Łódzki Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego, w następstwie rozpoznania zażalenia skarżącej, postanowieniem z dnia [...] r. nr [...] stwierdził, że Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w Łodzi prowadzi przedmiotowe postępowanie przewlekle i wyznaczył temu organowi dodatkowy termin załatwienia sprawy do dnia 28 lutego 2014 r.
Pismem z dnia [...] r. B. P. wniosła do WSA w Łodzi skargę na bezczynność Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Łodzi oraz przewlekłe prowadzenie postępowania w przedmiotowej sprawie. W odpowiedzi na skargę Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w Łodzi wniósł o jej oddalenie.
Po uzupełnieniu materiału dowodowego, Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego - nie stwierdzając występowania nieprawidłowości przy realizacji robót budowlanych związanych z rozbudową spornego budynku - decyzją z dnia [...] r., nr [...] umorzył w całości postępowanie administracyjne w sprawie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 3 czerwca 2014 r. sygn. akt II SAB/Łd 10/14, na podstawie art. 161 § 1 pkt 3 w związku z art. 54 § 3 oraz art. 149 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.) - dalej p.p.s.a., umorzył postępowanie w zakresie zobowiązania organu do wydania aktu, stwierdził, że bezczynność i przewlekłe prowadzenie postępowania miały miejsce z rażącym naruszeniem prawa oraz wymierzył Powiatowemu Inspektorowi Nadzoru Budowlanego w Łodzi grzywnę w wysokości 1000 (tysiąc) złotych.
Na podstawie analizy akt administracyjnych Sąd uznał, że skarżąca wyczerpała środki zaskarżenia służące w postępowaniu przed organami administracji, a jej pismo z dnia [...] r. zakwalifikować należy jako zażalenie wniesione w trybie art. 37 § 1 k.p.a.
Istotną okolicznością w sprawie pozostaje zdaniem Sądu to, że organ wyższego stopnia w postanowieniu z dnia [...] r. podzielił wątpliwości skarżącej uznając, że Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w Łodzi w sposób przewlekły załatwia sprawę robót budowlanych prowadzonych w przedmiotowym budynku.
Odnosząc się do pierwszego z zarzutów skargi - bezczynności organu - Sąd wyjaśnił, że instytucja skargi na bezczynność ma na celu doprowadzenie do wydania rozstrzygnięcia w sprawie. Sąd pokreślił, że oceniając czy organ pozostaje w bezczynności sąd bierze pod uwagę sytuację istniejącą w dacie orzekania. W wyroku stwierdzono, że w trybie art. 149 § 1 p.p.s.a. sąd może tylko orzec o obowiązku wydania aktu w określonym terminie, nie może natomiast nakazywać organowi sposobu rozstrzygnięcia, ani też bezpośrednio orzekać o prawach lub obowiązkach. Z powyższego przepisu wynika zdaniem Sądu, że wydanie przez organ decyzji lub innego aktu wyłącza możliwość uwzględnienia skargi na bezczynność nawet wówczas, gdy decyzja podjęta została z naruszeniem terminu przewidzianego do jej wydania. Tym samym, Sąd uznał, że jeżeli w toku postępowania sądowoadministracyjnego, przed dniem orzekania w sprawie ze skargi na bezczynność, organ administracji publicznej wyda akt lub podejmie czynność, których domagała się strona, to przestaje on być w bezczynności, a postępowanie sądowoadministracyjne w sprawie bezczynności staje się bezprzedmiotowe. Sąd wskazał na ugruntowany w orzecznictwie pogląd, zgodnie z którym w przypadku uwzględnienia przez organ administracji wniesionej do sądu skargi w trybie art. 54 § 3 p.p.s.a. sąd administracyjny zobowiązany jest wydać na podstawie art. 161 § 1 pkt 3 p.p.s.a. postanowienie o umorzeniu postępowania sądowego z powodu jego bezprzedmiotowości. W wyroku podniesiono, że organ w decyzji z dnia [...] r. wskazał, że rozpoznawał sprawę "z urzędu" nie zaś z wniosku skarżącej i że jej przedmiotem była "jedynie" prawidłowość rozbudowy istniejącego obiektu. Sąd stwierdził jednak, że w motywach rozstrzygnięcia organ odniósł się do wszystkich kwestii podnoszonych zarówno przez skarżącą jak i jej pełnomocnika we wniosku o wszczęcie przedmiotowego postępowania. W tej sytuacji Sąd ocenił, że postępowanie sądowe w części dotyczącej bezczynności Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego - wobec wydania wskazanej decyzji - stało się bezprzedmiotowe i jako takie podlega umorzeniu na mocy art. 161 § 1 pkt 3 p.p.s.a