Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Zofia Flasińska Sędziowie Sędzia NSA Andrzej Jurkiewicz sędzia del. NSA Jerzy Stankowski ( spr.) Protokolant starszy asystent sędziego Elżbieta Granatowska po rozpoznaniu w dniu 24 maja 2016 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej Komendanta Głównego Policji od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 10 kwietnia 2014 r. sygn. akt II SA/Wa 2362/13 w sprawie ze skargi K. Ł. na decyzję Komendanta Głównego Policji z dnia [...] października 2013 r. nr [...] w przedmiocie cofnięcie pozwolenia na broń palną myśliwską 1. uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie, 2. zasądza od K. Ł. na rzecz Komendanta Głównego Policji kwotę 300 (trzysta) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wyrokiem z dnia 10 kwietnia 2014 r., II SA/Wa 2362/13 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, po rozpoznaniu skargi K. Ł. na decyzję Komendanta Głównego Policji z dnia [...] października 2013 r., [...], uchylił zaskarżoną decyzję, stwierdził, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu w całości oraz zasądził od Komendanta Głównego Policji na rzecz skarżącego K. Ł. kwotę 457 złotych, tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Powyższe rozstrzygnięcia wydano w następującym stanie faktycznym.
Decyzją z dnia [...] sierpnia 2013 r. Komendant Wojewódzki Policji w G. cofnął K. Ł. pozwolenie na broń palną myśliwską w związku z ustaleniem, iż prawomocnym od dnia [...] lipca 2012 r. wyrokiem Sądu Rejonowego w M. II Wydział Karny z dnia [...] czerwca 2012 r., [...] uznano go winnym popełnienia przestępstwa z art. 90 ustawy Prawo budowlane, polegającego na tym, iż w okresie od dnia 21 maja 2007 r. do dnia 20 listopada 2011 r. dokonał rozbudowy baru piwnego w miejscowości L. bez wymaganego pozwolenia na budowę, za co wymierzono mu 100 stawek dziennych grzywny ustalając wysokość każdej stawki na kwotę 20 zł. Jako podstawę prawną decyzji cofającej pozwolenie na broń palną myśliwską organ pierwszej instancji wskazał art. 18 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 15 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji (Dz. U. z 2012 r. poz. 576).
Na skutek odwołania K. Ł. Komendant Główny Policji decyzją z dnia [...] października 2013 r., [...] działając na zasadzie art. 138 § 1 pkt 1 i art. 268a K.p.a. oraz art. 18 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 15 ust. 1 pkt 6 lit. a ustawy z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji (Dz. U. z 2012 r. poz. 576), utrzymał w mocy decyzję Komendanta Wojewódzkiego.
Komendant Główny Policji wyeliminował błąd organu pierwszej instancji polegający na częściowo niepełnym wskazaniu podstawy prawnej decyzji, wskazując, iż pełną podstawę rozstrzygnięcia stanowi przepis art. 18 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 15 ust. 1 pkt 6 lit. a ustawy o broni i amunicji. Organ ten wskazał, iż w sytuacji skazania za przestępstwo umyślne ustawodawca wprost zobligował organy policji do cofnięcia osobie skazanej pozwolenia na posiadanie broni. Polemizując z zarzutami odwołania Komendant wyjaśnił, iż przywołane przez pełnomocnika w odwołaniu dyrektywy pozwalają poszczególnym krajom członkowskim Unii Europejskiej na indywidualne, szczegółowe określenie zasad dostępu do broni w ramach ogólnych unormowań wspólnotowych. Krajowy ustawodawca z tej możliwości skorzystał, ustanawiając dość surowe przepisy prawa w omawianym przedmiocie, a przy tym jednoznaczne w przypadku art. 15 ust. 1 pkt 6 lit. a i b ustawy o broni i amunicji.
K. Ł. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na powyższą decyzję zarzucając organowi:
- naruszenie przepisów postępowania, to jest w szczególności art. 33 oraz art. 64 w zw. z art. 140 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (obecnie tekst jednolity tej ustawy opublikowano w Dz. U. z 2016 r., poz. 23 - uw. NSA; dalej "K.p.a."), poprzez wydanie decyzji mimo nieprawidłowego umocowania pełnomocnika skarżącego i zaniechanie organu wezwania go do przedłożenia dowodu jego umocowania, skutkujące wydaniem decyzji z rażącym naruszeniem prawa;