Skarga kasacyjna od wyroku WSA w Warszawie w przedmiocie ustalenia obowiązku ograniczenia oddziaływania na środowisko
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Robert Sawuła po rozpoznaniu w dniu 3 października 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 2 maja 2018 r., sygn. akt: IV SA/Wa 738/18 oddalającego sprzeciw Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad od decyzji Ministra Środowiska z dnia [...] grudnia 2017 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia obowiązku ograniczenia oddziaływania na środowisko 1. uchyla zaskarżony wyrok i zaskarżoną decyzję, 2. zasądza od Ministra Środowiska na rzecz Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad kwotę 660 (sześćset sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Inne orzeczenia o symbolu:
6139 Inne o symbolu podstawowym 613
Inne orzeczenia z hasłem:
Ochrona środowiska
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Środowiska
Uzasadnienie strona 1/6

Wyrokiem z dnia 2 maja 2018 r., sygn. akt: IV SA/Wa 738/18, Wojewódzki Sąd Administracyjny (powoływany dalej jako: WSA) w Warszawie oddalił sprzeciw Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad (GDDKiA) od decyzji Ministra Środowiska (Minister) z dnia [...] grudnia 2017 r., nr [...], w przedmiocie ustalenia obowiązku ograniczenia oddziaływania na środowisko. Wyrok ten zapadł w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych sprawy:

Jak wynika to z ustaleń dokonanych przez sąd pierwszej instancji, decyzją z dnia [...] września 2017 r., znak: [...], wydaną na podstawie art. 362 i art. 377a ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska (Dz. U. z 2017 r. poz. 519, z późn. zm., uPoś), Marszałek Województwa [...] (Marszałek) zobowiązał skarżącego - GDDKiA - jako zarządcę drogi krajowej nr S6 na odcinku [...], do ograniczenia jej akustycznego oddziaływania na środowisko poprzez budowę siedmiu ekranów akustycznych, określając jednocześnie lokalizację ekranów akustycznych, ich długość, wysokość oraz termin wykonania.

Odwołanie od decyzji Marszałka wniósł uczestnik - K. G., wnosząc o nałożenie na skarżącego obowiązku ograniczenia akustycznego oddziaływania drogi na nieruchomość przy ul. [...], w [...] (dz. ewid. nr [...], dawniej działka ewid. nr [...], obręb [...]), poprzez budowę ekranu akustycznego lub o uchylenie zaskarżonej decyzji w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez organ I instancji.

Zaskarżoną obecnie decyzją odwoławczą z dnia [...] grudnia 2017 r. Minister rozpatrzył odwołanie uczestnika od decyzji organu I instancji, uchylając ją i przekazując temu organowi sprawę do ponownego rozpatrzenia, działając na podstawie art. 138 § 2 ustawy z dnia 14 czerwca 19060 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2017 r., poz. 1257, K.p.a.). Minister wskazał, że w rozważanej sprawie organ I instancji na podstawie analizy przedłożonego przez zarządzającego drogą S6 "Przeglądu ekologicznego pod kątem oddziaływania hałasu pochodzącego od drogi krajowej nr S6 na odcinku od węzła [...] (B.) do węzła [...], tj. od km 326+700 do km 332+900", oraz uchwały Nr [...] Rady Miasta [...] z dnia [...] listopada 2016 r. w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego [...] rejon ulicy [...] w mieście [...] (Dz. Urz. Województwa [...] z [...] r. poz. [...], MPZP) uznał, że skoro przedmiotowa działka ewid. nr [...]obręb [...], przy ul. [...] w [...], w myśl ustaleń MPZP, jest zlokalizowana na terenie usługowym oznaczonym symbolem [...], to nie podlega ona ochronie przed hałasem, a w szczególności przed hałasem emitowanym przez drogę S6. W konsekwencji, organ I instancji nie zobligował zarządcy tejże drogi do podjęcia działań mających na celu zapewnienie właściwego klimatu akustycznego na terenie niniejszej działki.

Dalej sąd pierwszej instancji wskazał, że organ odwoławczy podnosił, że niezależnie od faktu, że rozważana działka, zgodnie ustaleniami zawartymi w MPZP, znajduje się w obszarze terenu usługowego, który istotnie, w związku z przepisem art. 113 ust. 2 pkt 1 uPoś, nie podlega ochronie przed hałasem, to z uwagi na znajdującą się na niej zabudowę mieszkaniową, jest faktycznie działką zagospodarowaną w sposób, o którym mowa w przepisie art. 113 ust. 2 pkt 1 lit. a lub f uPoś, a więc działką objętą ustawową ochroną przed hałasem.

Strona 1/6
Inne orzeczenia o symbolu:
6139 Inne o symbolu podstawowym 613
Inne orzeczenia z hasłem:
Ochrona środowiska
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Środowiska