Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Arkadiusz Despot-Mładanowicz Sędziowie Sędzia NSA Bożena Popowska (spr.) Sędzia del. WSA Dariusz Chaciński Protokolant asystent sędziego Katarzyna Ślizak po rozpoznaniu w dniu 3 kwietnia 2014 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej A. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 11 kwietnia 2012 r. sygn. akt VII SA/Wa 2420/11 w sprawie ze skargi A. S. na decyzję Głównego Inspektora Sanitarnego Wojska Polskiego z dnia [...] sierpnia 2011 r. nr [...] w przedmiocie braku podstaw do stwierdzenia choroby zawodowej oddala skargę kasacyjną.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 11 kwietnia 2012 r. sygn. akt VII SA/Wa 2420/11 oddalił skargę A. S. na decyzję Głównego Inspektora Sanitarnego Wojska Polskiego z dnia [...] sierpnia 2011 r., nr [...] w przedmiocie braku podstaw do stwierdzenia choroby zawodowej.
Wyrok zapadł w następującym stanie faktycznym.
A. S., były pracownik Jednostki Wojskowej Nr [...] oraz Nr [...] w Szczecinie, zatrudniony na stanowisku wartownika oddziału warty cywilnej, wystąpił o określenie choroby zawodowej - przewlekłe choroby układu ruchu wywołane sposobem wykonywania pracy. Źródłem schorzenia, według jego oceny, były obciążenia wywołane pracą na stanowisku wartownika. W wyniku wszczętego postępowania o stwierdzenie choroby zawodowej w stosunku do Pana A. S. zostało wydane przez Wojewódzki Ośrodek Medycyny Pracy - Zachodniopomorskie Centrum Leczenia Profilaktyki - Poradnia Chorób Zawodowych w S. orzeczenie lekarskie nr [...] o braku podstaw do rozpoznania choroby zawodowej. Lekarz orzecznik Wojewódzkiego Ośrodka Medycyny Pracy w S., w wyniku wykonanych konsultacji specjalistycznych i na podstawie całości obrazu klinicznego, uwzględniając sposób wykonywania pracy na stanowisku wartownika, stwierdził brak podstaw do rozpoznania choroby zawodowej. Schorzenia stwierdzone u skarżącego nie były uwzględnione w wykazie chorób zawodowych określonych w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 3 lipca 2002 r. w sprawie wykazu chorób zawodowych, szczegółowych zasad postępowania, zgłaszania podejrzenia, rozpoznawania i stwierdzana chorób zawodowych oraz podmiotów właściwych w tych sprawach (Dz.U.02.132.1115 z późn. zm.). W związku z uchyleniem przez Trybunał Konstytucyjny wskazanego powyżej rozporządzenia, organ I instancji WOMP Gdynia skierował Pana A. S. ponownie do Wojewódzkiego Ośrodka Medycyny Pracy w S. celem ponownego wydania stosownego orzeczenia.
W ramach ponownych badań A. S., orzeczeniem z dnia [...] stycznia 2011 r. nr [...] lekarz orzecznik Wojewódzkiego Ośrodka Medycyny Pracy w S. rozpoznał tylko przewlekłe uszkodzenie łąkotek.
Na tej podstawie Wojewódzki Inspektor Sanitarny - Komendant Wojskowego Ośrodka Medycyny Prewencyjnej w G. decyzją z dnia [...] czerwca 2011 r. nr [...] orzekł o braku podstaw do rozpoznania choroby zawodowej. Spośród wymienionych schorzeń u A. S. rozpoznano tylko przewlekłe uszkodzenie łąkotek, wskazane pod poz. 19.3 wykazu chorób zawodowych Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 czerwca 2009 r. w sprawie chorób zawodowych (Dz.U.09.105.869). Choroba wskazana pod pozycją 19.3 w/w wykazu, może być uznana za chorobę zawodową tylko wtedy, kiedy występuje u osób wykonujących pracę w pozycji klęczącej lub kucznej. W odniesieniu do pozostałych schorzeń organ orzekł, że nie są one ujęte w wykazie chorób zawodowych i nie mogą być rozpatrywane w aspekcie następstw sposobu wykonywania pracy. Biorąc pod uwagę sposób wykonywanej pracy na stanowisku wartownika, całość obrazu klinicznego oraz wyniki konsultacji specjalistycznych uznano, że nie ma podstaw do rozpoznania u A. S. choroby zawodowej: przewlekłe choroby układu ruchu wywołane sposobem wykonywania pracy.