Według wnioskodawcy termin do wniesienia wniosku o wznowienie postępowania rozpoczął się w dniu 3 stycznia 2012 r.
Do wniosku dołączona została kopia pełnomocnictwa z dnia 4 czerwca 2009 r. wydana przez M. K. - wiceprezesa zarządu spółki [...] sp. z o.o., dla K. W. - radcy prawnego z kancelarii D. D. spółka komandytowa, ul. [...] 00-867 Warszawa, do reprezentowania spółki przed organami administracji oraz przed sądami administracyjnymi w sprawach związanych z postępowaniami dotyczącymi obiektów zabytkowych należących do Spółki.
Składając wniosek o wznowienie postępowania pełnomocnik strony przyjął, iż decyzja ma charakter ostateczny, tzn. że została skutecznie doręczona i nie służy od niej w toku instancji odwołanie. Powyższe znajduje potwierdzenie w stanie faktycznym sprawy, a mianowicie czynnym udziale strony w postępowaniu. Organ wskazał, że na żadnym z etapów postępowania spółka nie poinformowała organu, iż jej pełnomocnikiem w sprawie jest radca prawny K. W. lub adwokat A. K. ze spółki komandytowej D. D. z siedzibą w Warszawie przy ul. [...]. Jednocześnie, jak wynika z akt, strona brała udział w postępowaniu administracyjnym, podejmując korespondencję i uczestnicząc w czynnościach związanych z prowadzonym postępowaniem oraz otrzymując decyzję.
Strona postępowania - [...] sp. z o.o. - dowiedziała się o decyzji Prezydenta Miasta Zielona Góra z dnia [...] sierpnia 2010 r. znak [...] w momencie doręczenia jej tej decyzji tj. dnia [...] sierpnia 2010 r. Wobec tego, zgodnie z art. 148 § 2 k.p.a., od dnia 31 sierpnia należy liczyć miesięczny termin na złożenie podania o wznowienie postępowania. Termin ten minął dnia 30 września 2010 r. Uchybienie terminu do wniesienia podania o wszczęcie postępowania w sprawie wznowienia postępowania jest podstawą do wydania postanowienia o odmowie wznowienia postępowania na podstawie art. 149 § 3 k.p.a.
Po rozpatrzeniu zażalenia spółki, Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego postanowieniem znak [...] z dnia [...] października 2012 r. utrzymał w mocy zaskarżone postanowienie o odmowie wznowienia postępowania. Organ odwoławczy stwierdził, że organ pierwszej instancji nie był uprawniony do dokonania w zaskarżonym postanowieniu oceny, czy w niniejszej sprawie zaistniały okoliczności, o których mowa w art. 145 § 1 pkt 4 k.p.a. tj. czy [...] sp. z o.o. w istocie bez własnej winy nie brała udziału w postępowaniu zakończonym przez Miejskiego Konserwatora Zabytków, działającego z upoważnienia Prezydenta Miasta Zielona Góra, decyzją ostateczną z dnia [...] sierpnia 2010 r, znak [...]. Organ ten natomiast zobowiązany był ocenić, czy strona zachowała termin do złożenia wniosku o wznowienie postępowania w sprawie zakończonej ww. decyzją, a ocena ta została dokonana w sposób prawidłowy. Przepis art. 148 § 2 k.p.a. nie określa żadnych wymogów co do sposobu powzięcia przez stronę informacji o decyzji, zatem w tym zakresie nie będzie miał także zastosowania przepis art. 40 § 2 k.p.a. nakazujący doręczanie pism w postępowaniu, w tym decyzji administracyjnych, pełnomocnikowi, o ile strona takowego ustanowiła. Organ odwoławczy nie podzielił zatem poglądu [...] sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie, iż w niniejszej sprawie termin ten należałoby liczyć od dnia, w którym o przedmiotowej decyzji dowiedział się pełnomocnik spółki.