Sprawa ze skargi na decyzję Głównego Inspektora Ochrony Środowiska w przedmiocie wymierzenia kary pieniężnej
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Paweł Miładowski Sędziowie sędzia NSA Małgorzata Stahl /spr./ sędzia del. WSA Mirosław Gdesz Protokolant starszy inspektor sądowy Marcin Sikorski po rozpoznaniu w dniu 14 lipca 2016 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej "E."Sp. z o.o. z siedzibą w C. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 23 kwietnia 2014 r. sygn. akt IV SA/Wa 327/14 w sprawie ze skargi "E."Sp. z o.o. z siedzibą w C. na decyzję Głównego Inspektora Ochrony Środowiska z dnia [...] grudnia 2013 r. nr [...] w przedmiocie wymierzenia kary pieniężnej oddala skargę kasacyjną.

Inne orzeczenia o symbolu:
6153 Warunki zabudowy  terenu
Inne orzeczenia z hasłem:
Odpady
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Inspektor Ochrony Środowiska
Uzasadnienie strona 1/3

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 23 kwietnia 2014r. oddalił skargę "E."Sp. z o.o. z siedzibą w C. na decyzję Głównego Inspektora Ochrony Środowiska z [...] grudnia 2013 r. w przedmiocie wymierzenia kary pieniężnej.

W uzasadnieniu zaskarżonego wyroku Sąd pierwszej instancji wskazał, że Mazowiecki Wojewódzki Inspektor Ochrony Środowiska przeprowadził kontrolę w zakładzie Spółki zlokalizowanym w C., której cel określono jako ograniczenie negatywnego oddziaływania na środowisko, w zakresie postępowania z odpadami. Decyzją z 30 sierpnia 2011 r. WIOŚ na podstawie art. 79b ust. 2 pkt 5 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. o odpadach (Dz.U. 2010 r. nr 185, poz.1243 ze zm.) wymierzył skarżącej karę w wysokości 10.000 złotych za prowadzenie odzysku odpadów z naruszeniem posiadanego zezwolenia. Główny Inspektor Ochrony Środowiska zaskarżoną obecnie decyzją z [...] grudnia 2013 r. utrzymał ww. decyzję w mocy. Wobec powyższego Spółka wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie.

Oddalając skargę Sąd zaznaczył, że w niniejszej sprawie znajdują zastosowanie przepisy ww. ustawy, pomimo wejścia w trakcie postępowania (z dniem 23 stycznia 2013 r.) nowej ustawy, regulującej kwestie odpadów, tj. ustawy o odpadach z dnia 14 grudnia 2012 r. Stosownie bowiem do postanowień art. 246 nowej ustawy w sprawach wszczętych i niezakończonych stosuje się dotychczasowe przepisy karne oraz o karach pieniężnych w dotychczasowym brzmieniu, z zastrzeżeniem art. 237. Następnie Sąd stwierdził, że wymierzenie skarżącej kary na podstawie art. 79b ust. 2 pkt 5 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. było zasadne, albowiem, jak wykazano w toku czynności kontrolnych, Spółka prowadziła w okresie objętym kontrolą (2010 r.) działalność w zakresie odzysku odpadów, w odniesieniu do dwóch kategorii odpadów, z naruszeniem warunków określonych w stosownym zezwoleniu na prowadzenie odzysku, wydanym przez Marszałka Województwa. W przedmiotowym okresie odzyskowi poddano odpady: (1) w kategorii 17 04 11 kable inne niż wymienione w 17 04 10 w ilości 225,513 MG, (2) w kategorii 19 12 04 tw tworzywa sztuczne i guma w ilości 419, 277 MG, podczas gdy stosowne zezwolenie określało dopuszczalny poziom odzysku odpadów ze wskazanych wyżej kategorii na: (1) w kategorii 17 04 11 kable inne niż wymienione w 17 04 10 - 200,0 MG, (2) w kategorii 19 12 04 tw tworzywa sztuczne i guma - 400,0 MG.

Sąd pierwszej instancji przypomniał, że w przedmiotowej sprawie skarżąca przyznaje fakt przekroczenia w 2010 r. dopuszczanych limitów odpadów podanych odzyskowi w odniesieniu do dwóch kategorii tych odpadów. Jednakże, w ocenie skarżącej, sam fakt dopuszczenia się tych naruszeń nie stanowił wystarczającej postawy do zastosowania sankcji przewidzianej w art. 79b ust. 2 pkt 5 ustawy. Skarżąca argumentowała, że brak podstaw do ukarania wynika z kilku przesłanek, tj.: (1) nieznacznego rozmiaru zaistniałych naruszeń, (2) uwarunkowań ekonomicznych, uniemożliwiających skarżącej odmowę przyjęcia od kontrahentów odpadów do odzysku, (3) braku faktycznej możliwości zorientowania się w toku prowadzenia działalności o fakcie przekroczenia poszczególnych limitów, (5) z faktu istnienia możliwości skompensowania ilości odpadów przewyższających dopuszczalne limity w pewnych kategoriach odpadów niewykorzystaną częścią limitów, dotyczących innych kategorii odpadów, (5) z faktu niekonstytucyjności art. 79b ust. 2 pkt 5 ustawy o odpadach.

Strona 1/3
Inne orzeczenia o symbolu:
6153 Warunki zabudowy  terenu
Inne orzeczenia z hasłem:
Odpady
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Inspektor Ochrony Środowiska