Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Zdzisław Kostka Sędziowie Sędzia NSA Tomasz Zbrojewski (spr.) Sędzia del. WSA Tomasz Świstak Protokolant starszy asystent sędziego Anita Lewińska - Karwecka po rozpoznaniu w dniu 7 grudnia 2018 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej Wojewody Mazowieckiego od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 28 maja 2018 r. sygn. akt II SA/Wa 2091/17 w sprawie ze skargi Miasta Stołecznego Warszawy na zarządzenie zastępcze Wojewody Mazowieckiego z dnia 9 listopada 2017 r. w przedmiocie zmiany nazwy ulicy położonej w m.st. Warszawa z Ppłk. W. S. na Mjr Hieronima Dekutowskiego "Zapory" 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od Wojewody Mazowieckiego na rzecz Miasta Stołecznego Warszawy kwotę 100 (sto) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wyrokiem z dnia 28 maja 2018 r. sygn. akt II SA/Wa 2091/17 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił zarządzenie zastępcze Wojewody Mazowieckiego z dnia 9 listopada 2017 r. w przedmiocie zmiany nazwy ulicy położonej w mieście stołecznym Warszawa z ppłk. W. S. na mjr Hieronima Dekutowskiego "Zapory" oraz zasądził zwrot kosztów postępowania na rzecz Miasta Stołecznego Warszawy.
Powyższe rozstrzygnięcie zapadło w następującym stanie faktycznym i prawnym :
Wojewoda Mazowiecki zarządzeniem zastępczym z dnia 9 listopada 2017 r. zmienił nazwę ulicy położonej w m.st. Warszawie z ppłk. W. S. na mjr Hieronima Dekutowskiego "Zapory" oraz powierzył Prezydentowi m.st. Warszawy wykonanie zarządzenia. Ponadto określił, że zarządzenie podlega ogłoszeniu w Dzienniku Urzędowym Województwa Mazowieckiego i wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
W uzasadnieniu zarządzenia zastępczego Wojewoda powołując się na opinię IPN wskazał, że nazwa ppłk. W. S. wypełnia normę art. 1 ustawy dekomunizacyjnej. Podniósł, że nazwa ulicy ppłk. W. S. odnosi się do Wacława Szadkowskiego (1900 - 1967), robotnika warszawskiego, który w 1918 r. wstąpił jako ochotnik do Wojska Polskiego. W 1928 r. wstąpił do Komunistycznej Partii Polski i przyjął pseudonim Wacek. Został aktywnym członkiem Międzynarodowej Organizacji Pomocy Rewolucjonistom, należał do organizacji "Młot i Sierp" oraz Stowarzyszenia Przyjaciół ZSRS, a od 1942 r. był członkiem Polskiej Partii Robotniczej (PPR). Sprawował funkcję zastępcy komendanta w Centrum Szkolenia Oficerów Polityczno-Wychowawczych w Łodzi oraz w Wojskach Ochrony Pogranicza.
Organ podniósł, że we wskazanych okolicznościach faktycznych, na mocy art. 6 ust. 2 i 3 ustawy dekomunizacyjnej zobligowany był do wydania zarządzenia zastępczego, dokonującego zmiany nazwy ulicy z ppłk. W. S. na mjr Hieronima Dekutowskiego "Zapory".
Organ wyjaśnił, że H. K. D. ps. "Zapora" (1918 - 1949) był majorem, żołnierzem Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie, "cichociemnym", dowódcą oddziałów partyzanckich AK i Zrzeszenia WiN, harcerzem, "żołnierzem wyklętym". Należał do Sekcji Szkolnej Ośrodka Radiowego Sztabu Naczelnego Wodza. We wrześniu 1943 r. został zrzucony do okupowanej Polski. W partyzanckich kryjówkach przechowywał i uratował wielu Żydów. Objął dowództwo skadrowanej 4. kompanii w 9. Pułku Piechoty Legionów AK w Inspektoracie Rejonowym AK "Zamość". W styczniu 1944 r. został szefem Kedywu w Inspektoracie Rejonowym AK Lublin-Puławy i jednocześnie dowódcą oddziału dyspozycyjnego Kedywu. Stworzył najliczniejszy na Lubelszczyźnie, oddział partyzancki typu lotnego. W styczniu 1945 r. wrócił do konspiracji, tym razem skierowanej przeciwko komunistom i sowietom. Dowodził grupą dywersyjną i przeprowadzał akcje zbrojne przeciwko funkcjonariuszom NKWD, UB i MO. W marcu 1949 r. wykonano na nim karę śmierci orzeczoną wyrokiem Wojskowego Sądu Rejonowego w Warszawie.
Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na powyższe zarządzenie złożyło Miasto Stołeczne Warszawa, wnosząc o uchylenie w całości zaskarżonego zarządzenia zastępczego na podstawie art. 148 p.p.s.a., zasądzenie od Wojewody Mazowieckiego kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych oraz wstrzymanie wykonania zaskarżonego zarządzenia zastępczego na podstawie art. 61 § 3 p.p.s.a.