W języku polskim pod pojęciem terminu "publiczne" rozumie się "dotyczący ogółu ludzi, służący ogółowi, przeznaczony, dostępny dla wszystkich, związany z jakimś urzędem, instytucją itp., społeczny, powszechny, ogólny, nie prywatny". Tak też należy interpretować pojęcie miejsca publicznego. Park narodowy jest miejscem służącym ogółowi, jest instytucją publiczną powszechnie dostępną, jest miejscem publicznym.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Michała M. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 23 września 2004 r. 7/IV SA 1048/03 w sprawie ze skargi Michał M. na decyzję (...) Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w W. z dnia 14 lutego 2003 r. (...) w przedmiocie nakazu dokonania rozbiórki obiektu budowlanego - oddala skargę kasacyjną.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 23 września 2004 r. 7/IV SA 1048/03, po rozpoznaniu skargi Michała M. na decyzję Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia 14 lutego 2003 r. (...) w przedmiocie nakazu dokonania rozbiórki, skargę oddalił. Zaskarżoną decyzją (...) Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego utrzymał w mocy decyzję Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Powiecie W.-Z. z dnia 24 października 2002 r. nakazującą Michałowi M. rozbiórkę ogrodzenia od strony Kampinowskiego Parku Narodowego na działce nr ewid. 599/2 we wsi T. gm. I. W uzasadnieniu rozpoznając zarzuty skargi Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wywodził, że okolicznością bezsporną w sprawie jest fakt, iż skarżący w okresie od 29 maja 2001 r. do około 15 czerwca 2001 r. wybudował ogrodzenie swojej działki nr 599/2 we wsi T. od strony terenu Kampinowskiego Parku Narodowego. Zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt 2 Prawa budowlanego z 1994 r., w jego brzmieniu obowiązującym w dacie wydania zaskarżonej decyzji /Dz.U. 2000 nr 106 poz. 1126 ze zm./, budowa ogrodzeń od strony dróg, ulic, placów i innych miejsc publicznych oraz wysokości powyżej 2,20 m wymaga złożenia zgłoszenia. Za całkowicie uzasadniony należy uznać pogląd organów obu instancji, iż teren parku narodowego jest miejscem publicznym w rozumieniu ww. przepisu. Park narodowy to teren prawnie wydzielony ze względu na swoje wartości naukowe, społeczne, kulturowe, wychowawcze i warunki przyrodnicze, który jest niewątpliwie miejscem powszechnie dostępnym dla nieograniczonej liczby osób, przeznaczonym dla wszystkich i służącym ogółowi społeczeństwa, a więc jest miejscem publicznym i to niezależnie od tego, że na jego terenie obowiązują ludzi określone ograniczenia dotyczące reguł poruszania się, o jakich mowa w przepisach ustawy o ochronie przyrody. W świetle powyższego skarga błędnie zarzuca, iż teren parku narodowego nie może być uznany za miejsce publiczne.
Skarżący powinien zatem w myśl przepisu art. 30 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 cyt. ustawy przed zamierzonym terminem rozpoczęcia robót budowlanych dokonać zgłoszenia właściwemu organowi administracji architektoniczno-budowlanej. Na treść zgłoszenia powinno składać się określenie rodzaju, zakresu i sposobu wykonania robót oraz terminu ich rozpoczęcia. Należało ponadto dołączyć dowód stwierdzający prawo do dysponowania nieruchomością oraz odpowiednie szkice lub rysunki.
Z zebranego w sprawie materiału dowodowego wynika, że zgłoszenie budowy przedmiotowego ogrodzenia zostało dokonane pismem opatrzonym przez inwestora datą 10 kwietnia 2001 r., ale wpłynęło ono do organu w dniu 26 lipca 2001 r. tj. po wybudowaniu spornego ogrodzenia.
W tej sytuacji Sąd stwierdził, że prawidłowo organy orzekające w sprawie przyjęły, iż wykonanie ogrodzenia bez uprzedniego zgłoszenia właściwemu organowi jest samowolą budowlaną i powoduje obowiązek wydania nakazu rozbiórki na podstawie art. 48 Prawa budowlanego z 1994 r. /w brzmieniu obowiązującym w dacie wydania zaskarżonej decyzji/.