Ustalenie czy wystąpiło znaczące zwiększenie negatywnego oddziaływania na środowisko powinno sprowadzać się do sprawdzenia czy doszło do negatywnego oddziaływanie w dużym stopniu, przekraczającym przeciętną miarę korzystania ze środowiska jako całości.
Ocena, czy dane negatywne oddziaływanie na środowisko jest znaczące w odniesieniu do konkretnej instalacji musi uwzględniać specyficzne jej cechy i warunki eksploatacji. Ten sam rodzaj negatywnego oddziaływania na środowisko może dla jednej instalacji nie mieć charakteru znacząco zwiększającego, dla innej instalacji, z uwagi na różne jej funkcje, cele i rodzaj prowadzonej w niej działalności - to samo negatywne oddziaływanie będzie znacząco zwiększające negatywne oddziaływanie na środowisko.
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Małgorzata Miron Sędziowie sędzia NSA Arkadiusz Despot-Mładanowicz sędzia del. WSA Piotr Korzeniowski (spr.) po rozpoznaniu w dniu 2 sierpnia 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej F. [...] z siedzibą w K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 8 września 2017 r., sygn. akt IV SA/Wa 1125/17 w sprawie ze skargi F. [...] z siedzibą w K. na decyzję Ministra [...] z dnia [...] lutego 2017 r., nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania odwoławczego oddala skargę kasacyjną.
Wyrokiem z 8 września 2017 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, sygn. IV SA/Wa 1125/17 (dalej: Sąd I instancji), po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 września 2017 r. sprawy ze skargi Fundacji "[...]" z siedzibą w K. na decyzję Ministra Środowiska z [...] lutego 2017 r., nr [...], w przedmiocie umorzenia postępowania odwoławczego, oddalił skargę.
W skardze kasacyjnej Fundacja [...] z siedzibą w K. (dalej: skarżąca kasacyjnie) reprezentowana przez r.pr. M. J. zaskarżyła w całości wyrok Sądu I instancji.
Na podstawie art. 174 pkt 1 i 2 p.p.s.a. zaskarżonemu wyrokowi zarzucono:
1. Naruszenie prawa materialnego, a to art. 3 pkt 7 w zw. z art. 188 ust. 2 pkt 1 i ust. 3 pkt 4 w zw. z art. 211 ust. 1, ust. 6 pkt 1 i ust. 8 ustawy z 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r., poz. 672 ze zm.; dalej: p.o.ś.) poprzez błędną wykładnię pojęcia istotnej zmiany instalacji, polegającą na uznaniu, że nie obejmuje ono zmiany polegającej na intensyfikacji sposobu korzystania z instalacji poprzez zwiększenie ilości wykorzystywanego paliwa i zmiany wynikającej z pogorszenia jakości paliwa, jak również uznaniu, że negatywne oddziaływanie na środowisko należy rozpatrywać w sposób formalny, tj. jedynie w odniesieniu do emisji opisanych w treści decyzji administracyjnej i dla których w przepisach prawa materialnego określono standardy emisyjne, a nie poprzez badanie rzeczywistego oddziaływania instalacji na wszystkie elementy środowiska naturalnego.
2. Naruszenie przepisów postępowania, które miało istotny wpływ na wynik sprawy, a to:
a) art. 151 w zw. z art. 145 § 1 pkt 1 lit. c p.p.s.a. w zw. z art. 7, 10 § 1, 77 ustawy z 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (dalej: k.p.a.), art. 44 ust. 2 ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r., poz. 353 ze zm.; dalej: u.u.i.ś.) oraz art. 185 ust. 2a i art. 218 pkt 2 p.o.ś., poprzez oddalenie skargi, na skutek niedostrzeżenia, że organ wydając decyzję w sprawie naruszył przepisy postępowania oraz błędnie uznał, że postępowanie nie dotyczy istotnej zmiany instalacji, w związku z czym nie zapewnił możliwości udziału społeczeństwa oraz odmówił organizacji społecznej prawa do uczestniczenia w tym postępowaniu i złożenia odwołania od wydanej w nim decyzji;
b) art. 141 § 4 p.p.s.a. poprzez nieodniesienie się w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku do wszystkich zarzutów podniesionych przez skarżącą i poprzestanie na przytoczeniu stanowiska organu, co ma istotny wpływ na wynik sprawy, ponieważ uniemożliwia jednoznaczną rekonstrukcję podstawy rozstrzygnięcia, a w konsekwencji uniemożliwia kontrolę kasacyjną orzeczenia.
Zarzucając powyższe, wniesiono o: 1. Uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania na podstawie art. 176 § 1 pkt 3 w zw. z art. 185 § 1 p.p.s.a., względnie uchylnie zaskarżonego wyroku w całości i rozpoznanie skargi, na podstawie art. 188 p.p.s.a. 2. Zasądzenie kosztów postępowania, na podstawie art. 203 pkt 2 p.p.s.a. Na podstawie art. 176 § 2 p.p.s.a. złożono oświadczenie o zrzeczeniu się rozprawy.