akt IV SA/Wa 2866/12 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę H.K.-G. i K.G. na decyzję Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia [...] października 2012 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia wydania decyzji z naruszeniem prawa.

W uzasadnieniu orzeczenia Sąd I instancji przedstawił następujący stan faktyczny i prawny sprawy.

Minister Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej decyzją z [...] października 2012 r. utrzymał w mocy decyzję Wojewody Zachodniopomorskiego z dnia [...] grudnia 2011 r., którą stwierdzono, że decyzja Wojewody Zachodniopomorskiego z dnia [...] czerwca 2008 r., utrzymująca w mocy decyzję nr [...] Prezydenta Miasta Szczecina z dnia [...] kwietnia 2008 r. w sprawie ustalenia lokalizacji przebudowy i rozbudowy ulic: Z. - D.- H. - C. - P. w Szczecinie wraz z przebudową i budową sieci urządzeń infrastruktury technicznej oraz rozbiórką kolidującej zabudowy, została wydana z naruszeniem prawa - art. 7 ust. 4 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (Dz. U. Nr 80, poz. 721 ze zm.) w brzmieniu wówczas obowiązującym, polegającym na niezawiadomieniu stron o wydanej decyzji w drodze obwieszczenia oraz, że nie uchylono wymienionej decyzji stosownie do przepisu art. 146 § 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071, dalej jako "k.p.a."), ponieważ w wyniku wznowienia postępowania mogłaby zapaść decyzja odpowiadająca w swej istocie decyzji dotychczasowej.

Wojewoda Zachodniopomorski rozstrzygając w postępowaniu wznowieniowym decyzją z dnia [...] stycznia 2009 r. orzekł, iż decyzja Wojewody Zachodniopomorskiego z dnia [...] czerwca 2008 r. utrzymująca w mocy decyzję nr [...] Prezydenta Miasta Szczecina z dnia [...] kwietnia 2008 r. w sprawie ustalenia lokalizacji przebudowy i rozbudowy ulic: Z. - D. - H. - C. - P. w Szczecinie wraz z przebudową i budową sieci urządzeń infrastruktury technicznej oraz rozbiórką kolidującej zabudowy, została wydana z naruszeniem prawa - art. 7 ust. 4 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych. Organ stwierdził jednocześnie, iż stosownie do przepisu art. 146 § 2 k.p.a. nie uchylono przedmiotowej decyzji, ponieważ w wyniku wznowienia postępowania mogłaby zapaść jedynie decyzja odpowiadająca w swej istocie decyzji dotychczasowej. Powyższa decyzja została utrzymana w mocy decyzją Ministra Infrastruktury z dnia [...] maja 2009 r. Prawomocnym wyrokiem z dnia 10 grudnia 2010 r., sygn. akt IV SA/Wa 2056/10, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...] maja 2009 r. oraz utrzymaną nią w mocy decyzję Wojewody Zachodniopomorskiego z dnia [...] stycznia 2009 r. W uzasadnieniu wyroku wskazano, iż w decyzjach obu instancji, wydanych we wznowionym postępowaniu, nie zawarto żadnego wyjaśnienia, które umożliwiałoby zarówno stronie, jak i sądowi administracyjnemu poznanie przesłanek, które doprowadziły Wojewodę Zachodniopomorskiego i Ministra Infrastruktury do konkluzji, iż brak jest podstaw do uchylenia decyzji, w stosunku do której postępowanie to wznowiono, gdyż w wyniku wznowienia postępowania mogłaby zapaść jedynie decyzja odpowiadająca w swej istocie decyzji dotychczasowej (art. 146 § 2 k.p.a.). Obowiązkiem organów obu instancji, z uwagi na treść art. 15 k.p.a. było wykazanie, iż rzeczywiście w wyniku wznowienia tego postępowania, mogłaby zapaść jedynie decyzja odpowiadająca w swej istocie decyzji dotychczasowej.

Strona 1/7