Sprawa ze skargi na bezczynność Lubelskiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w Lublinie w przedmiocie niewydania pozwolenia konserwatorskiego na prace związane z adaptacją i modernizacją obiektu budowlanego
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Małgorzata Masternak-Kubiak Sędziowie Sędzia NSA Małgorzata Stahl Sędzia del. WSA Jerzy Siegień ( spr. ) Protokolant starszy inspektor sądowy Elżbieta Maik po rozpoznaniu w dniu 15 stycznia 2013 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej A. P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 17 maja 2012 r. sygn. akt II SAB/Lu 28/12 w sprawie ze skargi A. P. na bezczynność Lubelskiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w Lublinie w przedmiocie niewydania pozwolenia konserwatorskiego na prace związane z adaptacją i modernizacją obiektu budowlanego oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie strona 1/5

Wyrokiem z dnia 17 maja 2012 r., sygn. akt II SAB/Lu 28/12 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie oddalił skargę A.P. na bezczynność Lubelskiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w Lublinie w przedmiocie niewydania pozwolenia konserwatorskiego na prace związane z adaptacją i modernizacją obiektu budowlanego.

Przedmiotowy wyrok został wydany w następujących okolicznościach sprawy.

Decyzją z dnia [..] maja 2010 r. Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego uchylił w całości decyzję Lubelskiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w Lublinie z dnia [..] grudnia 2009 r. odmawiającą udzielenia A.P. pozwolenia na prace związane z modernizacją i adaptacją dawnego domu kahalnego na funkcję hotelową i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania przez organ pierwszej instancji. Minister wskazał, że organ nie miał podstaw do wydania decyzji odmownej, z uwagi na niekompletność wniosku inwestora.

Z uwagi na nierozpoznanie przez organ pierwszej instancji wniosku w terminach określonych w art. 35 K.p.a. A.P. złożyła do Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego zażalenie na niezałatwienie sprawy w terminie.

Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego postanowieniem z dnia [..] stycznia 2012 r. uznał zażalenie za uzasadnione, wyznaczając organowi termin do załatwienia sprawy - 30 dni od daty doręczenia postanowienia.

Wobec powyższego Lubelski Wojewódzki Konserwator Zabytków pismem z dnia 16 lutego 2012 r. wezwał A.P. na podstawie art. 64 § 2 K.p.a. w zw. z § 3 rozporządzenia Ministra Kultury z dnia 9 czerwca 2004 r. w sprawie prowadzenia prac konserwatorskich, restauratorskich, robót budowlanych, badań konserwatorskich i architektonicznych, a także innych działań przy zabytku wpisanym do rejestru zabytków oraz badań archeologicznych i poszukiwań ukrytych lub porzuconych zabytków ruchomych (Dz.U. Nr 150, poz. 1579), zwanego dalej "rozporządzeniem Ministra Kultury z dnia 9 czerwca 2004 r.", do usunięcia w terminie 7 dni braków wniosku poprzez przedstawienie szczegółowo wymienionych w tym piśmie dokumentów, z pouczeniem, że nieprzedłożenie wskazanych dokumentów spowoduje pozostawienie wniosku bez rozpoznania. W terminie zakreślonym w wezwaniu, wnioskodawczyni nie nadesłała żądanych dokumentów. Złożyła jedynie pismo, w którym wskazała, że z otrzymanego wezwania nie wynika, co w istocie stanowi przedmiot tego wezwania.

W tej sytuacji Lubelski Wojewódzki Konserwator Zabytków w Lublinie pismem z dnia 14 marca 2012 r. pozostawił wniosek A.P. bez rozpoznania. W piśmie tym organ wskazał, że nie ma podstawy do wydania decyzji merytorycznej w sprawie, gdyż strona, pomimo wezwania, nie uzupełniła braków formalnych wniosku.

W tych okolicznościach A.P. złożyła skargę na bezczynność organu do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie domagając się zobowiązania Lubelskiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków do wydania decyzji, stwierdzenia, że bezczynność miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa, a także wymierzenia organowi grzywny oraz zwrotu kosztów postępowania.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie wyrokiem z dnia 17 maja 2012 r. oddalił skargę jako niezasadną. W uzasadnieniu wyroku sąd wskazał, że na podstawie art. 3 § 2 pkt 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r. poz. 270), zwanej dalej "P.p.s.a.", kontrola działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem obejmuje również bezczynność organów. Zdaniem sądu skarga na bezczynność organu na zasadach ogólnych przysługuje również w każdym przypadku, gdy organ na podstawie art. 64 § 1 lub § 2 K.p.a., pozostawia podanie bez rozpoznania. Skarga taka przysługuje osobie, która zarzuca organowi administracji publicznej naruszenie prawa polegające na bezczynności organu wobec zaniechania wszczęcia, przeprowadzenia i zakończenia wydaniem decyzji postępowania administracyjnego na podstawie wniesionego przez nią podania. W takiej sytuacji sąd - rozpoznając skargę na bezczynność organu - dokonuje kontroli zgodności z prawem pozostawienia przez organ podania bez rozpoznania.

Strona 1/5