Dnia 15 stycznia 2019 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Jacek Chlebny Sędziowie sędzia NSA Barbara Adamiak /spr./ sędzia del. WSA Kazimierz Bandarzewski Protokolant starszy asystent sędziego B. Z.-G. po rozpoznaniu w dniu 15 stycznia 2019 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej M. B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 19 października 2016 r. sygn. akt VII SA/Wa 2539/15 w sprawie ze skargi M. B. na postanowienie Ministra Zdrowia z dnia 12 sierpnia 2015 r. nr ... w przedmiocie nałożenia grzywny w celu przymuszenia oddala skargę kasacyjną
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 19 października 2016 r. sygn. akt VII SA/Wa 2539/15 oddalił skargę M. B. na postanowienie Ministra Zdrowia z dnia 12 sierpnia 2015 r. znak ... w przedmiocie nałożenia grzywny w celu przymuszenia.
Wyrok zapadł w następującym stanie sprawy:
Postanowieniem z dnia 12 sierpnia 2015 r. nr ..., Minister Zdrowia, na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 w zw. z art. 144 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2013 r. poz. 267 ze zm.; dalej: k.p.a.) oraz art. 119 § 1 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz.U. z 2014 r. poz. 1619; dalej: u.p.e.a.), utrzymał w mocy postanowienie Wojewody K. z dnia 15 grudnia 2014 r., znak ..., o nałożeniu na M. B. grzywny w celu przymuszenia do poddania syna J. B. urodzonego 13 sierpnia 2011 r. obowiązkowym szczepieniom ochronnym.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wskazał, że w niniejszej sprawie zaistniały przesłanki nałożenia grzywny w celu przymuszenia.
Zdaniem Sądu, obowiązku szczepienia dziecka nie może wykonać inna osoba, poza tą której ten obowiązek dotyczy. Skarżąca sprawuje opiekę nad synem J. B., a więc spoczywa na niej odpowiedzialność wynikająca z art. 5 ust. 2 ustawy o zapobieganiu zakażeniom, zgodnie z którym w przypadku osoby nieposiadającej pełnej zdolności do czynności prawnych odpowiedzialność za wypełnienie obowiązków, o których mowa w ust. 1, ponosi osoba, która sprawuje prawną pieczę nad osobą małoletnią lub bezradną, albo opiekun faktyczny w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 listopada 2008 r. o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta (Dz.U. z 2012 r. poz. 159 i 742).
W ocenie Sądu pierwszej instancji, uwzględnienie zarzutów skargi podważających istnienie obowiązku, tryb szczepień ochronnych, czy też wskazujących na niewykonalność obowiązku szczepień w niniejszym postępowaniu nie było możliwe, bowiem tego rodzaju zarzuty mogły znaleźć uzasadnienie wyłącznie jako zarzuty do postępowania egzekucyjnego. Jak zauważono w orzecznictwie sądów administracyjnych niedopuszczalne jest zgłaszanie w zażaleniu na postanowienie w przedmiocie nałożenia grzywny w celu przymuszenia okoliczności wskazanych w art. 33 u.p.e.a., gdyż zażalenie takie stanowiłoby w istocie zarzut w sprawie prowadzenia postępowania egzekucyjnego (por. wyrok WSA w Gorzowie Wlkp. z 28 marca 2012 r., II SA/Go 61/12; wyrok WSA w Krakowie z 22 sierpnia 2012 r., II SA/Kr 1099/11, CBOSA).
Mając na uwadze zarzuty naruszenia art. 77 § 1 k.p.a. oraz art. 124 § 2 k.p.a., wady nieważności zaskarżonego postanowienia oraz art. 119 § 1 u.p.e.a., Sąd zauważył, że dotyczą one w istocie rozumienia treści art. 17 ust. 2 ustawy o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi. Zgodnie z tym przepisem wykonanie obowiązkowego szczepienia ochronnego jest poprzedzone lekarskim badaniem kwalifikacyjnym w celu wykluczenia przeciwwskazań do wykonania obowiązkowego szczepienia ochronnego. Z dalszych przepisów powołanej ustawy (art. 17 ust. 3 i 4) wynika, że lekarskie badanie kwalifikacyjne bezpośrednio poprzedza szczepienie ochronne. Treści tego przepisu nie można zatem wykładać tak jak skarżący, czyli że badanie to jest przesłanką, od której zależy powstanie obowiązku poddania się szczepieniu ochronnemu.