Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Włodzimierz Ryms sędzia NSA Jacek Chlebny sędzia NSA Stanisław Nowakowski (spr.) Protokolant Krzysztof Tkacz po rozpoznaniu w dniu 28 lutego 2007 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej B. J. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 8 grudnia 2005r. sygn. akt II SA/Kr 2819/01 w sprawie ze skargi B. J. na decyzję Kierownika Urzędu d/s Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] września 2001r. nr [...] w przedmiocie pozbawienia uprawnień kombatanckich oddala skargę kasacyjną.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie podzielił ustalenia organów administracji zawarte w zaskarżonej decyzji Kierownika Urzędu do Spraw kombatantów i osób represjonowanych z dnia [...] września 2001 r., że skarżący B. J. był od 25 lutego 1945 r. do 31 grudnia 1973 r. zatrudniony w organach bezpieczeństwa publicznego, co wynika z zaświadczenia Komendy Wojewódzkiej Policji w K. z dnia 31 lipca 2000 r. i akt kombatanckich ZBoWiD. Zatrudnienie w strukturze Urzędu Bezpieczeństwa powoduje, że stosownie do art. 21 ust. 2 pkt 4 lit. a ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego (Dz. U. z 1997 r. Nr 142, poz. 950 ze zm., zwanej dalej ustawą o kombatantach, "Uprawnienia kombatanckie nie przysługują osobie, która w latach 1944-1956 pełniła służbę lub funkcję i była zatrudniona w strukturach Urzędów Bezpieczeństwa, Służby Bezpieczeństwa i Informacji Wojskowej, a także nadzorujących je komórkach jednostek zwierzchnich związanych ze stosowaniem represji wobec osób działających na rzecz suwerenności i niepodległości Rzeczpospolitej Polskiej". W związku z powyższym osoby takie na podstawie art. 25 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o kombatantach w związku z art. 21 ust. 2 pkt 4 lit. a zostają pozbawione uprawnień kombatanckich.
W odniesieniu do zarzutów skargi Sąd pierwszej instancji podniósł, że działalności skarżącego w ruchu oporu w okresie 1943-1945 nikt nie kwestionuje i gdyby skarżący w późniejszym okresie nie był funkcjonariuszem UBP, to spełniłby warunki z art. 1 ust. 2 pkt 3 ustawy o kombatantach i uprawnienia kombatanckie nabyte na podstawie decyzji Zarządu Wojewódzkiego ZBoWiD w K. by zachował. Z uwagi jednak na podjęcie wskazanego zatrudnienia w organach bezpieczeństwa publicznego stosownie do treści przepisu art. 21 ust. 2 pkt 4 lit. a ustawy o kombatantach musiał przedmiotowych uprawnień zostać pozbawiony.
Skarżący podnosił w skardze, a także w piśmie z dnia 8 maja 2000 r., że do pracy w organach bezpieczeństwa został skierowany przez swojego dowódcę z AL., jednakże okoliczności tej w żaden sposób nie wykazał. Sąd podkreśli, że ciężar dowodu w tym zakresie spoczywał na skarżącym, o czym został pouczony przez Kierownika Urzędu w piśmie z dnia 17 lipca 2000 r., w którym został wezwany o wskazanie stosownych dowodów i skutkach ich nieprzedstawienia.
Odnosząc się do kolejnego zarzutu wskazanego w skardze a dotyczącego zastosowania art. 1 ust. 2 pkt 6 ustawy ("uczestniczenie w walkach w jednostkach Wojska Polskiego oraz zmilitaryzowanych służbach państwowych z oddziałami Ukraińskiej Powstańczej Armii oraz grupami Wehrwolfu,") Sąd podniósł, że za działalność kombatancką uznaje się uczestniczenie w walkach w jednostkach Wojska Polskiego oraz zmilitaryzowanych służbach państwowych z wymienionymi w przepisie ugrupowaniami, ale skarżący, co wynika z dokumentów zgromadzonych przez ZBoWiD, nie uczestniczył w walkach z takimi jednostkami, a ponadto brał udział w walkach jako funkcjonariusz organów bezpieczeństwa, które nie były jednostkami zmilitaryzowanymi. Sąd pierwszej instancji podkreślił jednak, że nawet gdyby skarżący spełnił wszystkie przesłanki określone w tym przepisie, to z uwagi na zatrudnienie w strukturach b. PUBP uprawnienia kombatanckie by mu nie przysługiwały.