Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Zdzisław Kostka Sędziowie Sędzia NSA Tomasz Zbrojewski (spr.) Sędzia del. WSA Tomasz Świstak Protokolant starszy asystent sędziego Anita Lewińska - Karwecka po rozpoznaniu w dniu 7 grudnia 2018 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej Wojewody Mazowieckiego od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 28 maja 2018 r. sygn. akt II SA/Wa 2113/17 w sprawie ze skargi Miasta Stołecznego Warszawy na zarządzenie zastępcze Wojewody Mazowieckiego z dnia 9 listopada 2017 r. w przedmiocie zmiany nazwy ulicy położonej w m.st. Warszawa z J. S. na E. S. 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od Wojewody Mazowieckiego na rzecz Miasta Stołecznego Warszawy kwotę 100 (sto) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wyrokiem z dnia 28 maja 2018 r. sygn. akt II SA/Wa 2113/17 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił zarządzenie zastępcze Wojewody Mazowieckiego z dnia 9 listopada 2017 r. w przedmiocie zmiany nazwy ulicy położonej w mieście stołecznym Warszawa z J. S. na E. S. oraz zasądził zwrot kosztów postępowania na rzecz Miasta Stołecznego Warszawy.
Powyższe rozstrzygnięcie zapadło w następującym stanie faktycznym i prawnym :
Wojewoda Mazowiecki zarządzeniem zastępczym z dnia 9 listopada 2017 r. zmienił nazwę ulicy położonej w m.st. Warszawie z J. S. na E. S. oraz powierzył Prezydentowi m.st. Warszawy wykonanie zarządzenia. Ponadto określił, że zarządzenie podlega ogłoszeniu w Dzienniku Urzędowym Województwa Mazowieckiego i wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
W uzasadnieniu zarządzenia zastępczego Wojewoda powołując się na opinię IPN wskazał, że nazwa J. S. wypełnia normę art. 1 ustawy dekomunizacyjnej. Podniósł, że Jan Szymczak (1893 - 1942) był działaczem komunistycznym, posługującym się pseudonimem "Stary". Podczas I wojny światowej przebywał w Rosji, był uczestnikiem rewolucji październikowej. Po powrocie do Polski w 1919 r. wstąpił do Komunistycznej Partii Robotniczej Polski (KPRP), następnie do Komunistycznej Partii Polski. Przez blisko dziesięć lat był członkiem egzekutywy swojego Komitetu Dzielnicowego, a przez jedną kadencję w 1930 r., pełnił obowiązki sekretarza Komitetu Wojewódzkiego KPP. Należał do Związku Zawodowego Robotników Budowlanych, był wielokrotnym organizatorem strajków i demonstracji. Przez wiele lat w jego domu odbywały się tajne spotkania partyjne. W czasie okupacji współorganizował organizację komunistyczną "Młot i Sierp", a od 1942 r. był członkiem Polskiej Partii Robotniczej - pierwszym sekretarzem w jej Komitecie Dzielnicowym na Woli. Aresztowany przez gestapo w nocy z 28 na 29 września 1942 r. i uwięziony na Pawiaku. Zginął wraz z pięćdziesięcioma osobami w publicznej egzekucji 16 października 1942 r.
Organ podniósł, że we wskazanych okolicznościach faktycznych, na mocy art. 6 ust. 2 i 3 ustawy dekomunizacyjnej zobligowany był do wydania zarządzenia zastępczego, zmieniającego nazwę ulicy z J. S. na ulicę E. S..
Organ wyjaśnił, że Emanuel Szafarczyk (1840 - 1865), nazwisko przybrane J. K., ps. "Aleksander Bezręki", "Holzendorf", związany był z ruchem niepodległościowym, brał udział w przygotowaniach do powstania styczniowego (m.in. nadzorował zbieranie funduszy). Był członkiem warszawskiej policji narodowej. Po wybuchu powstania został dowódcą 32-osobowego oddziału warszawskich żandarmów - sztyletników, wykonujących wyroki na szpiegach, zdrajcach i szczególnie znienawidzonych rosyjskich urzędnikach. Był organizatorem zamachów na A. W. i Fiodora Fiedorowicza Trepowa. W dniu 20 września 1864 r. Szafarczyk został aresztowany i uwięziony w X. Pawilonie Cytadeli Warszawskiej. Po okrutnym śledztwie został powieszony 17 lutego 1865 r. na stokach warszawskiej Cytadeli, wraz z naczelnikiem Warszawy A. W., w ostatniej publicznej egzekucji powstańców styczniowych.