W odpowiedzi na skargę organ odwoławczy wniósł o jej oddalenie.
Rozpoznając powyższą skargę, Wojewódzki Sąd Administracyjny uznał ją za niezasadną. Wskazując na treść art. 61 K.p.a., Sąd podkreślił, że stroną postępowania administracyjnego o stwierdzenie nieważności decyzji są strony postępowania zwykłego zakończonego wydaniem decyzji ostatecznej oraz każdy czyjego interesu prawnego lub obowiązku dotyczyć mogą skutki stwierdzenia nieważności decyzji. O tym, czy określonemu podmiotowi przysługują uprawnienia strony, a więc czy ma on interes prawny w rozstrzygnięciu sprawy, przesądzają przepisy prawa materialnego, z których dla danego podmiotu wynikają określone prawa lub obowiązki. Ustawodawca może w tych przepisach zawęzić krąg stron postępowania tak jak to uczynił w art. 185 ust. 1 Prawa ochrony środowiska. Wyłączenie w ust. 2 tego przepisu art. 31 K.p.a. prowadzi do wniosku, że organizacja społeczna w tego rodzaju sprawie dotyczącej innej osoby nie może żądać wszczęcia postępowania i nie jest jego stroną, gdyż ustawodawca zagwarantował ten przymiot ściśle określonym podmiotom. Przepis ten stanowi wyjątek od ogólnej zasady wyrażonej w art. 28 K.p.a. i powinien być stosowany ściśle.
Wskazując na powyższe, Sąd pierwszej instancji stwierdził, że w postępowaniu zwykłym skarżące Stowarzyszenie brało udział na prawach strony jako organizacja ekologiczna na podstawie obowiązującego wówczas art. 33 ust. 1 Prawa ochrony środowiska, działając w nim wyłącznie na prawach strony. Z taką formą uczestnictwa w postępowaniu administracyjnym łączą się określone konsekwencje prawne. Mianowicie, organizacja społeczna biorąca udział w postępowaniu na prawach strony nie może dokonać z prawnym skutkiem czynności, które są przejawem obowiązywania w postępowaniu administracyjnym zasady dyspozycyjności. Umożliwia ona stronie rozporządzanie przedmiotem postępowania w ramach przysługujących jej na mocy obowiązujących przepisów uprawnień procesowych. Wobec tego pewne uprawnienia, które przysługują tylko stronie, nie mogą przysługiwać podmiotom uczestniczącym w postępowaniu na prawach strony. Organizacja społeczna nie może w szczególności domagać się zawieszenia postępowania (art. 98 § 1 K.p.a.) ani umorzenia postępowania (art. 105 § 2 K.p.a.), ani zawrzeć ugody (art. 114 K.p.a.), ani żądać wznowienia postępowania z przyczyny określonej w art. 145 § 1 pkt 4 K.p.a. Jak podkreślił Sąd, pojęcie "podmiot na prawach strony" nie jest zaś tożsame z pojęciem "strony" w rozumieniu art. 28 K.p.a., a uprawnienia podmiotu na prawach strony nie są tożsame z uprawnieniami podmiotu mającego przymiot strony.
Konkludując, Sąd pierwszej instancji przyjął, iż skoro skarżące Stowarzyszenie nie było stroną postępowania zwyczajnego, a jedynie działało na prawach strony jako organizacja społeczna, to nie przysługuje mu prawo do wszczęcia postępowania nieważnościowego na podstawie art. 31 § 1 K.p.a. Tym samym nie doszło również do naruszenia art. 157 § 2 i art. 31 ust. 1 K.p.a., bowiem nie mając przymiotu strony w postępowaniu nieważnościowym, nie miało uprawnień do wszczęcia takiego postępowania.