Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Włodzimierz Ryms Sędziowie sędzia NSA Jacek Chlebny sędzia del. WSA Zbigniew Ślusarczyk /spr./ Protokolant asystent sędziego Marcin Rączka po rozpoznaniu w dniu 27 lipca 2011 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 14 października 2010 r. sygn. akt I SA/Wa 601/10 w sprawie ze skargi Spółdzielni Mieszkaniowej im. A. w W. na decyzję Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia [...] stycznia 2010 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wydania pozwolenia na wymianę okien oddala skargę kasacyjną
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 14 października 2010r., sygn. akt II SA/Wa 601/10 w sprawie ze skargi Spółdzielni Mieszkaniowej im. [...] w Warszawie na decyzję Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia [...] stycznia 2010r. nr [...] w przedmiocie odmowy wydania pozwolenia na wymianę okien uchylił zaskarżoną decyzję.
Wyrok ten zapadł w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych sprawy:
Stołeczny Konserwator Zabytków, działając z upoważnienia Prezydenta m. st. Warszawy, decyzją z dnia [...].05.2008 r. nr [...] odmówił Spółdzielni Mieszkaniowej im. [...] w Warszawie pozwolenia na wymianę 5 drewnianych okien skrzynkowych, na okna z PCV, w klatce schodowej budynku przy ul. [...] w Warszawie. Odmowę uzasadnił negatywnym wpływem planowanej wymiany okien na ogólny wyraz plastyczny i kompozycyjny elewacji budynku, a tym samym na cały zespół architektoniczno - budowlany.
Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego, działając w trybie odwoławczym, decyzją z dnia [...].11.2008 r. nr [...] uchylił powyższą decyzję Prezydenta m. st. Warszawy z dnia [...].05.2008 r. i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia organowi I instancji. W uzasadnieniu decyzji Minister podał, że właściwość organu konserwatorskiego w rozpoznawanej sprawie wynika z faktu, że budynek przy ul. [...] w Warszawie jest elementem "[...]", którego układ ulic i zabudowa wpisane są do rejestru zabytków pod nr [...], na mocy decyzji Konserwatora Zabytków m. st. Warszawy z dnia [...].09.1980 r., a ponadto stanowi element zespołu architektoniczno - budowlanego wraz z zielenią "[...] " ([...]) w Warszawie, wpisanego do rejestru zabytków pod nr [...] decyzją Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w Warszawie z dnia [...].04.1994 r. Powodem uchylenia zaskarżonej decyzji był fakt, że odmawiając pozwolenia na wymianę okien Stołeczny Konserwator Zabytków nie uwzględnił istnienia w budynku wtórnej stolarki okiennej z PCV, o czym świadczy protokół z wizji lokalnej i ustalenia poczynione w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.
Rozpatrując ponownie sprawę Stołeczny Konserwator Zabytków, działający z upoważnienia Prezydenta m. st. Warszawy, decyzją z dnia [...].12.2008 r. nr [...] powtórnie odmówił pozwolenia na wymianę okien drewnianych na okna z PCV. Stołeczny Konserwator Zabytków ustalił, że w przedmiotowym budynku zachowane jest około 28% oryginalnej stolarki okiennej, około 45% okien wymieniono na drewniane, z zachowaniem historycznych podziałów oraz pierwotnego materiału, a około 27% wszystkich okien wymieniono na wykonane z profili PCV. Organ I instancji przyznał jednocześnie, że w piśmie z dnia 28.10.1997 r. Wojewódzki Konserwator Zabytków dopuścił możliwość wymiany stolarki okiennej na okna z PCV w budynku przy ul. [...] w Warszawie. Jednakże zdaniem Stołecznego Konserwatora Zabytków tworzywo z PCV jest obce dla zabytkowej substancji budynku wykonanego z tradycyjnych materiałów. Z tego względu wymiana stolarki okiennej na okna z PCV jest zabiegiem fałszującym jego pierwotny charakter. Obecnie w budynku większość stanowi oryginalna stolarka okienna oraz współczesne okna, ale wykonane z drewna, w technologii umożliwiającej wierne odtworzenie pierwotnych podziałów i konstrukcji okien. Zwiększenie liczby okien wykonanych z PCV wpłynęłoby negatywnie na ogólny wygląd elewacji budynku, a tym samym na całe zabytkowe założenie urbanistyczne "[...]".