Przepisy kodeksu postępowania administracyjnego przewidują, że strona może działać osobiście, lub przez pełnomocnika, chyba że charakter czynności wymaga jej osobistego działania (art. 32 k.p.a.). Z momentem zaś ustanowienia pełnomocnika staje się on podmiotem wszelkich praw i obowiązków procesowych strony pozostających w zakresie pełnomocnictwa. Kompetencje pełnomocnika obejmują zarówno uprawnienia czynne jak i bierne strony postępowania. Pełnomocnik powinien być zatem adresatem wszystkich pism kierowanych do strony (art. 40 § 2 k.p.a.). Tylko skuteczne doręczenie pism pełnomocnikowi będzie wywierało skutki procesowe dla strony.
W przedmiotowej sprawie Prezydent Miasta Zielona Góra w uzasadnieniu postanowienia z dnia 24 lutego 2012 r. wskazał, że na żadnym z etapów postępowania Spółka nie poinformowała organu, iż jej pełnomocnikiem w sprawie jest r. pr. K. W. lub adwokat A. K. ze spółki komandytowej D. D. z/s w Warszawie przy ul. [...]. Jednocześnie, jak wynika z akt, strona brała udział w postępowaniu administracyjnym, podejmując korespondencję i uczestnicząc w czynnościach związanych z prowadzonym postępowaniem oraz otrzymując decyzję. Dopiero do wniosku o wznowienie postępowania dołączona została kopia pełnomocnictwa z dnia 4 czerwca 2009 r. wydana przez M. K. - wiceprezesa zarządu spółki [...] sp. z o.o., dla K. W. - radcy prawnego z kancelarii D. D. spółka komandytowa, ul. [...] 00-867 Warszawa, do reprezentowania spółki przed organami administracji oraz przed sądami administracyjnymi w sprawach związanych z postępowaniami dotyczącymi obiektów zabytkowych należących do Spółki.
Pełnomocnictwo winno być udzielone na piśmie bądź zgłoszone do protokołu, zaś pełnomocnik, w myśl art. 33 § 2 i 3 k.p.a. zobowiązany jest dołączyć do akt oryginał lub urzędowo poświadczony odpis pełnomocnictwa. Z przepisów tych wynika zatem, iż organ musi zostać zawiadomiony o fakcie ustanowienia pełnomocnika w danej, konkretnej sprawie np. poprzez złożenie dokumentu pełnomocnictwa do akt. Natomiast nie można domniemywać, jak to ma miejsce w niniejszej sprawie, istnienia pełnomocnictwa. Dopiero od momentu zawiadomienia organ zobligowany jest doręczać pełnomocnikowi wszelkie pisma procesowe i zapewnić udział w postępowaniu taki, jak stronie tego postępowania (B. Adamiak, J. Borkowski - Polskie postępowanie administracyjne i sądowoadministracyjne", Warszawa 1993 r., s. 79, tak też w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 1 marca 1999 r., sygn. akt II SA 1533/98, opublikowanym w Lex pod nr 46787).
W tej sytuacji Sąd pierwszej instancji trafnie przyjął, że strona postępowania - [...] Sp. z o.o. - dowiedziała się o decyzji Prezydenta Miasta Zielona Góra z dnia [...] sierpnia 2010 r. znak: [...] w momencie doręczenia jej tej decyzji w dniu 31 sierpnia 2010 r., to składając wniosek 1 lutego 2012 r. uchybiła terminowi jednego miesiąca do złożenia podania o wznowienia postępowania zakończonego decyzją Prezydenta Miasta Zielona Góra z dnia [...] sierpnia 2010 r., dlatego wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 27 czerwca 2013 r., sygn. akt VII SA/Wa 223/13, mimo częściowego błędnego uzasadnienia, odpowiada prawu.
Mając na względzie przytoczone okoliczności sprawy, Naczelny Sąd Administracyjny, uznał za niezasadne podniesione w skardze kasacyjnej zarzuty naruszenia przepisów postępowania, w stopniu, który mógł mieć istotny wpływ na wynik sprawy.
Z uwagi na powyższe Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 184 P.p.s.a. w zw. z art. 182 § 2 i 3 P.p.s.a., orzekł jak w sentencji wyroku.