Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Andrzej Gliniecki Sędziowie Sędzia NSA Grzegorz Czerwiński (spr.) Sędzia del. WSA Dorota Dąbek Protokolant starszy inspektor sądowy Elżbieta Maik po rozpoznaniu w dniu 10 kwietnia 2015 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej W. P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 11 czerwca 2014 r. sygn. akt IV SA/Po 342/14 w sprawie ze skargi W. P. przeciwko Staroście Krotoszyńskiemu w przedmiocie wymierzenia organowi grzywny za niewykonanie wyroku Sądu w sprawie o sygn. IV SA/Po 798/13 oddala skargę kasacyjną.
Wyrokiem z dnia 11 czerwca 2014 r., sygn. akt IV SA/Po 342/14 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu oddalił skargę W. P. o wymierzenie Staroście Krotoszyńskiemu w przedmiocie wymierzenia organowi grzywny za niewykonanie wyroku Sądu w sprawie o sygn. IV SA/Po 798/13.
Powyższy wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu zapadł w następującym stanie faktycznym i prawnym.
Prawomocnym wyrokiem z 9 października 2013 r., sygn. akt IV SA/Po 798/13, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu, po rozpoznaniu skargi W. P. na decyzję Wojewody Wielkopolskiego z [...] lipca 2013 r., nr [...], w przedmiocie stwierdzenia wygaśnięcia lub uchylenia pozwolenia na budowę uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję nr [...] Starosty Krotoszyńskiego z [...] maja 2013 r. (nr [...]).
W piśmie z dnia [...] marca 2014 r., W. P.(dalej: "skarżąca"), zastępowana przez zawodowego pełnomocnika, radcę prawnego G. W., wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, za pośrednictwem Starosty Krotoszyńskiego (dalej: "Starosta" lub "organ I instancji"), skargę dotyczącą wymierzenia temu organowi grzywny z powodu bezczynności i przewlekłego prowadzenia postępowania po ww. prawomocnym wyroku o sygn. akt IV SA/Po 798/13. Wskazując, jako podstawę prawną art. 154 § 1 i art. 200 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.; dalej w skrócie: "P.p.s.a."), z powołaniem się na zarzuty naruszenia: art. 35 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. K.p.a. w zw. z art. 154 § 1 i art. 153 P.p.s.a., strona skarżąca wniosła o:
1. wymierzenie grzywny Staroście (art. 154 § 1 p.p.s.a.),
2. zasądzenie od Starosty na rzecz Skarżącej kosztów postępowania.
W uzasadnieniu skargi skarżąca wyjaśniła, że uprawomocnienie się wyroku o sygn. akt IV SA/Po 798/13 spowodowało, iż w obrocie prawnym pozostało nierozpoznane podanie - żądanie skarżącej dotyczące stwierdzenia wygaśnięcia lub uchylenia decyzji z dnia [...] maja 1983 r. nr [...] (o pozwoleniu na budowę). Pełnomocnik podkreślił, że po doręczeniu wyroku, skarżąca, w nawiązaniu do zawartej w nim oceny prawnej i wskazań co do dalszego postępowania, nie czekając na wezwanie organu, pismem z [...] października 2013 r. wyjaśniła, z czego wynika jej interes prawny, a na jego poparcie przedłożyła odpowiednie dokumenty. Akta administracyjne po wyroku zostały doręczone Staroście w dniu 12 grudnia 2013 r., co, w ocenie skarżącej, oznacza, że organ I instancji winien tę sprawę - bardzo dobrze mu znaną i nie wymagającą postępowania wyjaśniającego - załatwić bez zbędnej zwłoki, nie później jednak niż w terminie jednego miesiąca, a więc do 12 stycznia 2014 r. Starosta, pomimo pisemnego wezwania do załatwienia sprawy z [...] stycznia 2014 r. (które wpłynęło do siedziby organu tego samego dnia), oraz zażalenia do Wojewody Wielkopolskiego (które wpłynęło do Urzędu Wojewódzkiego w dniu [...] stycznia 2014 r.), sprawy nie załatwił. Zarazem pełnomocnik skarżącej stwierdził, że wskazana w zawiadomieniu z [...] stycznia 2014 r. przyczyna zwłoki była bezzasadna, a skorzystanie z możliwości wyznaczenia nowego terminu załatwienia sprawy nieusprawiedliwione - jeśli jakiś dodatkowy dowód istniał, to powinien zostać przedłożony bez zbędnej zwłoki, gdyż tego rodzaju czynność nie wymaga dodatkowego czasu. W konsekwencji pełnomocnik skarżącej uznał, że z uwagi na to, iż w terminie miesięcznym Starosta nie załatwił sprawy, zaistniała bezczynność organu. Natomiast to, że organ, choć sprawy nie załatwił, to jednak podjął czynność (zawiadomienie), co prawda pozorowaną, ale jednak czynność, tzn. w sposób nieuzasadniony skorzystał z możliwości wyznaczenia nowego terminu załatwienia sprawy przysyłając stosowne zawiadomienie, świadczy o stanie przewlekłości postępowania. W ocenie strony skarżącej na przewlekłe prowadzenie postępowania wskazują także wcześniejsze, wyszczególnione w uzasadnieniu skargi, czynności Starosty. Wobec tego możliwe jest zarówno stwierdzenie przewlekłości, jak i bezczynności organu w postępowaniu, które nie zakończyło się w terminie wskazanym w art. 35 § 3 K.p.a. (to jest jednego miesiąca). Na tej podstawie organ ocenił, że wniesienie skargi o wymierzenie Staroście grzywny jest uzasadnione.