Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Paweł Miładowski /spr./ Sędziowie sędzia NSA Elżbieta Kremer sędzia del. WSA Małgorzata Miron Protokolant starszy asystent sędziego Tomasz Szpojankowski po rozpoznaniu w dniu 25 marca 2014 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej A. R. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 28 listopada 2013 r. sygn. akt II SA/Rz 994/13 w sprawie ze skargi A.R. na uchwałę Sejmiku Województwa [...] z dnia [...] maja 2013 r. nr [...] w przedmiocie odwołania marszałka województwa I. oddala skargę kasacyjną; II. zasądza od skarżącej kasacyjnie A. R. na rzecz Sejmiku Województwa [...] kwotę 300 (trzysta) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wyrokiem z dnia 28 listopada 2013 r., sygn. akt II SA/Rz 994/13, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie, oddalił skargę A. R. na uchwałę Sejmiku Województwa [...] z dnia [...] maja 2013 r., nr [...], w przedmiocie odwołania marszałka województwa. W uzasadnieniu wyroku Sąd przytoczył następujące okoliczności faktyczne i prawne sprawy.
Uchwałą z dnia [...] maja 2013 r., Nr [...], Sejmik Województwa [...], na podstawie art. 37 ust. 1-4 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie województwa (Dz. U. z 2013 r., poz. 596), odwołał M. K. z funkcji Marszałka Województwa [...]. Wykonanie tej uchwały powierzono Przewodniczącemu Sejmiku Województwa Podkarpackiego (§ 2). Uchwała weszła w życie z dniem jej podjęcia (§ 3).
Pismem z dnia 20 lipca 2013 r. A. R. wezwała Sejmik do usunięcia naruszenia prawa, zarzucając naruszenie art. 37 ust. 2 ustawy o samorządzie województwa, polegające na tym, że skierowany do organu wniosek inicjujący postępowanie w sprawie nie spełniał obligatoryjnego wymogu pisemnego uzasadnienia przyczyn odwołania Marszałka. Zdaniem A. R., radni - inicjatorzy postępowania przed Sejmikiem nie podjęli nawet najmniejszej próby wykazania, że fakty uzasadniające odwołanie Marszałka w ogóle nastąpiły oraz, że po ich zidentyfikowaniu i nazwaniu miały walor działań w takim stopniu negatywnych, że powinny skutkować zmianą obsady organów wykonawczych Województwa. A. R. podkreśliła, że uzasadnienie wniosku nie zostało rozszerzone ustnie, zaś podczas sesji Sejmiku w dniu [...] maja 2013 r. nawet jego "skąpa" pisemna treść nie została odczytana.
Uchwałą z dnia [...] sierpnia 2013 r., Nr [...], Sejmik Województwa [...] odmówił uwzględnienia powyższego wezwania do usunięcia naruszenia prawa, wskazując na braki formalne pełnomocnictwa oraz brak legitymacji skargowej po stronie składającej wezwanie, a także to, że nie doszło do naruszenia art. 37 ust. 2 ustawy o samorządzie województwa, bowiem z przepisu tego nie wynika, by uzasadnienie przyczyny odwołania miało zawierać jakieś szczegółowe elementy. Jeśli przyczyna odwołania Marszałka nie budziła wątpliwości radnych, to oznacza, że była dla nich wystarczająca.
Skargę na uchwałę Sejmiku Województwa [...] Nr [...] z dnia [...] maja 2013 r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, złożyła A. R., wnosząc o stwierdzenie jej nieważności.
Zdaniem skarżącej ww. uchwała została wydana z istotnym naruszeniem prawa, tj. art. 37 ust. 2 ustawy o samorządzie województwa. W ocenie skarżącej naruszenie to polegało na podjęciu powyższej uchwały pomimo, że skierowany do Sejmiku Województwa Podkarpackiego wniosek inicjujący postępowanie w tej sprawie nie spełniał obligatoryjnego wymogu pisemnego uzasadnienia przyczyn odwołania Marszałka. W dalszej części ponowiona została argumentacja przedstawiona uprzednio w wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa. Wskazano, że w następstwie zarzucanego naruszenia prawa zachodzi zarówno przesłanka naruszenia praw osób trzecich określona w art. 91 ust. 1 ustawy o samorządzie województwa, jak też przesłanka naruszenia interesu prawnego, określona w art. 90 ust. 1 ustawy o samorządzie województwa w zw. z art. 50 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) zwanej dalej "p.p.s.a.". Skarżąca podkreśliła, że jako mieszkanka województwa podkarpackiego ma prawo oczekiwać, że pochodzące z wyborów pośrednich organy samorządu województwa będą ukonstytuowane w sposób odpowiadający wymogom ustawy. "Dotykają" ją bowiem decyzje administracyjne wydawane przez Marszałka, jak też akty normatywne wydawane przez Zarząd Województwa. Skoro więc organy Województwa, powołując inne organy, działają jawnie i osoba określona w art. 90 ust. 1 ustawy o samorządzie województwa dostrzega nielegalność ich działania w tak doniosłych dla wspólnoty samorządowej sprawach jak ustrój organów wykonawczych, to brak podstaw do odmawiania jej legitymacji skargowej w zakresie uruchomienia sądowej kontroli legalności aktu kreującego organy wykonawcze Województwa. Skarżąca wskazała, że jej interes prawny ma charakter indywidualny, aktualny (odnosi się do bieżącego ustroju organu wspólnoty samorządowej) i konkretny (powołanie się nań następuje z uwzględnieniem skutku nielegalności działania władzy publicznej).