Sprawa ze skargi na postanowienie Małopolskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Krakowie w przedmiocie stwierdzenia wniesienia zażalenia z uchybieniem terminu
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Anna Łuczaj Sędziowie sędzia NSA Maria Czapska - Górnikiewicz del.sędzia WSA Jarosław Stopczyński (spr.) Protokolant Renata Sapieha po rozpoznaniu w dniu 26 marca 2009 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej A. B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 30 listopada 2007 r. sygn. akt II SA/Kr 31/07 w sprawie ze skargi A. B. na postanowienie Małopolskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Krakowie z dnia [...] października 2006 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia wniesienia zażalenia z uchybieniem terminu oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie strona 1/2

Wyrokiem z dnia 30 listopada 2007 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie oddalił skargę A. B. na postanowienie Małopolskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Krakowie z dnia [...] października 2006 r. Nr [...] dotyczące stwierdzenia wniesienia zażalenia z uchybieniem terminu.

Sąd I-ej instancji podniósł, iż Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w Miechowie postanowieniem z dnia [...] października 2006 r. nałożył na A. B. obowiązek przeprowadzenia i dostarczenia ekspertyzy technicznej. Postanowienie to zostało jej doręczone w dniu 5 października 2006 r.

W dniu 13 października 2006 r. A. B. wniosła zażalenie na w/w postanowienie.

Postanowieniem z dnia [...] października 2006 r. Małopolski Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego w Krakowie stwierdził wniesienie zażalenia z uchybieniem terminu.

Na to postanowienie A. B. wniosła w dniu 23 listopada 2006 r. skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie wyjaśniając, że spóźnienie wynikło stąd, że jest osobą w podeszłym wieku i opiekuje się dwójką niepełnosprawnych dzieci. Opóźnienie było nieznaczne, a nikt jej nie poinformował o prawie wniesienia wniosku o przywrócenie terminu. W odpowiedzi na skargę wniesiono o jej oddalenie.

Sąd I - ej instancji podniósł, iż zgodnie z art. 141 § 2 k.p.a. zażalenie wnosi się w terminie siedmiu dni od dnia doręczenie postanowienia stronie. Nie ma wątpliwości, że zaskarżone postanowienie zostało doręczone A. B. w dniu 5 października 2006 r. (zwrotne potwierdzenie odbioru), a zażalenie wniosła ona dnia 13 października 2006 r. (datownik PINB z adnotacją o osobistym wniesieniu zażalenia), t.j. w ósmym dniu od doręczenia postanowienia. Nie może tu mieć znaczenia niewielkie przekroczenie terminu ani sytuacja rodzinna skarżącej. Dlatego też zaskarżone postanowienie jest zgodne z prawem.

Skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego złożyła A. B. wnosząc o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uchylenie postanowienia Małopolskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Krakowie z dnia [...] października 2006 r., ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji, oraz o zasądzenie od Małopolskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Krakowie na rzecz skarżącej kosztów postępowania sądowego według norm przepisanych, a nadto przyznanie pełnomocnikowi zwrotu kosztów pomocy prawnej udzielonej skarżącej z urzędu, gdyż koszty te nie zostały pokryte w całości ani w części.

Zaskarżonemu wyrokowi zarzucono naruszenie przepisów postępowania poprzez uchybienie art. 145 § 1 pkt. 1 lit. c ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Wskazano, iż rozpoznając sprawę Sąd pominął okoliczność, iż zaskarżone postanowienie zapadło z uchybieniem art. 9 k.p.a., które to uchybienie istotnie wpłynęło na jego treść. Wskazano, iż składając zażalenie skarżąca nie została poinformowana przez pracownika organu o tym, iż przysługuje jej prawo do złożenia wniosku o przywrócenie terminu, mimo tego iż jest osobą w bardzo podeszłym wieku, a zażalenie wnoszone było z opóźnieniem. Organy o takiej możliwości powinny pouczyć, właśnie z uwagi na brzmienie art. 9 k.p.a. Pogląd taki wyrażony został min. wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 12 stycznia 1994 r. (SA/Ł 15/93, Prok. i Pr. 1995/2).

Strona 1/2