Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Anna Łuczaj Sędziowie sędzia NSA Wojciech Chróścielewski /spr./ sędzia NSA Wiesław Kisiel Protokolant Marcin Sikorski po rozpoznaniu w dniu 19 czerwca 2008 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej Miasta O. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 27 listopada 2007 r., sygn. akt II SA/Wr 320/07 w sprawie ze skargi Miasta O. na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody D. z dnia [...], nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności zarządzenia Burmistrza Miasta O. nr [...] z dnia [...] w sprawie szczegółowych wymagań jakie powinien spełniać przedsiębiorca ubiegający się o uzyskanie zezwolenia na odbieranie odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości oraz opróżnianie zbiorników bezodpływowych i transport nieczystości ciekłych na terenie miasta O. oddala skargę kasacyjną
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu wyrokiem z dnia 27 listopada 2007 r., sygn. akt II SA/Wr 320/07 oddalił skargę Miasta O. na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody D. z dnia [...], nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności zarządzenia Burmistrza Miasta O. Nr [...] z dnia [...] w sprawie szczegółowych wymagań, jakie powinien spełniać przedsiębiorca ubiegający się o uzyskanie zezwolenia na odbieranie odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości oraz opróżnianie zbiorników bezodpływowych i transport nieczystości ciekłych na terenie miasta O..
Wyrok został wydany w następujących okolicznościach sprawy. W dniu [...] Wojewoda D. na podstawie art. 91 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz.U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 z późn. zm.) wydał rozstrzygnięcie nadzorcze, w którym stwierdził nieważność wskazanego wyżej zarządzenia Burmistrza Miasta O. Nr [...] z dnia [...] W uzasadnieniu tego rozstrzygnięcia wskazano, że zarządzenie Burmistrza Miasta O. wpłynęło do organu nadzoru w dniu [...] W toku badania legalności przedmiotowego zarządzenia Wojewoda stwierdził, że § 4 zarządzenia narusza w sposób istotny art. 13 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2000 r. o ogłaszaniu aktów normatywnych i niektórych innych aktów prawnych (Dz.U. z 2005 r. Nr 190, poz. 1606 z późn. zm.) oraz art. 88 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. Wojewoda D. wskazał, że zarządzenie wydane na podstawie art. 7 ust. 3a ustawy, określające warunki, jakie powinien spełniać przedsiębiorca ubiegający się o zezwolenie na odbiór odpadów, jest aktem prawa miejscowego. Zgodnie z art. 2 ust. 1 tej ustawy, ogłoszenie aktu normatywnego w Dzienniku Urzędowym jest obowiązkowe. Akty prawa miejscowego stanowione przez organy gmin podlegają ogłoszeniu w wojewódzkim dzienniku urzędowym (art. 13 pkt 2 ustawy) i wchodzą w życie - co do zasady - po upływie 14 dni od dnia ich ogłoszenia (art. 4 ust. 1 ustawy). Tymczasem zarządzenie będące przedmiotem rozstrzygnięcia nie zostało skierowane do publikacji w wojewódzkim dzienniku urzędowym zgodnie z ustawą.
Skargę na powyższe rozstrzygnięcie nadzorcze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu złożyło Miasto O., reprezentowane przez Burmistrza Miasta O.. Strona skarżąca wniosła o uchylenie zaskarżonego rozstrzygnięcia nadzorczego w całości oraz o zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych. W uzasadnieniu skargi wywodzono, że stanowisko Wojewody jest niezgodne z prawem, ponieważ narusza art. 41 w związku z art. 42 ustawy o samorządzie gminnym.
W odpowiedzi na skargę Wojewoda D. wniósł o jej oddalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny oddalając zaskarżonym wyrokiem skargę stwierdził, iż przepis art. 7 ustawy z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (Dz.U. z 2005 r. Nr 236, poz. 2008 z późn. zm.), dając wójtowi, burmistrzowi lub prezydentowi miasta uprawnienie do określenia i podania do publicznej wiadomości wymagań, jakie powinien spełniać przedsiębiorca ubiegający się o uzyskanie zezwolenia na prowadzenie działalności w zakresie odbierania odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości, a także opróżniania zbiorników bezodpływowych i transportu nieczystości ciekłych, jest przepisem szczególnym w stosunku do art. 41 ustawy o samorządzie gminnym. Jak bowiem trafnie podkreślano w orzecznictwie sądowoadministracyjnym, unormowanie zawarte w art. 7 ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach daje wójtowi, burmistrzowi lub prezydentowi miasta uprawnienie do stanowienia przepisów prawa miejscowego. Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 29 grudnia 2005 r. sygn. akt II OSK 394/05 podkreślił, iż zarządzenie wydane na podstawie art. 7 ust. 3 ustawy z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach jest aktem prawa miejscowego