Dnia 30 stycznia 2020 r. Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Zdzisław Kostka (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Małgorzata Masternak-Kubiak Sędzia del. WSA Sławomir Pauter po rozpoznaniu w dniu 30 stycznia 2020 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej K. I. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 30 września 2019 r. sygn. akt II SA/Ol 553/19 w sprawie ze skargi K. I. na uchwałę Rady Gminy [...] z dnia [...] lipca 2019 r. nr [...] w przedmiocie wygaśnięcia mandatu radnego 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od K. I. na rzecz Gminy [...] kwotę 360 (trzysta sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie wyrokiem z 30 września 2019 r., sygn. akt II SA/Ol 553/19, oddalił skargę K. I. na uchwałę Rady Gminy [...] z [...] lipca 2019 r., którą stwierdzono wygaśnięcie mandatu skarżącego jako radnego Rady Gminy [...].
W skardze kasacyjnej, zaskarżając wyrok Sądu pierwszej instancji w całości, skarżący zarzucił naruszenie art. 24f ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, polegające na niewłaściwym zastosowaniu i przyjęciu, że piastując mandat radnego skarżący naruszył zakaz, o którym mowa w tym przepisie, przez co podjęta na jego podstawie oraz na podstawie art. 383 § 1 pkt 5 Kodeksu wyborczego uchwała Rady Gminy [...] jest prawidłowa; zdaniem skarżącego, w rozpoznawanym stanie faktycznym nie można uznać, aby skarżący, jako radny, prowadził działalność gospodarczą z wykorzystaniem mienia komunalnego gminy.
W oparciu o tak przytoczoną podstawę kasacyjną wniesiono o uchylenie zaskarżonego wyroku i uwzględnienie skargi poprzez uchylenie zaskarżonej uchwały, ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania. Ponadto wniesiono o zasądzenie zwrotu kosztów postępowania według norm przepisanych oraz zrzeczono się rozpoznania skargi kasacyjnej na rozprawie.
W odpowiedzi na skargę kasacyjną organ administracji wniósł o jej oddalenie oraz o zasądzenie zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Rozpoznając skargę kasacyjną Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje.
Zgodnie z art. 183 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm.) Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznaje sprawę w granicach skargi kasacyjnej, biorąc z urzędu pod rozwagę jedynie nieważność postępowania. W niniejszej sprawie podstawy nieważności wskazane w art. 183 § 2 p.p.s.a. nie zachodzą, zaś granice skargi kasacyjnej zostały wyznaczone przez jej podstawy, czyli wskazane naruszenia przepisów prawa. Rozpoznając zatem skargę kasacyjną w tak określonych granicach NSA uznał, że jest ona pozbawiona usprawiedliwionych podstaw.
Jedyna podstawa kasacyjna zawierająca zarzut naruszenia art. 24f ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz.U. z 2019 r. poz. 506 ze zm.) sprowadza się do twierdzenia, że Sąd pierwszej instancji błędnie oddalił skargę skarżącego w sytuacji, gdy skarżący, jako radny, nie prowadził działalności gospodarczej z wykorzystaniem mienia komunalnego gminy, w której skarżący sprawował mandat radnego. W ocenie skarżącego, nie można uznać, że "sprzedając artykuły, których odbiorcami są osoby uprawnione, a których faktycznym płatnikiem jest GOPS prowadzi(ł) działalność gospodarczą z wykorzystaniem mienia gminy (środków na zakup artykułów spożywczych i chemicznych)". Wskazał bowiem, "że o ile zapłata z tytułu sprzedaży ww. artykułów, jest realizowana przez GOPS to środki, z których jest ona dokonywana utraciły status ‘należących do gminy’, w związku z przyznaniem ich w drodze decyzji osobie uprawnionej. Są to zatem środki należące do osoby uprawnionej". Podniesiono też, że skarżący mandat radnego piastuje od 2010 r., natomiast umowy z GOPS w [...] skarżący zawiera od 2005 r. To zdaniem skarżącego oznacza, że "zawarcie (...) umowy nie pozostawało w jakimkolwiek związku z objęciem mandatu".