Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Maria Rzążewska Sędziowie sędzia NSA Alicja Plucińska - Filipowicz (spr.) sędzia NSA Jerzy Siegień Protokolant Anna Połoczańska po rozpoznaniu w dniu 16 marca 2009 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Głównego Lekarza Weterynarii od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 30 października 2007 r. sygn. akt IV SA/Wa 1714/07 w sprawie ze skargi L. S. na decyzję Głównego Lekarza Weterynarii z dnia [...] lipca 2007 r. nr [...] w przedmiocie nakazu zniszczenia przesyłki puszkowanej karmy dla zwierząt 1. uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie, 2. zasądza od L. S. na rzecz Głównego Lekarza Weterynarii kwotę 300 ( trzysta ) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 30 października 2007 r. sygn. akt IV SA/Wa 1714/07 po rozpoznaniu skargi L. S. na decyzję Głównego Lekarza Weterynarii z dnia [...] lipca 2007 r. utrzymującą w mocy decyzję Granicznego Lekarza Weterynarii w Szczecinie z dnia [...] maja 2007 r. w sprawie nakazu zniszczenia sprowadzonej przez skarżącego prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą [...] w S. przesyłki puszkowanej karmy dla zwierząt - uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu pierwszej instancji.
W uzasadnieniu wyroku podano, że spedytor "[...]" w S. działając na rzecz skarżącego zgłosił do weterynaryjnej kontroli granicznej przesyłkę 185 opakowań puszkowanej karmy dla zwierząt sprowadzonej ze Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej. Weterynaryjna kontrola graniczna wykazała, że karma ta nie jest opakowana w sposób wymagany art. 30 ust. 2 ustawy z dnia 22 lipca 2006 r. o paszach /Dz. U. Nr 144, poz. 1045/, to jest nie zawiera odpowiednich etykiet w języku polskim. Wezwany przez organ pierwszej instancji do wykonania w związku z tym odpowiednich czynności spedytor wspólnie ze skarżącym jako importerem zajął stanowisko, że wezwanie nie jest oparte na właściwej podstawie prawnej, bowiem powołane przepisy nie odnoszą się do zwierząt domowych, dla których jest przeznaczona przedmiotowa karma.
Spedytor powiadomił ponadto organ o gotowości zaopatrzenia opakowań w odpowiednie etykiety. Po kolejnej wymianie korespondencji ze spedytorem organ wydał decyzję nakazującą zniszczenie przesyłki wobec braku oznakowania jej w języku polskim, wymaganego ustawą o paszach, doręczając tę decyzję spedytorowi. W dniu 31 maja 2007 r. skarżący powiadomił organ o wypowiedzeniu spedytorowi pełnomocnictwa do reprezentowania go w przedmiotowej sprawie, zaś w dniu 11 czerwca 2007 r. wniósł odwołanie od decyzji organu pierwszej instancji, podnosząc w szczególności wydanie jej na podstawie niewłaściwego przepisu /nie mającego zastosowania w odniesieniu do karmy dla zwierząt domowych/.
Główny Lekarz Weterynarii utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję podzielając stanowisko wyrażone przez organ pierwszej instancji. Powołał się przy tym na art. 46 ust. 1 ustawy z dnia 22 lipca 2006 r. o paszach, rozdział V rozporządzenia /WE/ nr 882/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie kontroli urzędowych przeprowadzanych w celu sprawdzenia zgodności z prawem paszowym i żywnościowym oraz regułami dotyczącymi zdrowia zwierząt i dobrostanu zwierząt /Dz. Urz. UE I. 165 z 30.04.2004, str. 1; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 3, t. 45, str. 200/, z przepisami o weterynaryjnej kontroli granicznej oraz ustawą. Zgodnie z art. 19 ww. rozporządzenia pasze lub żywność przywożone z państw trzecich nie należących do Unii Europejskiej, które nie są zgodne z wymogami prawa paszowego lub żywnościowego, podlegają urzędowemu zatrzymaniu przez właściwy organ, zaś po wysłuchaniu podmiotów gospodarczych prowadzących przedsiębiorstwo paszowe lub żywnościowe, odpowiedzialnych za przesyłkę, właściwy organ wydaje polecenie zniszczenia takich pasz lub żywości lub wysłania z powrotem poza Wspólnotę, pod określonymi warunkami. W ocenie organu powyższe przepisy należy stosować harmonijnie z normą wynikającą z art. 34 ust. 2 pkt 1 ustawy o weterynaryjnej kontroli granicznej. Jeżeli nie zachodzi możliwość odesłania przesyłki /na co importer nie wyraził zgody/, przesyłkę należy zniszczyć. Ma w sprawie zastosowanie art. 30 ust. 1 i 2 ustawy o paszach wymagający odpowiedniego oznakowania materiałów paszowych, mieszanek paszowych wprowadzanych do obrotu. Stosownie do art. 3 ust. 4 rozporządzenia /WE/ Nr 178/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 stycznia 2002 r. ustanawiającego ogólne zasady i wymagania prawa żywnościowego powołującego Europejski Urząd do spraw Bezpieczeństwa Żywności oraz ustanawiającego procedury w zakresie bezpieczeństwa żywności /Dz. Urz. WE I, 31 z 1.02.2002 str. 1 ze zm. Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 15. t. 6, str. 463 ze zm./ zawierającego definicję "pasza", lub "materiały paszowe", oznaczają one substancje lub produkty, w tym dodatki, przetworzone, częściowo przetworzone lub nieprzetworzone, przeznaczone do karmienia zwierząt. Rozporządzenie Nr 178/2002 przez zwierzęta rozumie wyłącznie zwierzęta hodowlane, na co wskazuje art. 3 pkt 1, jednakże ustawa o paszach korzystając z definicji paszy posługuje się własną definicją zwierząt zaczerpniętą z Rozporządzenia Nr 1774/2002 określającą zwierzęta jako każde zwierzę należące do kręgowców lub bezkręgowców /włącznie z rybami, gadami i płazami/.