Skarga kasacyjna na uchwałę Sejmiku Województwa Kujawsko-Pomorskiego w przedmiocie Obszaru Chronionego Krajobrazu Północnego Pasa Rekreacyjnego Miasta Bydgoszczy
Sentencja

Dnia 18 października 2017 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Zdzisław Kostka Sędziowie: Sędzia NSA Małgorzata Miron Sędzia del. NSA Zygmunt Zgierski (spr.) po rozpoznaniu w dniu 18 października 2017 roku na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Województwa Kujawsko-Pomorskiego od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 8 czerwca 2016 r. sygn. akt II SA/Bd 1497/15 w sprawie ze skargi Wojewody Kujawsko-Pomorskiego na uchwałę Sejmiku Województwa Kujawsko-Pomorskiego z dnia 24 sierpnia 2015 roku, nr X/255/15 w przedmiocie Obszaru Chronionego Krajobrazu Północnego Pasa Rekreacyjnego Miasta Bydgoszczy oddala skargę kasacyjną [pic]

Uzasadnienie strona 1/5

II OSK 2616/16

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 8 czerwca 2016 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy uwzględnił skargę Wojewody Kujawsko-Pomorskiego i stwierdził nieważność § 5 pkt 7 uchwały Sejmiku Województwa Kujawsko-Pomorskiego z dnia 24 sierpnia 2015 r. w przedmiocie Obszaru Chronionego Krajobrazu Północnego Pasa Rekreacyjnego Miasta Bydgoszczy.

W uzasadnieniu wyroku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy przytoczył następujące okoliczności faktyczne i prawne.

W dniu 24 sierpnia 2015 r. Sejmik Województwa Warmińsko-Mazurskiego, na podstawie art. 23 ust. 2 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (Dz.U. z 2013 r. poz. 627 ze zm.), dalej ustawa, podjął uchwałę Nr X/255/15 w sprawie Obszaru Chronionego Krajobrazu Północnego Pasa Rekreacyjnego Miasta Bydgoszczy, dalej uchwała. Określono w niej nazwę wyznaczonego obszaru chronionego krajobrazu, położenie, obszar, sprawującego nadzór, ustalenia dotyczące czynnej ochrony ekosystemów oraz zakazy właściwe dla danego obszaru chronionego krajobrazu lub jego części, wybrane spośród zakazów wymienionych w art. 24 ust. 1 ustawy, wynikające z potrzeb jego ochrony. Na podstawie art. 23 ust. 2 ustawy, pismem z dnia 23 czerwca 2015 r., projekt uchwały został przekazany do zaopiniowania Radzie Miasta Bydgoszczy i Radzie Gminy Osielsko, a na podstawie art. 23 ust. 3 projekt uchwały został przekazany do uzgodnienia z Regionalnym Dyrektorem Ochrony Środowiska w Bydgoszczy.

W § 5 pkt 7 uchwały na obszarze OChK Północnego Pasa Rekreacyjnego Miasta Bydgoszczy wprowadzono m.in. zakaz lokalizowania obiektów budowlanych w pasie szerokości 100 m od linii brzegów rzek, jezior i innych zbiorników wodnych, z wyjątkiem urządzeń wodnych oraz obiektów służących prowadzeniu racjonalnej gospodarki rolnej, leśnej lub rybackiej.

Na ww. uchwałę skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy złożył Wojewoda Kujawsko-Pomorski. W ocenie Wojewody uchwałę podjęto z naruszeniem art. 2 i art. 31 ust. 3 Konstytucji RP (to jest zasady proporcjonalności, przez brak wymaganego wyważenia praw konstytucyjnie chronionych oraz wartości, w celu ochrony których prawa te są ograniczane), art. 23 ust. 2 ustawy (regulującego proces współdziałania z innymi jednostkami samorządu terytorialnego, których dotyczy regulacja uchwały). Wskazując na te naruszenia organ nadzoru wniósł o stwierdzenie nieważności § 5 pkt 7 uchwały.

W uzasadnieniu skargi organ nadzoru powołał się na kompleksowe uregulowanie zaskarżoną uchwałą sprawy OChK i konieczność porównania dotychczasowych regulacji, które wskazują na zmianę obszaru OChK oraz zmiany w treści katalogu zakazów, o których mowa w art. 24 ustawy. W szczególności zniesione zostało odstępstwo od zakazu zabudowy ustalone w § 2 ust. 6 poprzednio obowiązującej uchwały Nr VI/106/11 Sejmiku Województwa Kujawsko-Pomorskiego z dnia 21 marca 2011 r.

Uchwała z 2011 r. w § 2 ust. 1 pkt 8 wprowadzała zakaz lokalizowania obiektów budowlanych w pasie szerokości 100 m od linii brzegów rzek, jezior i innych zbiorników wodnych, z wyjątkiem urządzeń wodnych oraz obiektów służących prowadzeniu racjonalnej gospodarki rolnej, leśnej lub rybackiej. Natomiast w § 2 ust. 6 uchwały wprowadzała odstępstwo od zakazu: "Zakaz, o którym mowa w ust. 1 pkt 8, nie dotyczy zbiorników antropogenicznych o powierzchni do 1 ha, cieków wodnych stanowiących budowle i urządzenia melioracyjne, terenów przeznaczonych pod zabudowę, dla których szerokość strefy zakazu zabudowy wyznacza się w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego lub przypadków budowy obiektów budowlanych, gdy w wyznaczonej strefie znajduje się zespół istniejącej zabudowy, które mają uzupełniać, bądź do których będą przylegać nowo planowane obiekty".

Strona 1/5