Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jerzy Stelmasiak (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Małgorzata Miron Sędzia del. WSA Mirosław Gdesz Protokolant starszy inspektor sądowy Elżbieta Maik po rozpoznaniu w dniu 20 listopada 2018 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej A. w T. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 7 kwietnia 2016 r. sygn. akt IV SA/Wa 2819/15 w sprawie ze skargi A. w T. na decyzję Głównego Inspektora Ochrony Środowiska z dnia [...] lipca 2015 r. nr [...] w przedmiocie wymierzenia kary pieniężnej 1. oddala skargę kasacyjną, 2. odstępuje od zasądzenia zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego w całości.
Wyrokiem z 7 kwietnia 2016 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę A. w T. (dalej jako "skarżący") na decyzję Głównego Inspektora Ochrony Środowiska z [..] lipca 2015 r. w przedmiocie wymierzenia administracyjnej kary pieniężnej.
W uzasadnieniu Sąd I instancji wskazał, że decyzją z [..] listopada 2014 r. Lubuski Wojewódzki Inspektor Ochrony Środowiska wymierzył skarżącemu administracyjną karę pieniężną w wysokości 131 730,00 zł za wprowadzanie w okresie od 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2011 r. ścieków z oczyszczalni ścieków w T. do wód rzeki [...], z przekroczeniem warunków określonych w pozwoleniu wodnoprawnym udzielonym decyzją Starosty Sulęcińskiego z [...] grudnia 2003 r.
Odwołanie od tej decyzji wniósł skarżący. Skarżący zarzucił naruszenie art. 107 § 1 k.p.a. w związku z art. 44 i art. 46 oraz art. 48 ust. 1 ustawy z 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz.U. z 2013 r. poz. 594 ze zm. - dalej jako "u.s.g.") w związku z art. 156 § 1 pkt 4 k.p.a.
Zaskarżoną decyzją z 6 lipca 2015 r. Główny Inspektor Ochrony Środowiska utrzymał w mocy decyzję organu I instancji. Jako podstawę rozstrzygnięcia wskazał art. 298 ust. 1 pkt 2 w związku z art. 299 ust. 1 pkt 2, art. 305 ust. 1, ust. 2, ust. 3 pkt 3 i ust. 4, art. 305a ust. 1 pkt 2 lit. a/ ustawy z 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska (Dz.U. z 2013 r. poz. 1232 ze zm. - dalej jako "p.o.ś.").
Organ odwoławczy wyjaśnił, że pozwolenie wodnoprawne z [...] grudnia 2003 r. zostało wydane na rzecz skarżącego. Decyzja ta była ostateczna i obowiązywała do [...] grudnia 2013 r. Zdaniem organu odwoławczego, nie ma znaczenia, że oczyszczalnia ścieków w T. stanowi mienie gminy, które nie zostało przekazane skarżącemu. Zgodnie bowiem z art. 123 ust. 2 ustawy z 18 lipca 2001 r. Prawo wodne (Dz.U. z 2015 r. poz. 469), pozwolenie wodnoprawne nie rodzi praw do nieruchomości i urządzeń wodnych koniecznych do jego realizacji oraz nie narusza prawa własności i uprawnień osób trzecich przysługujących wobec tych nieruchomości i urządzeń. Pozwolenie wodnoprawne stanowi jedynie uprawnienie do szczególnego korzystania z wód na warunkach w nim określonych. Jak wynika z uchwały Nr IV/26/11 Rady Miejskiej w T. z 28 stycznia 2011 r., zadaniem skarżącego jest m.in. wykonywanie zadań w zakresie usuwania oczyszczanych ścieków komunalnych na terenie Gminy T. Zadania te wiążą się z wprowadzaniem oczyszczonych ścieków do wód lub do ziemi, czyli ze szczególnym korzystaniem z wód przez skarżącego, co wymaga pozwolenia wodnoprawnego. Decyzja określająca warunki korzystania ze środowiska wiąże bezpośrednio podmiot, na rzecz którego została wydana. Jednocześnie organ podkreślił, że nie był uprawniony do kontrolowania legalności pozwolenia wodnoprawnego. Legalności tej decyzji nie kwestionował również skarżący w czasie jej obowiązywania.
Skargę na powyższą decyzję wniósł skarżący.
Oddalając skargę Sąd I instancji podzielił stanowisko organu odwoławczego i wskazał, że do ponoszenia opłat za korzystanie ze środowiska oraz administracyjnych kar pieniężnych są obowiązane podmioty korzystające ze środowiska. Krąg podmiotów korzystających ze środowiska został określony bardzo szeroko. Wymienia się w nim m.in. jednostki organizacyjne nie będące przedsiębiorcą, a więc praktycznie każdą jednostkę organizacyjną bez względu na to, czy posiada ona osobowość prawną. Skarżący nie posiada osobowości prawnej, ponieważ jest jednostką organizacyjną gminy, posiada jednak zdolność administracyjno-prawną. Skarżący jest zatem podmiotem korzystającym ze środowiska w rozumieniu art. 3 pkt 20 lit. b) p.o.ś., pomimo że nie jest przedsiębiorcą w rozumieniu ustawy z 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz.U. z 2015 r. poz. 584 ze zm.). Bez znaczenia pozostaje zatem kwestia własności mienia stanowiącego oczyszczalnię ścieków, tym bardziej że pozwolenie wodnoprawne nie rodzi praw do nieruchomości i urządzeń wodnych ani nie narusza prawa własności osób trzecich. Pozwolenie wodnoprawne z [...] grudnia 2003 r., zostało wydane dla skarżącego i na skutek jego wniosku. Jednostka organizacyjna gminy, wydzielona z jej struktur, nie mająca osobowości prawnej, której przedmiotem działania jest między innymi odprowadzanie ścieków, jest stroną postępowania administracyjnego w sprawie ustalenia wysokości opłat lub także administracyjnych kar pieniężnych z tytułu korzystania ze środowiska.