Skarga kasacyjna od wyroku WSA we Wrocławiu w sprawie ze skargi Gminy Miejskiej L. na czynność Dolnośląskiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków we Wrocławiu w przedmiocie włączenia do wojewódzkiej ewidencji zabytków elewacji frontowej budynku
Sentencja

Dnia 6 czerwca 2017 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Maria Czapska - Górnikiewicz Sędziowie sędzia NSA Barbara Adamiak sędzia del. WSA Tamara Dziełakowska /spr./ Protokolant starszy asystent sędziego Paweł Konicki po rozpoznaniu w dniu 6 czerwca 2017 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Gminy Miejskiej L. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 27 maja 2015 r. sygn. akt IV SA/Wr 912/14 w sprawie ze skargi Gminy Miejskiej L. na czynność Dolnośląskiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków we Wrocławiu w przedmiocie włączenia do wojewódzkiej ewidencji zabytków elewacji frontowej budynku 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od Gminy Miejskiej L. na rzecz Dolnośląskiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków we Wrocławiu kwotę 300 (trzysta) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Inne orzeczenia o symbolu:
6369 Inne o symbolu podstawowym 636
Inne orzeczenia z hasłem:
Zabytki
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Wojewódzki Konserwator Zabytków
Uzasadnienie strona 1/7

Zaskarżonym wyrokiem Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu oddalił skargę Prezydenta Miasta L. na czynność Dolnośląskiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków we Wrocławiu w przedmiocie włączenia karty zabytku do wojewódzkiej ewidencji zabytków.

Wyrok ten został wydany w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych:

Dolnośląski Wojewódzki Konserwator Zabytków we Wrocławiu w dniu 18 sierpnia 2014 r., na podstawie art. 22 ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami (Dz. U. Nr 162, poz. 1568 ze zm. ) i § 14 rozporządzenia Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia 26 maja 2011 r. w sprawie prowadzenia rejestru zabytków, krajowej, wojewódzkiej i gminnej ewidencji zabytków oraz krajowego wykazu zabytków skradzionych lub wywiezionych zagranicę niezgodnie z prawem (Dz. U. Nr 113, poz.661), włączył do Wojewódzkiej Ewidencji Zabytków województwa wrocławskiego zachodnią elewację frontową budynku dawnej fabryki ogórków i kiszonej kapusty przy ul. T. w L. na działce nr 187/2 obr. 5 L. - Miasto.

W trybie § 15 ww. rozporządzenia organ ochrony zabytków zawiadomił Gminę Miasta L. o włączeniu zabytku - elewacji frontowej ww. budynku - do wojewódzkiej ewidencji zabytków. Podstawą włączenia - jak wynika z akt - była opinia Narodowego Instytutu Dziedzictwa Oddziału Terenowego we Wrocławiu z dnia 17 lipca 2014 r. na temat wartości zabytkowych tej części obiektu. Przedmiotem tej opinii był cały obiekt. W opinii tej stwierdzono, że walory zabytkowe posiada wyłącznie główna zachodnia elewacja zakomponowana indywidualnie, piętnastoosiowa, z wyraźnie wyodrębnioną dwuosiową częścią południową. Opinia ta odnosiła się do całego obiektu w związku z wcześniejszą czynnością tego organu, polegającą na włączeniu do ewidencji początkowo całego obiektu. W wyniku w/w opinii wykreślono z ewidencji budynek na skutek wcześniejszego wezwania gminy do usunięcia naruszenia prawa, a następnie sporządzono kartę ewidencyjną zabytku jedynie dla jego elewacji.

W skardze wniesionej po uprzednim pisemnym wezwaniu organu ochrony zabytków do usunięcia naruszenia prawa Prezydent Miasta L., reprezentując Gminę Miasta L. - właściciela nieruchomości, zaskarżył czynność polegającą na włączeniu do Wojewódzkiej Ewidencji Zabytków obiektu: elewacja frontowa (zachodnia) budynku dawnej fabryki ogórków i kiszonej kapusty, ul. T. (dz. 187/2, obr. 5 L.-Miasto) w Lubinie. Skarżący wniósł o uznanie zaskarżonej czynności za niezgodną z prawem i nakazanie usunięcia wpisu z Wojewódzkiej Ewidencji Zabytków przedmiotowego ww. części obiektu, jako dokonanego z naruszeniem art. 3 pkt 1 ustawy z 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami (t. j. Dz. U. 2014, poz. 1446 ze zm.), tj. z uwagi na brak dostatecznych przesłanek do uznania danego obiektu (jego części) za zabytek w świetle definicji zwartej w tym przepisie oraz art. 22 ust. 2 ustawy.

W uzasadnieniu skargi wskazano, że opracowaną w 2011 roku Gminną Ewidencję Zabytków dla Gminy Miejskiej L. uzgadniano z Dolnośląskim Wojewódzkim Konserwatorem Zabytków we Wrocławiu, Delegaturą w Legnicy. Wówczas nie stwierdzono, aby budynek w tym i jego elewacja miały charakter zabytkowy. W Ewidencji tej budynek usługowy dawnego zakładu produkcji kwaszonych warzyw przy ul. T., w tym jego elewacja frontowa (zachodnia) nie została ujęta, z powodu braku cech określonych w art. 3 ust. 1 ustawy o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami. Podniesiono, że budynek, po roku 1945 został przebudowany i dostosowany do potrzeb prowadzenia handlu detalicznego tj. R. D. T.. Funkcję tę pełnił do 15 marca 2012 r. Obecnie budynek usługowy dawnego zakładu produkcji kwaszonych warzyw przy ul. T., nie jest użytkowany. W budynku tym przed rokiem 1945 mieścił się oddział "Fabryki ogórków", której właścicielami byli bracia H., budynek po 1945 r. został rozbudowany, tracąc bezpowrotnie swoje pierwotne przeznaczenie.

Strona 1/7
Inne orzeczenia o symbolu:
6369 Inne o symbolu podstawowym 636
Inne orzeczenia z hasłem:
Zabytki
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Wojewódzki Konserwator Zabytków