Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Małgorzata Stahl Sędziowie Sędzia NSA Krystyna Borkowska (spr.) Sędzia del. WSA Marzenna Linska-Wawrzon Protokolant Agnieszka Kuberska po rozpoznaniu w dniu 24 maja 2007r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej C. G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 4 października 2006 r. sygn. akt III SA/Po 302/06 w sprawie ze skargi C. G. na uchwałę Rady Miejskiej w W. z dnia [...] lutego 2005 r. nr [...] w przedmiocie zatwierdzenia taryf za zbiorowe zaopatrzenie w wodę i zbiorowe odprowadzanie ścieków 1. uchyla zaskarżony wyrok, 2. stwierdza, że zaskarżona uchwała w części dotyczącej § 3 pkt. 3 tabeli wydana została z naruszeniem prawa, 3. zasądza od Rady Miejskiej w W. na rzecz C. G. kwotę 800 (słownie: osiemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego
Wyrokiem z dnia 4 października 2006 r., sygn. akt III SA/Po 302/06 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu oddalił skargę C. G. na uchwałę nr [...] Rady Miejskiej w W. z dnia [...] lutego 2005 r. w przedmiocie zatwierdzenia taryf za zbiorowe zaopatrzenie w wodę i zbiorowe odprowadzanie ścieków.
W uzasadnieniu orzeczenia Sąd I instancji podał, że w § 3 zaskarżonej uchwały Rada Miejska w W., na podstawie art. 24 ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków (Dz. U. Nr 72, poz. 747 ze zm.), zatwierdziła taryfę ryczałtową za wody opadowe i roztopowe odprowadzane do sieci kanalizacyjnej deszczowej.
Na powyższą uchwałę C. G. złożył skargę do sądu administracyjnego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu uznał skargę za niezasadną.
Na podstawie art. 27 ust. 4 i 5 ustawy o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków ilość odprowadzonych ścieków ustala się na podstawie wskazań urządzeń pomiarowych, a w razie ich braku - na podstawie umowy. Zdaniem Sądu nie ulega wątpliwości, że w przypadku wód opadowych i roztopowych nie są to wody uprzednio pobrane z ujęć własnych lub od przedsiębiorstwa wodociągowo-kanalizacyjnego, ale mają pochodzenie naturalne. Wody opadowe i roztopowe należy jednak zaliczyć do ścieków, które są odprowadzane do kanalizacji deszczowej. Takie rozumienie pojęcia "ścieki" jest zgodne z definicją zawartą w art. 2 pkt 8 lit. c/ ustawy, w brzmieniu obowiązującym w dniu podjęcia uchwały. Zawarte w powyższym przepisie wyliczenie powierzchni zanieczyszczonych jest jedynie przykładowe i nie stanowi katalogu zamkniętego. Wbrew twierdzeniom skarżącego nie ma zatem podstaw, aby nie zaliczyć dachu budynku do powierzchni zanieczyszczonych o trwałej nawierzchni. Przeciwny wniosek prowadziłby do tego, że niemożliwe byłoby naliczania opłat za ścieki opadowe lub roztopowe wprowadzane do kanalizacji deszczowej z powierzchni dachów. W konsekwencji zaś powstałby nieuzasadniony obowiązek świadczenia przez przedsiębiorstwo wodociągowo-kanalizacyjne bezpłatnie usług odprowadzania ścieków, co byłoby sprzeczne z zasadami prowadzenia takiego przedsiębiorstwa.
Od powyższego wyroku C. G. złożył skargę kasacyjną, wnosząc o jego uchylenie w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji oraz o zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych.
W skardze kasacyjnej postawiono zarzut naruszenia prawa materialnego przez błędną wykładnię art. 2 pkt 8 lit. c/ ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków poprzez przyjęcie, że wody opadowe pochodzące z dachu są wodami opadowymi pochodzącymi z powierzchni zanieczyszczonych o trwałej nawierzchni. Zarzucono Sądowi błędne przyjęcie, iż § 3 pkt 3 zaskarżonej uchwały nie narusza art. 2 pkt 8 lit. c/ powołanej ustawy.
W uzasadnieniu skargi kasacyjnej skarżący wywiódł, że przez pojęcie powierzchni zanieczyszczonych o trwałej nawierzchni należy rozumieć powierzchnie położone bezpośrednio na powierzchni ziemi, o czym świadczy wymienienie takich właśnie miejsc w omawianej regulacji. Dodatkowym argumentem przemawiającym za słusznością stanowiska skarżącego jest regulacja § 5 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 14 grudnia 2004 r. w sprawie opłat za korzystanie ze środowiska (Dz. U. Nr 279, poz. 2758), które obowiązywało w dniu podjęcia uchwały. W przepisie tym wymieniono, co zalicza się do powierzchni zanieczyszczonych o trwałej nawierzchni, przy czym dachy nie zostały wskazane. Ponadto w potocznym rozumieniu dachów nie można zaliczyć do powierzchni zanieczyszczonych o trwałej nawierzchni.