Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Alicja Plucińska - Filipowicz Sędziowie Sędzia NSA Marek Gorski Sędzia NSA Zygmunt Niewiadomski (spr.) Protokolant Mariusz Szufnara po rozpoznaniu w dniu 8 marca 2007r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej H. Z. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 27 października 2005 r. sygn. akt II SA/Gd 195/04 w sprawie ze skargi H. Z. na decyzję Wojewody Pomorskiego z dnia [...] lutego 2004 r. nr [...] w przedmiocie wygaśnięcia decyzji o pozwoleniu na budowę oddala skargę kasacyjną
Wyrokiem z dnia 27 października 2005 r., sygn. akt II SA/Gd 195/04 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku oddalił skargę H. Z. na decyzję Wojewody Pomorskiego z dnia [...] lutego 2004 r., znak: [...] w przedmiocie wygaśnięcia decyzji o pozwoleniu na budowę.
W uzasadnieniu orzeczenia Sąd I instancji podał, że decyzją z dnia 5 czerwca 1992 r. Prezydent Miasta G. zatwierdził projekt budowlany i udzielił Spółdzielni Mieszkaniowej [...] pozwolenia na budowę pawilonu usług medycznych w G. przy ul. H.
Pismem z dnia 29 marca 2000 r. H. Z. - właścicielka sąsiedniej nieruchomości wystąpiła z wnioskiem o stwierdzenie wygaśnięcia decyzji z uwagi na fakt, że od 1993 r. budowa nie była realizowana.
Po przeprowadzeniu rozprawy administracyjnej organ I instancji uznał, że przerwa w budowie wyniosła ponad dwa lata i stwierdził wygaśnięcie decyzji o pozwoleniu na budowę.
Po utrzymaniu powyższej decyzji w mocy, została złożona skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego w wyniku której rozpoznania wyrokiem z dnia 24 lipca 2002 r., sygn. akt II SA/Gd 2779/00 NSA uchylił obie decyzje i wskazał na konieczność uzupełnienia postępowania dowodowego.
W wyniku ponownego rozpoznania sprawy, Prezydent Miasta G. decyzją z dnia [...] grudnia 2003 r. odmówił stwierdzenia wygaśnięcia decyzji o pozwoleniu na budowę. Odwołanie od tej decyzji złożyła H. Z., a w wyniku jego rozpoznania Wojewoda Pomorski decyzją z dnia [...] lutego 2004 r. utrzymał w mocy rozstrzygnięcie organu I instancji. W uzasadnieniu wskazano, że zapisy w dzienniku budowy oraz wnioski z opinii biegłego wskazują, że budowa nie była przerwana na okres ponad dwóch lat.
Na powyższą decyzję H. Z. złożyła skargę do sądu administracyjnego. W skardze zarzuciła naruszenie przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego oraz art. 37 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku oddalił skargę stwierdzając, że zaskarżona decyzja jest zgodna z przepisami prawa.
W ocenie Sądu wynikająca z przepisu art. 37 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane deklaratywność decyzji o stwierdzeniu wygaśnięcia pozwolenia na budowę, ma taki skutek, że ustalenie organu stwierdzające fakt wygaśnięcia musi mieć walor pewności oparty na bezspornym materiale dowodowym. Sąd stwierdził, że organy orzekające w sprawie w sposób wyczerpujący przeprowadziły postępowanie dowodowe w zakresie powołanego przepisu art. 37 ustawy, a zebrany materiał dowodowy uzasadniał wydanie decyzji niestwierdzającej wygaśnięcia decyzji o pozwoleniu na budowę. Postępowania w tym przedmiocie nie można jednak utożsamiać z restrykcją w znaczeniu "karania" inwestora za przerwę w budowie.
Dodatkowo Sąd podniósł, że o ile nie ulega wątpliwości, że właściciel sąsiedniej nieruchomości zawsze posiada przymiot strony w postępowaniu o zatwierdzenie projektu budowlanego i udzielenie pozwolenia na budowę, to w przypadku postępowania w trybie art. 37 Prawa budowlanego, kwestia ta nie jest taka oczywista. Sąd uznał, że skarżąca H. Z. nie wykazała na czym polega naruszenie jej chronionego prawem indywidualnego interesu prawnego poprzez - jak twierdzi - przekroczenie przez inwestora dwuletniego okresu w zaniechaniu realizacji pozwolenia na budowę.