Dnia 15 stycznia 2019 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Jacek Chlebny Sędziowie sędzia NSA Barbara Adamiak sędzia del. WSA Kazimierz Bandarzewski /spr./ Protokolant starszy asystent sędziego Beata Zborowska-Guziuk po rozpoznaniu w dniu 15 stycznia 2019 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Spółdzielni Mieszkaniowej (...) z siedzibą w S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 8 listopada 2016 r. sygn. akt II SA/Lu 653/16 w sprawie ze skargi Spółdzielni Mieszkaniowej (...) z siedzibą w S. na uchwałę Rady Gminy (...) z dnia 17 marca 2016 r. nr (...) w przedmiocie regulaminu dostarczania wody 1. uchyla zaskarżony wyrok i stwierdza nieważność § 5 pkt 1 załącznika do zaskarżonej uchwały w zakresie słów: "numer PESEL lub REGON, numer NIP (jeśli osoba taka go posiada)"; 2. w pozostałym zakresie skargę oddala; 3. zasądza od Gminy (...) na rzecz Spółdzielni Mieszkaniowej (...) z siedzibą w S. kwotę 600 (sześćset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 8 listopada 2016 r. sygn. akt II SA/Lu 653/16, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie oddalił skargę Spółdzielni Mieszkaniowej (...) w S. (zwanej dalej Spółdzielnią) na uchwałę Rady Gminy (...) z dnia 17 marca 2016 r. nr (...) zawierającą w załączniku regulamin dostarczania wody na terenie Gminy (...) (zwany dalej Regulaminem).
W uzasadnieniu powyższego wyroku Sąd wskazał, że Spółdzielnia wyczerpała tryb wezwania organu gminy do usunięcia naruszenia prawa i z zachowaniem terminu określonego w art. 53 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r. poz. 718) dalej w skrócie "P.p.s.a." wniosła skargę do Sądu. W ocenie Sądu skarżąca wykazała, że zapisy zaskarżonej uchwały oddziaływają na jej uprawnienia i obowiązki.
Sąd podkreślił, że pomimo oddziaływania na interes prawny skarżącej, wskutek podjęcia zaskarżonej uchwały, organ stanowiący Gminy nie naruszył prawa.
Sąd opisał treść § 4 Regulaminu i wskazał, że w świetle jego § 5 wniosek właściciela lub zarządcy budynku wielolokalowego lub budynków wielolokalowych o zawarcie umowy o zaopatrzenie w wodę przez przedsiębiorstwo wodociągowe z osobą korzystającą z lokalu powinien zawierać elementy wskazane w § 4 Regulaminu, a ponadto: (1) imię, nazwisko (lub nazwę), numer PESEL lub REGON, numer NIP (jeśli osoba taka go posiada) oraz adres osoby korzystającej z lokalu, co do której składany jest wniosek o zawarcie umowy wraz z umocowaniem do złożenia wniosku w imieniu i na rzecz tej osoby; (2) wskazanie lokalu, co do którego wnioskodawca żąda zawarcia umowy; (3) oświadczenie osoby korzystającej z lokalu o wyrażeniu zgody na przetwarzanie danych osobowych przez przedsiębiorstwo wodociągowe wyłącznie w celu zawarcia umowy; (4) oświadczenie wnioskodawcy o poinformowaniu osoby korzystającej z lokalu o zasadach rozliczeń, o których mowa w art. 6 ust. 6 pkt 3 i 4 ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków (Dz. U. z 2015 r. poz. 139) dalej zwanej w skrócie "u.z.z.w." oraz o obowiązku regulowania dodatkowych opłat wynikających z taryf za dokonywane przez przedsiębiorstwo wodociągowe rozliczenie; (5) schemat wewnętrznej instalacji wodociągowej w budynku wielolokalowym za wodomierzem głównym, wraz z określeniem lokalizacji wszystkich punktów czerpalnych w budynku; (6) wskazanie ilości lokali w budynku wielolokalowym oraz wskazanie ilości osób korzystających z poszczególnych lokali.
Sąd przytoczył wynikającą z art. 2 pkt 3 u.z.z.w. definicję "odbiorcy usług" i stwierdził, że treść zaskarżonej uchwały prowadzi do wniosku, że Rada Gminy - w § 12 ust. 2 Regulaminu - w przypadkach nieplanowanych przerw lub ograniczeń w dostawie wody, o ile przewidywany czas ich trwania przekracza 12 godzin, objęła wszystkich odbiorców obowiązkiem powiadomienia przez przedsiębiorstwo wodociągowe o takiej przerwie. Wniosek taki wynika jednoznacznie z interpretacji przepisów Regulaminu, który - jako akt prawa miejscowego (co wynika z art. 19 ust. 1 zd. 2 u.z.z.w.) - nie może być wykładany jedynie przy użyciu dyrektyw językowych. Mając na uwadze konieczność stosowania reguł wykładni systemowej i funkcjonalnej powołanego wyżej przepisu Sąd stwierdził, że treść § 12 ust. 3 Regulaminu pozwala przedsiębiorstwu poinformować o takiej przerwie właściciela lub zarządcy budynku wielolokalowego oraz osoby korzystające z lokali, z którymi przedsiębiorstwo zawarło umowy o zaopatrzenie w wodę, dodatkowo - także w inny sposób niż zwyczajowo przyjęty. Indywidualne informowanie wszystkich odbiorców usług w przypadku nieplanowanych przerw w dostawie wody niewątpliwie sparaliżowałoby pracę przedsiębiorstwa z uwagi na skalę niezbędnych do podjęcia w tym przypadku działań, co jest oczywiste w świetle doświadczenia życiowego. Sąd pierwszej instancji stwierdzi, że zarzut dotyczący naruszenia zasady równego traktowania odbiorców wody wynikał z wadliwej interpretacji § 12 ust. 3 Regulaminu.