Dnia 30 listopada 2016 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Grzegorz Czerwiński (spr.) Sędziowie: sędzia NSA Małgorzata Miron sędzia del. NSA Anna Żak Protokolant: asystent sędziego Tomasz Muszyński po rozpoznaniu w dniu 30 listopada 2016 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej A. W. i B. W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 22 października 2014 r. sygn. akt IV SA/Wa 1490/14 w sprawie ze skargi A. W. i B. W. na decyzję Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia [...] maja 2014 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji o ustaleniu warunków lokalizacji inwestycji oddala skargę kasacyjną
Wyrokiem z dnia 22 października 2014 r., sygn. akt IV SA/Wa 1490/14 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę A. W. i B. W. na decyzję Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia [...] maja 2014 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji o ustaleniu warunków lokalizacji inwestycji.
Powyższy wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie zapadł w następującym stanie faktycznym i prawnym.
Decyzją z dnia [...] maja 2014 r. Minister Infrastruktury i Rozwoju utrzymał w mocy, po ponownym rozpatrzeniu sprawy, własną decyzję z dnia [...] kwietnia 2014 r., znak: [...], odmawiającą stwierdzenia nieważności decyzji Wojewody Łódzkiego z dnia [...] stycznia 2008 r., znak: [...], o ustaleniu warunków lokalizacji dla inwestycji polegającej na rozbudowie drogi krajowej nr [...] do parametrów drogi ekspresowej na odcinku P. - granica powiatu R. (od km [...] do km [...]) z wyłączeniem odcinka W. - T. (od km [...] do km [...]), oraz decyzji Ministra Infrastruktury z dnia [...] lipca 2008 r., znak: [...], uchylającej w części i orzekającej w tym zakresie co do istoty sprawy, a w pozostałej części utrzymującej w mocy ww. decyzję Wojewody Łódzkiego z dnia [...] stycznia 2008 r.
W uzasadnieniu decyzji Minister stwierdził, że analizując ponownie sprawę uznał, iż nie zachodzą przesłanki przemawiające za uchyleniem decyzji Ministra Infrastruktury i Rozwoju. Minister podtrzymał stanowisko zawarte w zaskarżonej decyzji z dnia [...] kwietnia 2014 r., znak: [...], wobec uznania, iż kwestionowana decyzja Wojewody Łódzkiego oraz decyzja Ministra Infrastruktury, nie są obarczone żadną z wad, o których mowa w art. 156 § 1 K.p.a.
Ustosunkowując się do zarzutu, spowodowania na skutek realizacji inwestycji utraty przez prowadzony przez skarżących bar statusu MOP Minister wyjaśnił, że zgodnie z § 110 ust. 1 rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 2 marca 1999 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać drogi publiczne i ich usytuowanie, droga w zależności od potrzeb może być wyposażona w obiekty i urządzenia obsługi uczestników ruchu. Do obiektów tych i urządzeń zalicza się w szczególności MOP, punkty kontroli samochodów ciężarowych, MPO, zatoki postojowe, zatoki autobusowe, perony tramwajowe, pętle autobusowe, place do zawracania, mijanki, przejścia dla pieszych.
Zgodnie z § 112 ust. 1 rozporządzenia MTiGM, MOP na drodze klasy A lub S powinien zapewnić obsługę uczestników ruchu w zakresie, o którym mowa w § 114. Przy przebudowie albo remoncie drogi klasy S dopuszcza się odrębne usytuowanie istniejących obiektów i urządzeń obsługi uczestników ruchu przy dodatkowej jezdni, która powinna być połączona z jezdnią drogi klasy S jednym wyjazdem i wjazdem.
W myśl § 114 ust. 1 rozporządzenia MTiGM, w celu określenia cech użytkowych MOP wyróżnia się następujące ich rodzaje:
1) MOP I - o funkcji wypoczynkowej: wyposażony w stanowiska postojowe (parking), jezdnie manewrowe, urządzenia wypoczynkowe, sanitarne i oświetlenie; dopuszcza się wyposażenie w obiekty małej gastronomii,