1. Okoliczność, że określony program (akt planowania) uchwalany przez radę gminy zawiera postanowienia jednostkowe i konkretne sama przez się nie pozbawia takiego aktu charakteru aktu prawa miejscowego.
2. Zamieszczenie w programie zapobiegającym bezdomności zwierząt takich indywidualno - konkretnych postanowień wynika wprost z art. 11a ust. 2 pkt 7 i ust. 4 ustawy o ochronie zwierząt. Brak tych niezbędnych na mocy ustawy postanowień stanowi niewypełnienie zakresu upoważnienia ustawowego.
3. Uchwalenie przez radę gminy obliatoryjnego programu opieki nad bezdomnymi zwierzętami, zawierającego ustawowo określone elementy, w żaden sposób nie narusza kompetencji organu wykonawczego.
Dnia 13 marca 2013 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Małgorzata Stahl /spr./ sędzia NSA Jerzy Bujko sędzia NSA Leszek Kamiński Protokolant starszy asystent sędziego Iwona Ścieszka po rozpoznaniu w dniu 13 marca 2013 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej Gminy T. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 27 września 2012 r. sygn. akt II SA/Lu 591/12 w sprawie ze skargi Gminy T. na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody Lubelskiego z dnia [...] kwietnia 2012 r. nr [...] w przedmiocie nieważności uchwały organu gminy w sprawie określenia programu opieki nad zwierzętami bezdomnymi oraz zapobieganiu bezdomności zwierząt oddala skargę kasacyjną
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie, wyrokiem z dnia 27 września 2012 r., sygn. akt II SA/Lu 591/12 oddalił skargę Gminy T. na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody Lubelskiego z dnia [...] kwietnia 2012 r., nr [...] w przedmiocie nieważności uchwały organu gminy w sprawie określenia programu opieki nad zwierzętami bezdomnymi oraz zapobiegania bezdomności.
W uzasadnieniu wyroku Sąd wskazał, że zaskarżone rozstrzygnięcie nadzorcze zostało wydane przez Wojewodę Lubelskiego na podstawie art. 91 ust. 1 i ust. 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz.U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591, ze zm., dalej: u.s.g.). Jak podkreślił Wojewoda w uzasadnieniu tego rozstrzygnięcia, Rada Gminy T. podjęła przedmiotową uchwałę działając m.in. na podstawie art. 11 a ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt. Przepis art. 11a ust. 2 tej ustawy zawiera katalog zagadnień, które rada gminy, podejmując uchwałę w sprawie przyjęcia programu opieki nad bezdomnymi zwierzętami oraz zapobiegania bezdomności zwierząt, powinna szczegółowo określić w programie. W ocenie organu nadzoru uchwalony przez Radę Gminy T. program opieki nad bezdomnymi zwierzętami i zapobiegania bezdomności zwierząt nie wypełnia zakresu spraw przekazanego do uregulowania przez ustawodawcę w art. 11a ust. 2 ustawy o ochronie zwierząt, co ma istotny wpływ na ocenę zgodności tego aktu z prawem.
Wojewoda podkreślił , że z art. 11a ust. 2 pkt 1 ustawy wynika konieczność zawarcia w programie uregulowań dotyczących zapewnienia bezdomnym zwierzętom miejsca w schronisku dla zwierząt. Rada powyższego obowiązku nie wypełniła, bowiem nie wskazała w uchwale adresu konkretnego schroniska, do którego należy przewozić bezdomne zwierzęta. Jak wynika z treści załącznika uchwały zadanie realizowane będzie poprzez umieszczanie bezdomnych zwierząt w schronisku zapewniającym miejsca dla zwierząt dostarczonych do schroniska (§ 1 ust. 1 załącznika do uchwały). Uchwała nie zawiera także wskazania miejsca, w którym będą przebywać odłowione zwierzęta ani wskazania, jaki konkretnie podmiot zobowiązany będzie do zapewnienia całodobowej opieki weterynaryjnej, w przypadku wystąpienia zdarzeń drogowych z udziałem zwierząt. Zgodnie z brzmieniem § 3 ust. 1 programu odławianie bezdomnych zwierząt realizują podmioty spełniające wymagania wynikające z odrębnych przepisów na podstawie umowy. Odłowione z terenu Gminy zwierzęta w celu zapewnienia dalszej opieki, będą niezwłocznie umieszczane w schronisku (§ 3 ust. 4 programu). Natomiast w § 8 programu określono, że w celu zapewnienia całodobowej opieki weterynaryjnej w przypadkach zdarzeń drogowych z udziałem zwierząt zostanie zawarta umowa z podmiotem prowadzącym zakład leczniczy dla zwierząt. Powyższe ustalenia zawarte w § 3 ust. 1 i ust. 4 oraz § 8 w ocenie organu nadzoru nie wypełniają upoważnienia określonego w art. 11a ust. 2 pkt 3 i pkt 8 ustawy o ochronie zwierząt.
W ocenie organu nadzoru nie jest również wypełnieniem delegacji ustawowej określonej w art. 11 a ust. 2 pkt 7 ustawy zawarte w § 7 programu postanowienie, iż w celu zapewnienia miejsca dla zwierząt gospodarskich wskazane będzie gospodarstwo rolne spełniające wymagania wynikające z odrębnych przepisów. Umieszczanie zwierząt gospodarskich we wskazanym gospodarstwie rolnym będzie prowadzone na podstawie umowy zawartej z podmiotem prowadzącym gospodarstwo. Z ustawy wprost wynika bowiem, że wskazanie gospodarstwa rolnego winno nastąpić w programie, a nie w drodze umowy.