Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Zdzisław Kostka (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Tomasz Zbrojewski Sędzia del. WSA Tomasz Świstak Protokolant starszy asystent sędziego Anita Lewińska - Karwecka po rozpoznaniu w dniu 7 grudnia 2018 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej Wojewody Mazowieckiego od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 maja 2018 r. sygn. akt II SA/Wa 2089/17 w sprawie ze skargi Miasta Stołecznego Warszawy na zarządzenie zastępcze Wojewody Mazowieckiego z dnia 9 listopada 2017 r. w przedmiocie zmiany nazwy ulicy położonej w m.st. Warszawa z M. F. na Ks. W. G. 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od Wojewody Mazowieckiego na rzecz Miasta Stołecznego Warszawy kwotę 100 (sto) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 29 maja 2018 r., sygn. akt II SA/Wa 2089/17, uwzględniając skargę Miasta Stołecznego Warszawy, uchylił zarządzenie zastępcze Wojewody Mazowieckiego z 9 listopada 2017 r., podjęte na podstawie art. 6 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 1 kwietnia 2016 r. o zakazie propagowania komunizmu lub innego ustroju totalitarnego przez nazwy jednostek organizacyjnych, jednostek pomocniczych gminy, budowli, obiektów i urządzeń użyteczności publicznej oraz pomniki (Dz.U. z 2016 r., poz. 744 ze zm.) - dalej powoływana jako "ustawa o zakazie propagowania komunizmu", którym organ nadzoru nadał nową nazwę ulicy Mieczysława Fersta.
Wojewoda Mazowiecki w skardze kasacyjnej od tego wyroku przytoczył podstawy kasacyjne dotyczące naruszenia prawa materialnego (art. 174 pkt 1 p.p.s.a.) oraz przepisów postępowania (art. 174 pkt 2 p.p.s.a.).
W zakresie podstaw kasacyjnych dotyczących naruszenia prawa materialnego podniósł następujące naruszenia przepisów prawa.
Po pierwsze, zarzucił naruszenie art. 6 ust. 2 i 3 ustawy o zakazie propagowania komunizmu w zw. z art. 8 ust. 1 i art. 1 ustawy z dnia 18 grudnia 1998 r. o Instytucie Pamięci Narodowej - Komisji Ścigania Zbrodni Przeciwko Narodowi Polskiemu (Dz.U. z 2016 r., poz. 1575 ze zm.) - dalej powoływana jako "ustawa o IPN", przez uznanie, że opinia Instytutu Pamięci Narodowej (IPN) nie wiąże organu nadzoru i w związku z tym tenże organ nadzoru powinien samodzielnie wykazać, że zachodzą przesłanki do zmiany nazwy ulicy oraz przez uznanie, że organ nadzoru jest zobowiązany dokonać oceny nazwy ulicy w kontekście art. 1 ust. 1 ustawy o zakazie propagowania komunizmu. W ocenie skarżącego kasacyjnie wykazanie istnienia przesłanek zmiany nazwy ulicy jest uprawnieniem IPN i brak podstaw prawnych, aby tę kompetencję przenosić na inny organ. Ponadto, zdaniem Wojewody, jego jedynym obowiązkiem jest dokonanie zmiany nazwy ulicy, którą IPN uznał za niezgodną z art. 1 ust. 1 ustawy o zakazie propagowania komunizmu.
Po drugie, zarzucił naruszenie art. 6 ust. 3 ustawy o zakazie propagowania komunizmu przez uznanie, że opinia IPN nie jest wiążąca oraz że jest swego rodzaju opinią biegłego i w związku z tym powinna odpowiadać wymogom dokumentu sporządzanego przez biegłego. W ocenie skarżącego kasacyjnie opinia IPN wiąże organ nadzoru oraz sąd administracyjny i nie jest opinią biegłego, lecz opinią innego organu administracji, która wiąże organ nadzoru.
W zakresie podstaw kasacyjnych dotyczących naruszenia przepisów postępowania Wojewoda Mazowiecki zarzucił naruszenie następujących przepisów prawa.
Po pierwsze, zarzucił naruszenie art. 58 § 1 pkt 5 p.p.s.a. w zw. z art. 98 ust. 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz.U. z 2018 r., poz. 994 ze zm.) w zw. z art. 6 ust. 4 w zw. z art. 3 ust. 4 ustawy o zakazie propagowania komunizmu przez jego niezastosowanie. W ocenie skarżącego kasacyjnie wobec wskazania w skardze, że skarżącym jest Rada m.st. Warszawy istniał pierwotny i nieusuwalny brak zdolności sądowej skarżącego, który powinien powodować odrzucenie skargi.