Na tych podstawach wnosiła o:
1) uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi we Wrocławiu,
2) zasadzenie kosztów postępowania przed I i II instancją według dołączonego wykazu.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 183 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( tj. Dz. U. z 2016 r. poz. 718 ze zm.), Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznaje sprawę w granicach skargi kasacyjnej, bierze jednak z urzędu pod rozwagę nieważność postępowania. W sprawie nie występują, enumeratywnie wyliczone w art. 183 § 2 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, przesłanki nieważności postępowania sądowoadministracyjnego. Z tego względu, przy rozpoznaniu sprawy, Naczelny Sąd Administracyjny związany był granicami skargi kasacyjnej. -
Skarga kasacyjna została oparta na usprawiedliwionej podstawie. Zarzut naruszenia art. 28 w zw. z art. 61 a § 1 Kodeksu postępowania administracyjnego jest zasadny.
Zgodnie z art. 28 Kodeksu postępowania administracyjnego, stroną jest każdy czyjego interesu prawnego dotyczy sprawa administracyjna. Podstawą prawną wyprowadzenia interesu prawnego są przepisy materialne prawa administracyjnego. Według art. 66 ust.1 ustawy z 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane ( tekst jedn. Dz. U. z 2013r. poz. 1409) " W przypadku stwierdzenia, że obiekt budowlany : 1) może zagrażać życiu lub zdrowiu ludzi, bezpieczeństwu mienia bądź środowiska albo 2) jest użytkowany w sposób zagrażający życiu lub zdrowiu, bezpieczeństwu mienia lub środowiska (....) - właściwy organ nakazuje, w drodze decyzji, usunięcie stwierdzonych nieprawidłowości, określając termin wykonania tego obowiązku". Artykuł 66 ust. 1 ustawy Prawo budowlane stanowi podstawę do wszczęcia postępowania administracyjnego z urzędu. Nie można jednak wykluczyć wszczęcia postępowania administracyjnego na wniosek strony. Artykuł 66 ust. 1 ustawy Prawo budowlane daje podstawy materialnoprawne do wyprowadzenia interesu prawnego jednostek, których stwierdzone zagrożenia dotyczą, a które podlegają szczególnej ochronie, zgodnie z art. 5 tej ustawy. Nie można zatem podzielić stanowiska, że właściciel lokalu mieszkalnego, którego dotyczą zagrożenia nie ma interesu prawnego w żądaniu wszczęcia postępowania w sprawie. Zasadnie zatem w skardze kasacyjnej zarzucono naruszenie art. 61 a § 1 Kodeksu postępowania administracyjnego. Podstawą do odmowy wszczęcia postępowania w sprawie jest ustalenie, że jednostka żądająca wszczęcia postępowania nie ma w sprawie interesu prawnego. Wykładnia art. 66 ust. 1 ustawy Prawo budowlane wyłączająca interes prawny właściciela lokalu, który dotknięty jest skutkami związanymi z użytkowaniem obiektu budowlanego w sposób zagrażający zdrowiu, jest wykładnią błędną i nie uwzględnia systemu regulacji prawnej przyjętej w tej ustawie w tym art. 61 w zw. z art. 5 ust. 2. Stanowisko organów co do interesu prawnego Spółdzielni nie uwzględnia regulacji art. 61 ustawy Prawo budowlane. Spółdzielnia Mieszkaniowa ma interes prawny, jeżeli przeprowadzone instalacje zostały dokonane w części wspólnej obiektu budowlanego. Nie pozbawia to właściciela lokali interesu prawnego w nakazie nałożenia na Spółdzielnię usunięcia stwierdzonych nieprawidłowości. Zgodnie z uchwałą Naczelnego Sądu Administracyjnego z 19 października 2015 r. II OPS 2/15 (Orzecznictwo Naczelnego Sądu Administracyjnego i Wojewódzkich Sądów Administracyjnych 2016r. nr 2, poz. 16) " Spółdzielnia mieszkaniowa wykonuje zarząd nieruchomością wspólna stanowiącą współwłasność spółdzielni, na podstawie art. 27 ust. 2 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych ( Dz.U. z 2013r. poz. 1222 ze zm.), posiada tytuł prawny do dysponowania tą nieruchomością na cele budowlane, w rozumieniu art. 3 pkt 11 ustawy z dnia 7 lipca 1994r. - Prawo budowlane ( Dz. U. z 2010r. Nr 243 poz. 16 23 ze zm.), w zakresie eksploatacji i utrzymania nieruchomości wspólnej". Przyznanie interesu prawnego Spółdzielni Mieszkaniowej nie pozbawia interesu prawnego właścicieli lokali mieszkalnych. Nie można też podzielić przyjętej przez organy wykładni art. 66 ust. 1 ustawy Prawo budowlane, że w zakresie w jakim nie jest wymagane pozwolenie na budowę lub zgłoszenie, organy nadzoru budowlanego pozbawione są kompetencji. Artykuł 66 ust. 1 ustawy Prawo budowlane dotyczy nakazu naprawczego w zakresie robót budowlanych. W uchwale z 3 października 2016 r. II OPS 1/16 Naczelny Sąd Administracyjny przyjął : " Do robót budowlanych i obiektów budowlanych , które nie wymagają uzyskania pozwolenia na budowę i nie są objęte obowiązkiem zgłoszenia mogą być stosowane przepisy art. 50 ust. 1 pkt 2 lub pkt 4 in fine ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane ( Dz.U. z 2016 r. poz. 290 ze zm.), a także art. 51 ust. 7 tej ustawy, jeżeli roboty budowlane zostały wykonane w sposób, o którym mowa w art. 50 ust. 1 pkt 2 lub pkt 4 in fine". Tak też należy interpretować art. 66 ust. 1 ustawy Prawo budowlane a zatem wydanie nakazu przez organ nadzoru budowlanego nie obejmuje wyłącznie wykonania robót budowlanych, co do których obowiązuje pozwolenie budowlane lub zgłoszenie, jeżeli ich wykonanie wywołuje negatywne skutki określone w tym przepisie. Zasadnie zatem w skardze kasacyjnej zarzucono naruszenie art. 145 § 1 pkt 1 lit. a ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi przez błędna wykładnię art. 66 ust.1 ustawy Prawo budowlane w zw. z art. 28 i art. 61 a § 1 Kodeksu postępowania administracyjnego.
W tym stanie rzeczy, skoro skarga kasacyjna została oparta na usprawiedliwionych podstawach, a sprawa jest dostatecznie wyjaśniona na mocy art. 188 w zw. z art. 145 § 1 pkt 1 lit. a ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Naczelny Sąd Administracyjny orzekł jak w sentencji.
O kosztach postępowania sądowego Naczelny Sąd Administracyjny orzekł na podstawie art. 200 w zw. z art. 203 pkt 1 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Dodatkowo Naczelny Sąd Administracyjny wskazuje na sprzeczność w uzasadnieniu wyroku. Sąd, przedstawiając podstawy kontroli zaskarżonej decyzji w postępowaniu sądowoadministracyjnym, stwierdził, że skarga jest zasadna, a następnie, na podstawie art. 151 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skargę oddalił.