Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Zdzisław Kostka Sędziowie Sędzia NSA Tomasz Zbrojewski (spr.) Sędzia del. WSA Tomasz Świstak Protokolant starszy asystent sędziego Anita Lewińska - Karwecka po rozpoznaniu w dniu 7 grudnia 2018 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej Wojewody Mazowieckiego od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 28 maja 2018 r. sygn. akt II SA/Wa 2101/17 w sprawie ze skargi Miasta Stołecznego Warszawy na zarządzenie zastępcze Wojewody Mazowieckiego z dnia 9 listopada 2017 r. w przedmiocie zmiany nazwy ulicy położonej w m.st. Warszawa z S. B. na G. P. 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od Wojewody Mazowieckiego na rzecz Miasta Stołecznego Warszawy kwotę 100 (sto) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wyrokiem z dnia 28 maja 2018 r. sygn. akt II SA/Wa 2101/17 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił zarządzenie zastępcze Wojewody Mazowieckiego z dnia 9 listopada 2017 r. w przedmiocie zmiany nazwy ulicy położonej w mieście stołecznym Warszawa z S. B. na G. P. oraz zasądził zwrot kosztów postępowania na rzecz Miasta Stołecznego Warszawy.
Powyższe rozstrzygnięcie zapadło w następującym stanie faktycznym i prawnym:
Wojewoda Mazowiecki zarządzeniem zastępczym z dnia 9 listopada 2017 r. zmienił nazwę ulicy położonej w m.st. Warszawie z S. B. na G. P. oraz powierzył Prezydentowi m.st. Warszawy wykonanie zarządzenia. Ponadto określił, że zarządzenie podlega ogłoszeniu w Dzienniku Urzędowym Województwa Mazowieckiego i wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
W uzasadnieniu zarządzenia zastępczego Wojewoda powołując się na opinię IPN wskazał, że nazwa ulicy Sylwestra Bartosika wypełnia normę art. 1 ustawy dekomunizacyjnej. Podniósł, że Sylwester Bartosik (1893 - 1942) był działaczem konspiracji komunistycznej w okresie międzywojennym oraz działaczem konspiracji stalinowskiej w latach 1939 - 1941, a także działaczem PPR. W 1938 r. wstąpił do konspiracyjnej Komunistycznej Partii Polski - wkrótce rozwiązanej decyzją Kominternu. Utrzymywał kontakty z grupami komunistycznymi, a po wybuchu wojny związał się z grupą kolportującą stalinowskie materiały propagandowe pochodzące z nasłuchu radiowego audycji z Moskwy. Grupa ta od wiosny 1941 r. kolportowała (redagowany m.in. przez Bartosika) w oparciu o te materiały "Biuletyn Radiowy". Był zaangażowany w działalność Związku Walki Wyzwoleńczej - skupiającego różne grupy stalinowskiej konspiracji. W 1942 r. wszedł do partii PPR i był członkiem redakcji komunistycznego organu PPR "Trybuna Wolności" oraz pisma "Gwardzista". Sprawował funkcję sekretarza Komitetu Dzielnicowego PPR Warszawa-Śródmieście, oficjalnie pracując w warszawskiej KKO. We wrześniu 1942 r. Bartosik został aresztowany. Zginął w publicznej egzekucji 16 października 1942 r.
Organ podniósł, że we wskazanych okolicznościach faktycznych, na mocy art. 6 ust. 2 i 3 ustawy dekomunizacyjnej zobligowany był do wydania zarządzenia zastępczego, dokonującego zmiany nazwy ulicy z S. B. na ulicę G. P..
Organ wyjaśnił, że Grzegorz Przemyk (ur. 17 maja 1964 r. w Warszawie, zm. 14 maja 1983 r.) był młodym polskim poetą, synem poetki B. S., uczniem LO im. Frycza Modrzewskiego w Warszawie. Grzegorz Przemyk został zatrzymany przez Milicję Obywatelską 12 maja 1983 r., na Placu Zamkowym w Warszawie, następnie został zabrany do pobliskiego komisariatu MO przy ul. Jezuickiej, gdzie został pobity przez 3 funkcjonariuszy. Zmarł po dwóch dniach od pobicia w wyniku ciężkich urazów jamy brzusznej. Jego pogrzeb stał się zarazem manifestacją antykomunistyczną, a tragiczna śmierć symbolem komunistycznego bezprawia i brutalności aparatu represji.
Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na powyższe zarządzenie złożyło Miasto Stołeczne Warszawa, wnosząc o uchylenie w całości zaskarżonego zarządzenia zastępczego na podstawie art. 148 p.p.s.a., zasądzenie od Wojewody Mazowieckiego kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych oraz wstrzymanie wykonania zaskarżonego zarządzenia zastępczego na podstawie art. 61 § 3 p.p.s.a.