Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Małgorzata Dałkowska - Szary (spr.) Sędziowie: Sędzia NSA Bożena Popowska Sędzia del. NSA Jerzy Solarski Protokolant: asystent sędziego Hubert Sęczkowski po rozpoznaniu w dniu 21 maja 2014 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej M. D., A. D. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 5 września 2012 r. sygn. akt IV SA/Po 130/12 w sprawie ze skargi M. D., A. D. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w L. z dnia [...] grudnia 2011 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania administracyjnego oddala skargę kasacyjną.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu wyrokiem z dnia 5 września 2012r., sygn. akt IV SA/Po 130/12, oddalił skargę M. D., A. D. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w L. z dnia [...] grudnia 2011 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania administracyjnego.
Powyższy wyrok zapadł w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych sprawy:
Decyzją z dnia [...] października 2011 r. Burmistrz Miasta i Gminy K. działając w oparciu o przepisy art. 75 ust. 1 pkt 4 w zw. z art. 80 ust. 2 ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udzielaniu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (Dz. U. Nr 199, poz. 1227 ze zm.) oraz art. 105 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1091 ze zm., dalej: k.p.a.) umorzył postępowanie administracyjne w sprawie wydania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach zgody na realizację przedsięwzięcia, polegającego na budowie "Z.".
Uzasadniając swoje stanowisko organ I instancji wyjaśnił, że nie zakończył sprawy rozstrzygnięciem merytorycznym z uwagi na wydany dnia 1 lipca 2011 r. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, o sygn. akt II SA/Po 482/11, którym - jak wyjaśniono - Sąd stwierdził nieważność uchwały Rady Miejskiej K. z dnia [...] października 2009 r. Nr [...] - planu zagospodarowania przestrzennego dla terenów wsi W., Z. i B.. W uzasadnieniu decyzji pierwszoinstancyjnej wyjaśniono, że plan, którego nieważność Sąd orzekł, umożliwiał realizację przedsięwzięcia polegającego na budowie "Z.", natomiast obecnie brak jest przepisów prawa - aktów prawa miejscowego - określających warunki realizacji m. in. takich inwestycji na tym terenie. W konsekwencji, w ocenie organu I instancji, należało stwierdzić bezprzedmiotowość postępowania w rozumieniu przepisów art. 105 § 1 k.p.a. i umorzyć postępowanie.
Od powyższej decyzji odwołanie złożyła F. Sp. z o.o podnosząc, iż organ naruszył przepisy art. 105 § 1 k.p.a. bowiem bezprzedmiotowość postępowania oznacza brak któregoś z elementów stosunku materialnoprawnego, co skutkuje tym, iż nie można załatwić sprawy przez rozstrzygnięcie jej co do istoty. Ponieważ przepisy ustawy o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko, nie formułują dla wydania decyzji środowiskowej bezwzględnego warunku w postaci uprzedniego uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, to brak takiego planu nie stanowi przeszkody dla wydania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach zgody na realizację przedsięwzięcia polegającego na budowie "Z." w obrębie wsi W. i Z..
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w L., decyzją z dnia [...] grudnia 2011r., uchyliło decyzję Burmistrza Miasta i Gminy K. i przekazało sprawę do ponownego rozpoznania organowi I instancji.
Uzasadniając swoje stanowisko Kolegium wyjaśniło, że przepisy ustawy o udzielaniu informacji o środowisku nie formułują dla wydania decyzji środowiskowej bezwzględnego warunku w postaci uprzedniego uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Przepis art. 80 ust. 2 ww. ustawy stanowi, iż właściwy organ wydaje decyzję o środowiskowych uwarunkowaniach po stwierdzeniu zgodności lokalizacji przedsięwzięcia z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, jeżeli plan ten został uchwalony. Kolegium podkreśliło, że jedynie w sytuacji gdy dla danego terenu obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego stanowi on odniesienie do decyzji środowiskowej i jest podstawowym kryterium oceny zamierzeń inwestycyjnych podmiotu ubiegającego się o wydanie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach. Natomiast w sytuacji braku planu miejscowego, inwestor może ubiegać się o wydanie decyzji o warunkach zabudowy w trybie przepisów ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm., dalej: u.p.z.p.). Jednocześnie organ odwoławczy zwrócił uwagę, że w myśl art. 72 ust. 1 pkt 3 ustawy o udzielaniu informacji o środowisku, wydanie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach następuje przed uzyskaniem decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu wydanej na podstawie ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Dlatego też wszczęte z wniosku strony postępowanie w sprawie wydania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach nie stało się bezprzedmiotowe.